٢ كورنثوس 11

١ 1 لَيْتَكُمْ تَحْتَمِلُونَ غَبَاوَتِي قَلِيلًا! بَلْ أَنْتُمْ مُحْتَمِلِيَّ.

យូយំ មមាជ្ញានតាំ ក្ឞណំ យាវត៑ សោឍុម៑ អហ៌ថ, អតះ សា យុឞ្មាភិះ សហ្យតាំ។

٢ 2 فَإِنِّي أَغَارُ عَلَيْكُمْ غَيْرَةَ ٱللهِ، لِأَنِّي خَطَبْتُكُمْ لِرَجُلٍ وَاحِدٍ، لِأُقَدِّمَ عَذْرَاءَ عَفِيفَةً لِلْمَسِيحِ.

ឦឝ្វរេ មមាសក្តត្វាទ៑ អហំ យុឞ្មានធិ តបេ យស្មាត៑ សតីំ កន្យាមិវ យុឞ្មាន៑ ឯកស្មិន៑ វរេៜរ្ថតះ ខ្រីឞ្ដេ សមប៌យិតុម៑ អហំ វាគ្ទានម៑ អកាឞ៌ំ។

٣ 3 وَلَكِنَّنِي أَخَافُ أَنَّهُ كَمَا خَدَعَتِ ٱلْحَيَّةُ حَوَّاءَ بِمَكْرِهَا، هَكَذَا تُفْسَدُ أَذْهَانُكُمْ عَنِ ٱلْبَسَاطَةِ ٱلَّتِي فِي ٱلْمَسِيحِ.

កិន្តុ សប៌េណ ស្វខលតយា យទ្វទ៑ ហវា វញ្ចយាញ្ចកេ តទ្វត៑ ខ្រីឞ្ដំ ប្រតិ សតីត្វាទ៑ យុឞ្មាកំ ភ្រំឝះ សម្ភវិឞ្យតីតិ ពិភេមិ។

٤ 4 فَإِنَّهُ إِنْ كَانَ ٱلْآتِي يَكْرِزُ بِيَسُوعَ آخَرَ لَمْ نَكْرِزْ بِهِ، أَوْ كُنْتُمْ تَأْخُذُونَ رُوحًا آخَرَ لَمْ تَأْخُذُوهُ، أَوْ إِنْجِيلًا آخَرَ لَمْ تَقْبَلُوهُ، فَحَسَنًا كُنْتُمْ تَحْتَمِلُونَ!

អស្មាភិរនាខ្យាបិតោៜបរះ កឝ្ចិទ៑ យីឝុ រ្យទិ កេនចិទ៑ អាគន្តុកេនាខ្យាប្យតេ យុឞ្មាភិះ ប្រាគលព្ធ អាត្មា វា យទិ លភ្យតេ ប្រាគគ្ឫហីតះ សុសំវាទោ វា យទិ គ្ឫហ្យតេ តហ៌ិ មន្យេ យូយំ សម្យក៑ សហិឞ្យធ្វេ។

٥ 5 لِأَنِّي أَحْسِبُ أَنِّي لَمْ أَنْقُصْ شَيْئًا عَنْ فَائِقِي ٱلرُّسُلِ.

កិន្តុ មុខ្យេភ្យះ ប្រេរិតេភ្យោៜហំ កេនចិត៑ ប្រការេណ ន្យូនោ នាស្មីតិ ពុធ្យេ។

٦ 6 وَإِنْ كُنْتُ عَامِّيًّا فِي ٱلْكَلَامِ، فَلَسْتُ فِي ٱلْعِلْمِ، بَلْ نَحْنُ فِي كُلِّ شَيْءٍ ظَاهِرُونَ لَكُمْ بَيْنَ ٱلْجَمِيعِ.

