١ يوحنَّا 2

١ 1 يَا أَوْلَادِي، أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ هَذَا لِكَيْ لَا تُخْطِئُوا. وَإِنْ أَخْطَأَ أَحَدٌ فَلَنَا شَفِيعٌ عِنْدَ ٱلْآبِ، يَسُوعُ ٱلْمَسِيحُ ٱلْبَارُّ.

ഹേ പ്രിയബാലകാഃ, യുഷ്മാഭി ര്യത് പാപം ന ക്രിയേത തദർഥം യുഷ്മാൻ പ്രത്യേതാനി മയാ ലിഖ്യന്തേ| യദി തു കേനാപി പാപം ക്രിയതേ തർഹി പിതുഃ സമീപേ ഽസ്മാകം ഏകഃ സഹായോ ഽർഥതോ ധാർമ്മികോ യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടോ വിദ്യതേ|

٢ 2 وَهُوَ كَفَّارَةٌ لِخَطَايَانَا. لَيْسَ لِخَطَايَانَا فَقَطْ، بَلْ لِخَطَايَا كُلِّ ٱلْعَالَمِ أَيْضًا.

സ ചാസ്മാകം പാപാനാം പ്രായശ്ചിത്തം കേവലമസ്മാകം നഹി കിന്തു ലിഖിലസംസാരസ്യ പാപാനാം പ്രായശ്ചിത്തം|

٣ 3 وَبِهَذَا نَعْرِفُ أَنَّنَا قَدْ عَرَفْنَاهُ: إِنْ حَفِظْنَا وَصَايَاهُ.

വയം തം ജാനീമ ഇതി തദീയാജ്ഞാപാലനേനാവഗച്ഛാമഃ|

٤ 4 مَنْ قَالَ: «قَدْ عَرَفْتُهُ» وَهُوَ لَا يَحْفَظُ وَصَايَاهُ، فَهُوَ كَاذِبٌ وَلَيْسَ ٱلْحَقُّ فِيهِ.

അഹം തം ജാനാമീതി വദിത്വാ യസ്തസ്യാജ്ഞാ ന പാലയതി സോ ഽനൃതവാദീ സത്യമതഞ്ച തസ്യാന്തരേ ന വിദ്യതേ|

٥ 5 وَأَمَّا مَنْ حَفِظَ كَلِمَتَهُ، فَحَقًّا فِي هَذَا قَدْ تَكَمَّلَتْ مَحَبَّةُ ٱللهِ. بِهَذَا نَعْرِفُ أَنَّنَا فِيهِ:

യഃ കശ്ചിത് തസ്യ വാക്യം പാലയതി തസ്മിൻ ഈശ്വരസ്യ പ്രേമ സത്യരൂപേണ സിധ്യതി വയം തസ്മിൻ വർത്താമഹേ തദ് ഏതേനാവഗച്ഛാമഃ|

٦ 6 مَنْ قَالَ: إِنَّهُ ثَابِتٌ فِيهِ يَنْبَغِي أَنَّهُ كَمَا سَلَكَ ذَاكَ هَكَذَا يَسْلُكُ هُوَ أَيْضًا.

അഹം തസ്മിൻ തിഷ്ഠാമീതി യോ ഗദതി തസ്യേദമ് ഉചിതം യത് ഖ്രീഷ്ടോ യാദൃഗ് ആചരിതവാൻ സോ ഽപി താദൃഗ് ആചരേത്|

٧ 7 أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ، لَسْتُ أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ وَصِيَّةً جَدِيدَةً، بَلْ وَصِيَّةً قَدِيمَةً كَانَتْ عِنْدَكُمْ مِنَ ٱلْبَدْءِ. ٱلْوَصِيَّةُ ٱلْقَدِيمَةُ هِيَ ٱلْكَلِمَةُ ٱلَّتِي سَمِعْتُمُوهَا مِنَ ٱلْبَدْءِ.

ഹേ പ്രിയതമാഃ, യുഷ്മാൻ പ്രത്യഹം നൂതനാമാജ്ഞാം ലിഖാമീതി നഹി കിന്ത്വാദിതോ യുഷ്മാഭി ർലബ്ധാം പുരാതനാമാജ്ഞാം ലിഖാമി| ആദിതോ യുഷ്മാഭി ര്യദ് വാക്യം ശ്രുതം സാ പുരാതനാജ്ഞാ|

٨ 8 أَيْضًا وَصِيَّةً جَدِيدَةً أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ، مَا هُوَ حَقٌّ فِيهِ وَفِيكُمْ: أَنَّ ٱلظُّلْمَةَ قَدْ مَضَتْ، وَٱلنُّورَ ٱلْحَقِيقِيَّ ٱلْآنَ يُضِيءُ.

പുനരപി യുഷ്മാൻ പ്രതി നൂതനാജ്ഞാ മയാ ലിഖ്യത ഏതദപി തസ്മിൻ യുഷ്മാസു ച സത്യം, യതോ ഽന്ധകാരോ വ്യത്യേതി സത്യാ ജ്യോതിശ്ചേദാനീം പ്രകാശതേ;

٩ 9 مَنْ قَالَ: إِنَّهُ فِي ٱلنُّورِ وَهُوَ يُبْغِضُ أَخَاهُ، فَهُوَ إِلَى ٱلْآنَ فِي ٱلظُّلْمَةِ.

