١ يوحنَّا 5
| كُلُّ مَنْ يُؤْمِنُ أَنَّ يَسُوعَ هُوَ ٱلْمَسِيحُ فَقَدْ وُلِدَ مِنَ ٱللهِ. وَكُلُّ مَنْ يُحِبُّ ٱلْوَالِدَ يُحِبُّ ٱلْمَوْلُودَ مِنْهُ أَيْضًا. | ١ 1 |
യീശുരഭിഷിക്തസ്ത്രാതേതി യഃ കശ്ചിദ് വിശ്വാസിതി സ ഈശ്വരാത് ജാതഃ; അപരം യഃ കശ്ചിത് ജനയിതരി പ്രീയതേ സ തസ്മാത് ജാതേ ജനേ ഽപി പ്രീയതേ|
| بِهَذَا نَعْرِفُ أَنَّنَا نُحِبُّ أَوْلَادَ ٱللهِ: إِذَا أَحْبَبْنَا ٱللهَ وَحَفِظْنَا وَصَايَاهُ. | ٢ 2 |
വയമ് ഈശ്വരസ്യ സന്താനേഷു പ്രീയാമഹേ തദ് അനേന ജാനീമോ യദ് ഈശ്വരേ പ്രീയാമഹേ തസ്യാജ്ഞാഃ പാലയാമശ്ച|
| فَإِنَّ هَذِهِ هِيَ مَحَبَّةُ ٱللهِ: أَنْ نَحْفَظَ وَصَايَاهُ. وَوَصَايَاهُ لَيْسَتْ ثَقِيلَةً، | ٣ 3 |
യത ഈശ്വരേ യത് പ്രേമ തത് തദീയാജ്ഞാപാലനേനാസ്മാഭിഃ പ്രകാശയിതവ്യം, തസ്യാജ്ഞാശ്ച കഠോരാ ന ഭവന്തി|
| لِأَنَّ كُلَّ مَنْ وُلِدَ مِنَ ٱللهِ يَغْلِبُ ٱلْعَالَمَ. وَهَذِهِ هِيَ ٱلْغَلَبَةُ ٱلَّتِي تَغْلِبُ ٱلْعَالَمَ: إِيمَانُنَا. | ٤ 4 |
യതോ യഃ കശ്ചിദ് ഈശ്വരാത് ജാതഃ സ സംസാരം ജയതി കിഞ്ചാസ്മാകം യോ വിശ്വാസഃ സ ഏവാസ്മാകം സംസാരജയിജയഃ|
| مَنْ هُوَ ٱلَّذِي يَغْلِبُ ٱلْعَالَمَ، إِلَّا ٱلَّذِي يُؤْمِنُ أَنَّ يَسُوعَ هُوَ ٱبْنُ ٱللهِ؟ | ٥ 5 |
യീശുരീശ്വരസ്യ പുത്ര ഇതി യോ വിശ്വസിതി തം വിനാ കോഽപരഃ സംസാരം ജയതി?
| هَذَا هُوَ ٱلَّذِي أَتَى بِمَاءٍ وَدَمٍ، يَسُوعُ ٱلْمَسِيحُ. لَا بِٱلْمَاءِ فَقَطْ، بَلْ بِٱلْمَاءِ وَٱلدَّمِ. وَٱلرُّوحُ هُوَ ٱلَّذِي يَشْهَدُ، لِأَنَّ ٱلرُّوحَ هُوَ ٱلْحَقُّ. | ٦ 6 |
സോഽഭിഷിക്തസ്ത്രാതാ യീശുസ്തോയരുധിരാഭ്യാമ് ആഗതഃ കേവലം തോയേന നഹി കിന്തു തോയരുധിരാഭ്യാമ്, ആത്മാ ച സാക്ഷീ ഭവതി യത ആത്മാ സത്യതാസ്വരൂപഃ|
| فَإِنَّ ٱلَّذِينَ يَشْهَدُونَ فِي ٱلسَّمَاءِ هُمْ ثَلَاثَةٌ: ٱلْآبُ، وَٱلْكَلِمَةُ، وَٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ. وَهَؤُلَاءِ ٱلثَّلَاثَةُ هُمْ وَاحِدٌ. | ٧ 7 |
യതോ ഹേതോഃ സ്വർഗേ പിതാ വാദഃ പവിത്ര ആത്മാ ച ത്രയ ഇമേ സാക്ഷിണഃ സന്തി, ത്രയ ഇമേ ചൈകോ ഭവന്തി|
| وَٱلَّذِينَ يَشْهَدُونَ فِي ٱلْأَرْضِ هُمْ ثَلَاثَةٌ: ٱلرُّوحُ، وَٱلْمَاءُ، وَٱلدَّمُ. وَٱلثَّلَاثَةُ هُمْ فِي ٱلْوَاحِدِ. | ٨ 8 |