មម វាក្បដុតាយា ន្យូនត្វេ សត្យបិ ជ្ញានស្យ ន្យូនត្វំ នាស្តិ កិន្តុ សវ៌្វវិឞយេ វយំ យុឞ្មទ្គោចរេ ប្រកាឝាមហេ។

٧ 7 أَمْ أَخْطَأْتُ خَطِيَّةً إِذْ أَذْلَلْتُ نَفْسِي كَيْ تَرْتَفِعُوا أَنْتُمْ، لِأَنِّي بَشَّرْتُكُمْ مَجَّانًا بِإِنْجِيلِ ٱللهِ؟

យុឞ្មាកម៑ ឧន្នត្យៃ មយា នម្រតាំ ស្វីក្ឫត្យេឝ្វរស្យ សុសំវាទោ វិនា វេតនំ យុឞ្មាកំ មធ្យេ យទ៑ អឃោឞ្យត តេន មយា កិំ បាបម៑ អការិ?

٨ 8 سَلَبْتُ كَنَائِسَ أُخْرَى آخِذًا أُجْرَةً لِأَجْلِ خِدْمَتِكُمْ، وَإِذْ كُنْتُ حَاضِرًا عِنْدَكُمْ وَٱحْتَجْتُ، لَمْ أُثَقِّلْ عَلَى أَحَدٍ.

យុឞ្មាកំ សេវនាយាហម៑ អន្យសមិតិភ្យោ ភ្ឫតិ គ្ឫហ្លន៑ ធនមបហ្ឫតវាន៑,

٩ 9 لِأَنَّ ٱحْتِيَاجِي سَدَّهُ ٱلْإِخْوَةُ ٱلَّذِينَ أَتَوْا مِنْ مَكِدُونِيَّةَ. وَفِي كُلِّ شَيْءٍ حَفِظْتُ نَفْسِي غَيْرَ ثَقِيلٍ عَلَيْكُمْ، وَسَأَحْفَظُهَا.

យទា ច យុឞ្មន្មធ្យេៜវៜរ្ត្តេ តទា មមាត៌្ហាភាវេ ជាតេ យុឞ្មាកំ កោៜបិ មយា ន បីឌិតះ; យតោ មម សោៜរ្ថាភាវោ មាកិទនិយាទេឝាទ៑ អាគតៃ ភ្រាត្ឫភិ ន្យវាយ៌្យត, ឥត្ថមហំ ក្កាបិ វិឞយេ យថា យុឞ្មាសុ ភារោ ន ភវាមិ តថា មយាត្មរក្ឞា ក្ឫតា កត៌្តវ្យា ច។

١٠ 10 حَقُّ ٱلْمَسِيحِ فِيَّ. إِنَّ هَذَا ٱلِٱفْتِخَارَ لَا يُسَدُّ عَنِّي فِي أَقَالِيمِ أَخَائِيَةَ.

ខ្រីឞ្ដស្យ សត្យតា យទិ មយិ តិឞ្ឋតិ តហ៌ិ មមៃឞា ឝ្លាឃា និខិលាខាយាទេឝេ កេនាបិ ន រោត្ស្យតេ។

١١ 11 لِمَاذَا؟ أَلِأَنِّي لَا أُحِبُّكُمْ؟ ٱللهُ يَعْلَمُ.

ឯតស្យ ការណំ កិំ? យុឞ្មាសុ មម ប្រេម នាស្ត្យេតត៑ កិំ តត្ការណំ? តទ៑ ឦឝ្វរោ វេត្តិ។

١٢ 12 وَلَكِنْ مَا أَفْعَلُهُ سَأَفْعَلُهُ لِأَقْطَعَ فُرْصَةَ ٱلَّذِينَ يُرِيدُونَ فُرْصَةً كَيْ يُوجَدُوا كَمَا نَحْنُ أَيْضًا فِي مَا يَفْتَخِرُونَ بِهِ.

យេ ឆិទ្រមន្វិឞ្យន្តិ តេ យត៑ កិមបិ ឆិទ្រំ ន លភន្តេ តទត៌្ហមេវ តត៑ កម៌្ម មយា ក្រិយតេ ការិឞ្យតេ ច តស្មាត៑ តេ យេន ឝ្លាឃន្តេ តេនាស្មាកំ សមានា ភវិឞ្យន្តិ។

١٣ 13 لِأَنَّ مِثْلَ هَؤُلَاءِ هُمْ رُسُلٌ كَذَبَةٌ، فَعَلَةٌ مَاكِرُونَ، مُغَيِّرُونَ شَكْلَهُمْ إِلَى شِبْهِ رُسُلِ ٱلْمَسِيحِ.