അഹം ജ്യോതിഷി വർത്ത ഇതി ഗദിത്വാ യഃ സ്വഭ്രാതരം ദ്വേഷ്ടി സോ ഽദ്യാപി തമിസ്രേ വർത്തതേ|

١٠ 10 مَنْ يُحِبُّ أَخَاهُ يَثْبُتُ فِي ٱلنُّورِ وَلَيْسَ فِيهِ عَثْرَةٌ.

സ്വഭ്രാതരി യഃ പ്രീയതേ സ ഏവ ജ്യോതിഷി വർത്തതേ വിഘ്നജനകം കിമപി തസ്മിൻ ന വിദ്യതേ|

١١ 11 وَأَمَّا مَنْ يُبْغِضُ أَخَاهُ فَهُوَ فِي ٱلظُّلْمَةِ، وَفِي ٱلظُّلْمَةِ يَسْلُكُ، وَلَا يَعْلَمُ أَيْنَ يَمْضِي، لِأَنَّ ٱلظُّلْمَةَ أَعْمَتْ عَيْنَيْهِ.

കിന്തു സ്വഭ്രാതരം യോ ദ്വേഷ്ടി സ തിമിരേ വർത്തതേ തിമിരേ ചരതി ച തിമിരേണ ച തസ്യ നയനേ ഽന്ധീക്രിയേതേ തസ്മാത് ക്ക യാമീതി സ ജ്ഞാതും ന ശക്നോതി|

١٢ 12 أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْأَوْلَادُ، لِأَنَّهُ قَدْ غُفِرَتْ لَكُمُ ٱلْخَطَايَا مِنْ أَجْلِ ٱسْمِهِ.

ഹേ ശിശവഃ, യൂയം തസ്യ നാമ്നാ പാപക്ഷമാം പ്രാപ്തവന്തസ്തസ്മാദ് അഹം യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖാമി|

١٣ 13 أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْآبَاءُ، لِأَنَّكُمْ قَدْ عَرَفْتُمُ ٱلَّذِي مِنَ ٱلْبَدْءِ. أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْأَحْدَاثُ، لِأَنَّكُمْ قَدْ غَلَبْتُمُ ٱلشِّرِّيرَ. أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْأَوْلَادُ، لِأَنَّكُمْ قَدْ عَرَفْتُمُ ٱلْآبَ.

ഹേ പിതരഃ, യ ആദിതോ വർത്തമാനസ്തം യൂയം ജാനീഥ തസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖാമി| ഹേ യുവാനഃ യൂയം പാപത്മാനം ജിതവന്തസ്തസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖാമി| ഹേ ബാലകാഃ, യൂയം പിതരം ജാനീഥ തസ്മാദഹം യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ|

١٤ 14 كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْآبَاءُ، لِأَنَّكُمْ قَدْ عَرَفْتُمُ ٱلَّذِي مِنَ ٱلْبَدْءِ. كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْأَحْدَاثُ، لِأَنَّكُمْ أَقْوِيَاءُ، وَكَلِمَةُ ٱللهِ ثَابِتَةٌ فِيكُمْ، وَقَدْ غَلَبْتُمُ ٱلشِّرِّيرَ.

ഹേ പിതരഃ, ആദിതോ യോ വർത്തമാനസ്തം യൂയം ജാനീഥ തസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ| ഹേ യുവാനഃ, യൂയം ബലവന്ത ആധ്വേ, ഈശ്വരസ്യ വാക്യഞ്ച യുഷ്മദന്തരേ വർതതേ പാപാത്മാ ച യുഷ്മാഭിഃ പരാജിഗ്യേ തസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ|

١٥ 15 لَا تُحِبُّوا ٱلْعَالَمَ وَلَا ٱلْأَشْيَاءَ ٱلَّتِي فِي ٱلْعَالَمِ. إِنْ أَحَبَّ أَحَدٌ ٱلْعَالَمَ فَلَيْسَتْ فِيهِ مَحَبَّةُ ٱلْآبِ.

യൂയം സംസാരേ സംസാരസ്ഥവിഷയേഷു ച മാ പ്രീയധ്വം യഃ സംസാരേ പ്രീയതേ തസ്യാന്തരേ പിതുഃ പ്രേമ ന തിഷ്ഠതി|

١٦ 16 لِأَنَّ كُلَّ مَا فِي ٱلْعَالَمِ: شَهْوَةَ ٱلْجَسَدِ، وَشَهْوَةَ ٱلْعُيُونِ، وَتَعَظُّمَ ٱلْمَعِيشَةِ، لَيْسَ مِنَ ٱلْآبِ بَلْ مِنَ ٱلْعَالَمِ.