തഥാ പൃഥിവ്യാമ് ആത്മാ തോയം രുധിരഞ്ച ത്രീണ്യേതാനി സാക്ഷ്യം ദദാതി തേഷാം ത്രയാണാമ് ഏകത്വം ഭവതി ച|
| إِنْ كُنَّا نَقْبَلُ شَهَادَةَ ٱلنَّاسِ، فَشَهَادَةُ ٱللهِ أَعْظَمُ، لِأَنَّ هَذِهِ هِيَ شَهَادَةُ ٱللهِ ٱلَّتِي قَدْ شَهِدَ بِهَا عَنِ ٱبْنِهِ. | ٩ 9 |
മാനവാനാം സാക്ഷ്യം യദ്യസ്മാഭി ർഗൃഹ്യതേ തർഹീശ്വരസ്യ സാക്ഷ്യം തസ്മാദപി ശ്രേഷ്ഠം യതഃ സ്വപുത്രമധീശ്വരേണ ദത്തം സാക്ഷ്യമിദം|
| مَنْ يُؤْمِنُ بِٱبْنِ ٱللهِ فَعِنْدَهُ ٱلشَّهَادَةُ فِي نَفْسِهِ. مَنْ لَا يُصَدِّقُ ٱللهَ، فَقَدْ جَعَلَهُ كَاذِبًا، لِأَنَّهُ لَمْ يُؤْمِنْ بِٱلشَّهَادَةِ ٱلَّتِي قَدْ شَهِدَ بِهَا ٱللهُ عَنِ ٱبْنِهِ. | ١٠ 10 |
ഈശ്വരസ്യ പുത്രേ യോ വിശ്വാസിതി സ നിജാന്തരേ തത് സാക്ഷ്യം ധാരയതി; ഈശ്വരേ യോ ന വിശ്വസിതി സ തമ് അനൃതവാദിനം കരോതി യത ഈശ്വരഃ സ്വപുത്രമധി യത് സാക്ഷ്യം ദത്തവാൻ തസ്മിൻ സ ന വിശ്വസിതി|
| وَهَذِهِ هِيَ ٱلشَّهَادَةُ: أَنَّ ٱللهَ أَعْطَانَا حَيَاةً أَبَدِيَّةً، وَهَذِهِ ٱلْحَيَاةُ هِيَ فِي ٱبْنِهِ. (aiōnios g166) | ١١ 11 |
തച്ച സാക്ഷ്യമിദം യദ് ഈശ്വരോ ഽസ്മഭ്യമ് അനന്തജീവനം ദത്തവാൻ തച്ച ജീവനം തസ്യ പുത്രേ വിദ്യതേ| (aiōnios g166)
| مَنْ لَهُ ٱلِٱبْنُ فَلَهُ ٱلْحَيَاةُ، وَمَنْ لَيْسَ لَهُ ٱبْنُ ٱللهِ فَلَيْسَتْ لَهُ ٱلْحَيَاةُ. | ١٢ 12 |
യഃ പുത്രം ധാരയതി സ ജീവനം ധാരിയതി, ഈശ്വരസ്യ പുത്രം യോ ന ധാരയതി സ ജീവനം ന ധാരയതി|
| كَتَبْتُ هَذَا إِلَيْكُمْ، أَنْتُمُ ٱلْمُؤْمِنِينَ بِٱسْمِ ٱبْنِ ٱللهِ، لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنَّ لَكُمْ حَيَاةً أَبَدِيَّةً، وَلِكَيْ تُؤْمِنُوا بِٱسْمِ ٱبْنِ ٱللهِ. (aiōnios g166) | ١٣ 13 |
ഈശ്വരപുത്രസ്യ നാമ്നി യുഷ്മാൻ പ്രത്യേതാനി മയാ ലിഖിതാനി തസ്യാഭിപ്രായോ ഽയം യദ് യൂയമ് അനന്തജീവനപ്രാപ്താ ഇതി ജാനീയാത തസ്യേശ്വരപുത്രസ്യ നാമ്നി വിശ്വസേത ച| (aiōnios g166)
| وَهَذِهِ هِيَ ٱلثِّقَةُ ٱلَّتِي لَنَا عِنْدَهُ: أَنَّهُ إِنْ طَلَبْنَا شَيْئًا حَسَبَ مَشِيئَتِهِ يَسْمَعُ لَنَا. | ١٤ 14 |
തസ്യാന്തികേ ഽസ്മാകം യാ പ്രതിഭാ ഭവതി തസ്യാഃ കാരണമിദം യദ് വയം യദി തസ്യാഭിമതം കിമപി തം യാചാമഹേ തർഹി സോ ഽസ്മാകം വാക്യം ശൃണോതി|