តាទ្ឫឝា ភាក្តប្រេរិតាះ ប្រវញ្ចកាះ ការវោ ភូត្វា ខ្រីឞ្ដស្យ ប្រេរិតានាំ វេឝំ ធារយន្តិ។

١٤ 14 وَلَا عَجَبَ. لِأَنَّ ٱلشَّيْطَانَ نَفْسَهُ يُغَيِّرُ شَكْلَهُ إِلَى شِبْهِ مَلَاكِ نُورٍ!

តច្ចាឝ្ចយ៌្យំ នហិ; យតះ ស្វយំ ឝយតានបិ តេជស្វិទូតស្យ វេឝំ ធារយតិ,

١٥ 15 فَلَيْسَ عَظِيمًا إِنْ كَانَ خُدَّامُهُ أَيْضًا يُغَيِّرُونَ شَكْلَهُمْ كَخُدَّامٍ لِلْبِرِّ. ٱلَّذِينَ نِهَايَتُهُمْ تَكُونُ حَسَبَ أَعْمَالِهِمْ.

តតស្តស្យ បរិចារកា អបិ ធម៌្មបរិចារកាណាំ វេឝំ ធារយន្តីត្យទ្ភុតំ នហិ; កិន្តុ តេឞាំ កម៌្មាណិ យាទ្ឫឝានិ ផលាន្យបិ តាទ្ឫឝានិ ភវិឞ្យន្តិ។

١٦ 16 أَقُولُ أَيْضًا: لَا يَظُنَّ أَحَدٌ أَنِّي غَبِيٌّ. وَإِلَّا فَٱقْبَلُونِي وَلَوْ كَغَبِيٍّ، لِأَفْتَخِرَ أَنَا أَيْضًا قَلِيلًا.

អហំ បុន រ្វទាមិ កោៜបិ មាំ និព៌្ពោធំ ន មន្យតាំ កិញ្ច យទ្យបិ និព៌្ពោធោ ភវេយំ តថាបិ យូយំ និព៌្ពោធមិវ មាមនុគ្ឫហ្យ ក្ឞណៃកំ យាវត៑ មមាត្មឝ្លាឃាម៑ អនុជានីត។

١٧ 17 ٱلَّذِي أَتَكَلَّمُ بِهِ لَسْتُ أَتَكَلَّمُ بِهِ بِحَسَبِ ٱلرَّبِّ، بَلْ كَأَنَّهُ فِي غَبَاوَةٍ، فِي جَسَارَةِ ٱلِٱفْتِخَارِ هَذِهِ.

ឯតស្យាះ ឝ្លាឃាយា និមិត្តំ មយា យត៑ កថិតវ្យំ តត៑ ប្រភុនាទិឞ្ដេនេវ កថ្យតេ តន្នហិ កិន្តុ និព៌្ពោធេនេវ។

١٨ 18 بِمَا أَنَّ كَثِيرِينَ يَفْتَخِرُونَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، أَفْتَخِرُ أَنَا أَيْضًا.

អបរេ ពហវះ ឝារីរិកឝ្លាឃាំ កុវ៌្វតេ តស្មាទ៑ អហមបិ ឝ្លាឃិឞ្យេ។

١٩ 19 فَإِنَّكُمْ بِسُرُورٍ تَحْتَمِلُونَ ٱلْأَغْبِيَاءَ، إِذْ أَنْتُمْ عُقَلَاءُ!

ពុទ្ធិមន្តោ យូយំ សុខេន និព៌្ពោធានាម៑ អាចារំ សហធ្វេ។

٢٠ 20 لِأَنَّكُمْ تَحْتَمِلُونَ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَسْتَعْبِدُكُمْ! إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَأْكُلُكُمْ! إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَأْخُذُكُمْ! إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَرْتَفِعُ! إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَضْرِبُكُمْ عَلَى وُجُوهِكُمْ!

កោៜបិ យទិ យុឞ្មាន៑ ទាសាន៑ ករោតិ យទិ វា យុឞ្មាកំ សវ៌្វស្វំ គ្រសតិ យទិ វា យុឞ្មាន៑ ហរតិ យទិ វាត្មាភិមានី ភវតិ យទិ វា យុឞ្មាកំ កបោលម៑ អាហន្តិ តហ៌ិ តទបិ យូយំ សហធ្វេ។

٢١ 21 عَلَى سَبِيلِ ٱلْهَوَانِ أَقُولُ: كَيْفَ أَنَّنَا كُنَّا ضُعَفَاءَ! وَلَكِنَّ ٱلَّذِي يَجْتَرِئُ فِيهِ أَحَدٌ، أَقُولُ فِي غَبَاوَةٍ: أَنَا أَيْضًا أَجْتَرِئُ فِيهِ.

ទៅព៌្ពល្យាទ៑ យុឞ្មាភិរវមានិតា ឥវ វយំ ភាឞាមហេ, កិន្ត្វបរស្យ កស្យចិទ៑ យេន ប្រគល្ភតា ជាយតេ តេន មមាបិ ប្រគល្ភតា ជាយត ឥតិ និព៌្ពោធេនេវ មយា វក្តវ្យំ។

٢٢ 22 أَهُمْ عِبْرَانِيُّونَ؟ فَأَنَا أَيْضًا. أَهُمْ إِسْرَائِيلِيُّونَ؟ فَأَنَا أَيْضًا. أَهُمْ نَسْلُ إِبْرَاهِيمَ؟ فَأَنَا أَيْضًا.

តេ កិម៑ ឥព្រិលោកាះ? អហមបីព្រី។ តេ កិម៑ ឥស្រាយេលីយាះ? អហមបីស្រាយេលីយះ។ តេ កិម៑ ឥព្រាហីមោ វំឝាះ? អហមបីព្រាហីមោ វំឝះ។

٢٣ 23 أَهُمْ خُدَّامُ ٱلْمَسِيحِ؟ أَقُولُ كَمُخْتَلِّ ٱلْعَقْلِ، فَأَنَا أَفْضَلُ: فِي ٱلْأَتْعَابِ أَكْثَرُ، فِي ٱلضَّرَبَاتِ أَوْفَرُ، فِي ٱلسُّجُونِ أَكْثَرُ، فِي ٱلْمِيتَاتِ مِرَارًا كَثِيرَةً.

តេ កិំ ខ្រីឞ្ដស្យ បរិចារកាះ? អហំ តេភ្យោៜបិ តស្យ មហាបរិចារកះ; កិន្តុ និព៌្ពោធ ឥវ ភាឞេ, តេភ្យោៜប្យហំ ពហុបរិឝ្រមេ ពហុប្រហារេ ពហុវារំ ការាយាំ ពហុវារំ ប្រាណនាឝសំឝយេ ច បតិតវាន៑។

٢٤ 24 مِنَ ٱلْيَهُودِ خَمْسَ مَرَّاتٍ قَبِلْتُ أَرْبَعِينَ جَلْدَةً إِلَّا وَاحِدَةً.

យិហូទីយៃរហំ បញ្ចក្ឫត្វ ឩនចត្វារិំឝត្ប្រហារៃរាហតស្ត្រិវ៌េត្រាឃាតម៑ ឯកក្ឫត្វះ ប្រស្តរាឃាតញ្ច ប្រប្តវាន៑។

٢٥ 25 ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ضُرِبْتُ بِٱلْعِصِيِّ، مَرَّةً رُجِمْتُ، ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ٱنْكَسَرَتْ بِيَ ٱلسَّفِينَةُ، لَيْلًا وَنَهَارًا قَضَّيْتُ فِي ٱلْعُمْقِ.

វារត្រយំ បោតភញ្ជនេន ក្លិឞ្ដោៜហម៑ អគាធសលិលេ ទិនមេកំ រាត្រិមេកាញ្ច យាបិតវាន៑។

٢٦ 26 بِأَسْفَارٍ مِرَارًا كَثِيرَةً، بِأَخْطَارِ سُيُولٍ، بِأَخْطَارِ لُصُوصٍ، بِأَخْطَارٍ مِنْ جِنْسِي، بِأَخْطَارٍ مِنَ ٱلْأُمَمِ، بِأَخْطَارٍ فِي ٱلْمَدِينَةِ، بِأَخْطَارٍ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ، بِأَخْطَارٍ فِي ٱلْبَحْرِ، بِأَخْطَارٍ مِنْ إِخْوَةٍ كَذَبَةٍ.