| وَإِنْ كُنَّا نَعْلَمُ أَنَّهُ مَهْمَا طَلَبْنَا يَسْمَعُ لَنَا، نَعْلَمُ أَنَّ لَنَا ٱلطَّلَبَاتِ ٱلَّتِي طَلَبْنَاهَا مِنْهُ. | ١٥ 15 |
സ ചാസ്മാകം യത് കിഞ്ചന യാചനം ശൃണോതീതി യദി ജാനീമസ്തർഹി തസ്മാദ് യാചിതാ വരാ അസ്മാഭിഃ പ്രാപ്യന്തേ തദപി ജാനീമഃ|
| إِنْ رَأَى أَحَدٌ أَخَاهُ يُخْطِئُ خَطِيَّةً لَيْسَتْ لِلْمَوْتِ، يَطْلُبُ، فَيُعْطِيَهُ حَيَاةً لِلَّذِينَ يُخْطِئُونَ لَيْسَ لِلْمَوْتِ. تُوجَدُ خَطِيَّةٌ لِلْمَوْتِ. لَيْسَ لِأَجْلِ هَذِهِ أَقُولُ أَنْ يُطْلَبَ. | ١٦ 16 |
കശ്ചിദ് യദി സ്വഭ്രാതരമ് അമൃത്യുജനകം പാപം കുർവ്വന്തം പശ്യതി തർഹി സ പ്രാർഥനാം കരോതു തേനേശ്വരസ്തസ്മൈ ജീവനം ദാസ്യതി, അർഥതോ മൃത്യുജനകം പാപം യേന നാകാരിതസ്മൈ| കിന്തു മൃത്യുജനകമ് ഏകം പാപമ് ആസ്തേ തദധി തേന പ്രാർഥനാ ക്രിയതാമിത്യഹം ന വദാമി|
| كُلُّ إِثْمٍ هُوَ خَطِيَّةٌ، وَتُوجَدُ خَطِيَّةٌ لَيْسَتْ لِلْمَوْتِ. | ١٧ 17 |
സർവ്വ ഏവാധർമ്മഃ പാപം കിന്തു സർവ്വപാംപ മൃത്യുജനകം നഹി|
| نَعْلَمُ أَنَّ كُلَّ مَنْ وُلِدَ مِنَ ٱللهِ لَا يُخْطِئُ، بَلِ ٱلْمَوْلُودُ مِنَ ٱللهِ يَحْفَظُ نَفْسَهُ، وَٱلشِّرِّيرُ لَا يَمَسُّهُ. | ١٨ 18 |
യ ഈശ്വരാത് ജാതഃ സ പാപാചാരം ന കരോതി കിന്ത്വീശ്വരാത് ജാതോ ജനഃ സ്വം രക്ഷതി തസ്മാത് സ പാപാത്മാ തം ന സ്പൃശതീതി വയം ജാനീമഃ|
| نَعْلَمُ أَنَّنَا نَحْنُ مِنَ ٱللهِ، وَٱلْعَالَمَ كُلَّهُ قَدْ وُضِعَ فِي ٱلشِّرِّيرِ. | ١٩ 19 |
വയമ് ഈശ്വരാത് ജാതാഃ കിന്തു കൃത്സ്നഃ സംസാരഃ പാപാത്മനോ വശം ഗതോ ഽസ്തീതി ജാനീമഃ|
| وَنَعْلَمُ أَنَّ ٱبْنَ ٱللهِ قَدْ جَاءَ وَأَعْطَانَا بَصِيرَةً لِنَعْرِفَ ٱلْحَقَّ. وَنَحْنُ فِي ٱلْحَقِّ فِي ٱبْنِهِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ. هَذَا هُوَ ٱلْإِلَهُ ٱلْحَقُّ وَٱلْحَيَاةُ ٱلْأَبَدِيَّةُ. (aiōnios g166) | ٢٠ 20 |
അപരമ് ഈശ്വരസ്യ പുത്ര ആഗതവാൻ വയഞ്ച യയാ തസ്യ സത്യമയസ്യ ജ്ഞാനം പ്രാപ്നുയാമസ്താദൃശീം ധിയമ് അസ്മഭ്യം ദത്തവാൻ ഇതി ജാനീമസ്തസ്മിൻ സത്യമയേ ഽർഥതസ്തസ്യ പുത്രേ യീശുഖ്രീഷ്ടേ തിഷ്ഠാമശ്ച; സ ഏവ സത്യമയ ഈശ്വരോ ഽനന്തജീവനസ്വരൂപശ്ചാസ്തി| (aiōnios g166)
| أَيُّهَا ٱلْأَوْلَادُ، ٱحْفَظُوا أَنْفُسَكُمْ مِنَ ٱلْأَصْنَامِ. آمِينَ. | ٢١ 21 |
ഹേ പ്രിയബാലകാഃ, യൂയം ദേവമൂർത്തിഭ്യഃ സ്വാൻ രക്ഷത| ആമേൻ|