ពហុវារំ យាត្រាភិ រ្នទីនាំ សង្កដៃ រ្ទស្យូនាំ សង្កដៃះ ស្វជាតីយានាំ សង្កដៃ រ្ភិន្នជាតីយានាំ សង្កដៃ រ្នគរស្យ សង្កដៃ រ្មរុភូមេះ សង្កដៃ សាគរស្យ សង្កដៃ រ្ភាក្តភ្រាត្ឫណាំ សង្កដៃឝ្ច

٢٧ 27 فِي تَعَبٍ وَكَدٍّ، فِي أَسْهَارٍ مِرَارًا كَثِيرَةً، فِي جُوعٍ وَعَطَشٍ، فِي أَصْوَامٍ مِرَارًا كَثِيرَةً، فِي بَرْدٍ وَعُرْيٍ.

បរិឝ្រមក្លេឝាភ្យាំ វារំ វារំ ជាគរណេន ក្ឞុធាត្ឫឞ្ណាភ្យាំ ពហុវារំ និរាហារេណ ឝីតនគ្នតាភ្យាញ្ចាហំ កាលំ យាបិតវាន៑។

٢٨ 28 عَدَا مَا هُوَ دُونَ ذَلِكَ: ٱلتَّرَاكُمُ عَلَيَّ كُلَّ يَوْمٍ، ٱلِٱهْتِمَامُ بِجَمِيعِ ٱلْكَنَائِسِ.

តាទ្ឫឝំ នៃមិត្តិកំ ទុះខំ វិនាហំ ប្រតិទិនម៑ អាកុលោ ភវាមិ សវ៌្វាសាំ សមិតីនាំ ចិន្តា ច មយិ វត៌្តតេ។

٢٩ 29 مَنْ يَضْعُفُ وَأَنَا لَا أَضْعُفُ؟ مَنْ يَعْثُرُ وَأَنَا لَا أَلْتَهِبُ؟

យេនាហំ ន ទុព៌្ពលីភវាមិ តាទ្ឫឝំ ទៅព៌្ពល្យំ កះ បាប្នោតិ?

٣٠ 30 إِنْ كَانَ يَجِبُ ٱلِٱفْتِخَارُ، فَسَأَفْتَخِرُ بِأُمُورِ ضَعْفِي.

យទិ មយា ឝ្លាឃិតវ្យំ តហ៌ិ ស្វទុព៌្ពលតាមធិ ឝ្លាឃិឞ្យេ។

٣١ 31 ٱللهُ أَبُو رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي هُوَ مُبَارَكٌ إِلَى ٱلْأَبَدِ، يَعْلَمُ أَنِّي لَسْتُ أَكْذِبُ. (aiōn g165)

មយា ម្ឫឞាវាក្យំ ន កថ្យត ឥតិ និត្យំ ប្រឝំសនីយោៜស្មាកំ ប្រភោ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ តាត ឦឝ្វរោ ជានាតិ។ (aiōn g165)

٣٢ 32 فِي دِمَشْقَ، وَالِي ٱلْحَارِثِ ٱلْمَلِكِ كَانَ يَحْرُسُ مَدِينَةَ ٱلدِّمَشْقِيِّينَ، يُرِيدُ أَنْ يُمْسِكَنِي،

ទម្មេឞកនគរេៜរិតារាជស្យ កាយ៌្យាធ្យក្ឞោ មាំ ធត៌្តុម៑ ឥច្ឆន៑ យទា សៃន្យៃស្តទ៑ ទម្មេឞកនគរម៑ អរក្ឞយត្

٣٣ 33 فَتَدَلَّيْتُ مِنْ طَاقَةٍ فِي زَنْبِيلٍ مِنَ ٱلسُّورِ، وَنَجَوْتُ مِنْ يَدَيْهِ.

តទាហំ លោកៃះ បិដកមធ្យេ ប្រាចីរគវាក្ឞេណាវរោហិតស្តស្យ ករាត៑ ត្រាណំ ប្រាបំ។