യതഃ സംസാരേ യദ്യത് സ്ഥിതമ് അർഥതഃ ശാരീരികഭാവസ്യാഭിലാഷോ ദർശനേന്ദ്രിയസ്യാഭിലാഷോ ജീവനസ്യ ഗർവ്വശ്ച സർവ്വമേതത് പിതൃതോ ന ജായതേ കിന്തു സംസാരദേവ|

١٧ 17 وَٱلْعَالَمُ يَمْضِي وَشَهْوَتُهُ، وَأَمَّا ٱلَّذِي يَصْنَعُ مَشِيئَةَ ٱللهِ فَيَثْبُتُ إِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165)

സംസാരസ്തദീയാഭിലാഷശ്ച വ്യത്യേതി കിന്തു യ ഈശ്വരസ്യേഷ്ടം കരോതി സോ ഽനന്തകാലം യാവത് തിഷ്ഠതി| (aiōn g165)

١٨ 18 أَيُّهَا ٱلْأَوْلَادُ، هِيَ ٱلسَّاعَةُ ٱلْأَخِيرَةُ. وَكَمَا سَمِعْتُمْ أَنَّ ضِدَّ ٱلْمَسِيحِ يَأْتِي، قَدْ صَارَ ٱلْآنَ أَضْدَادٌ لِلْمَسِيحِ كَثِيرُونَ. مِنْ هُنَا نَعْلَمُ أَنَّهَا ٱلسَّاعَةُ ٱلْأَخِيرَةُ.

ഹേ ബാലകാഃ, ശേഷകാലോഽയം, അപരം ഖ്രീഷ്ടാരിണോപസ്ഥാവ്യമിതി യുഷ്മാഭി ര്യഥാ ശ്രുതം തഥാ ബഹവഃ ഖ്രീഷ്ടാരയ ഉപസ്ഥിതാസ്തസ്മാദയം ശേഷകാലോഽസ്തീതി വയം ജാനീമഃ|

١٩ 19 مِنَّا خَرَجُوا، لَكِنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا مِنَّا، لِأَنَّهُمْ لَوْ كَانُوا مِنَّا لَبَقَوْا مَعَنَا. لَكِنْ لِيُظْهَرُوا أَنَّهُمْ لَيْسُوا جَمِيعُهُمْ مِنَّا.

തേ ഽസ്മന്മധ്യാൻ നിർഗതവന്തഃ കിന്ത്വസ്മദീയാ നാസൻ യദ്യസ്മദീയാ അഭവിഷ്യൻ തർഹ്യസ്മത്സങ്ഗേ ഽസ്ഥാസ്യൻ, കിന്തു സർവ്വേ ഽസ്മദീയാ ന സന്ത്യേതസ്യ പ്രകാശ ആവശ്യക ആസീത്|

٢٠ 20 وَأَمَّا أَنْتُمْ فَلَكُمْ مَسْحَةٌ مِنَ ٱلْقُدُّوسِ وَتَعْلَمُونَ كُلَّ شَيْءٍ.

യഃ പവിത്രസ്തസ്മാദ് യൂയമ് അഭിഷേകം പ്രാപ്തവന്തസ്തേന സർവ്വാണി ജാനീഥ|

٢١ 21 لَمْ أَكْتُبْ إِلَيْكُمْ لِأَنَّكُمْ لَسْتُمْ تَعْلَمُونَ ٱلْحَقَّ، بَلْ لِأَنَّكُمْ تَعْلَمُونَهُ، وَأَنَّ كُلَّ كَذِبٍ لَيْسَ مِنَ ٱلْحَقِّ.

യൂയം സത്യമതം ന ജാനീഥ തത്കാരണാദ് അഹം യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ തന്നഹി കിന്തു യൂയം തത് ജാനീഥ സത്യമതാച്ച കിമപ്യനൃതവാക്യം നോത്പദ്യതേ തത്കാരണാദേവ|

٢٢ 22 مَنْ هُوَ ٱلْكَذَّابُ، إِلَّا ٱلَّذِي يُنْكِرُ أَنَّ يَسُوعَ هُوَ ٱلْمَسِيحُ؟ هَذَا هُوَ ضِدُّ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي يُنْكِرُ ٱلْآبَ وَٱلِٱبْنَ.

യീശുരഭിഷിക്തസ്ത്രാതേതി യോ നാങ്ഗീകരോതി തം വിനാ കോ ഽപരോ ഽനൃതവാദീ ഭവേത്? സ ഏവ ഖ്രീഷ്ടാരി ര്യഃ പിതരം പുത്രഞ്ച നാങ്ഗീകരോതി|

٢٣ 23 كُلُّ مَنْ يُنْكِرُ ٱلِٱبْنَ لَيْسَ لَهُ ٱلْآبُ أَيْضًا، وَمَنْ يَعْتَرِفُ بِٱلِٱبْنِ فَلَهُ ٱلْآبُ أَيْضًا.

യഃ കശ്ചിത് പുത്രം നാങ്ഗീകരോതി സ പിതരമപി ന ധാരയതി യശ്ച പുത്രമങ്ഗീകരോതി സ പിതരമപി ധാരയതി|

٢٤ 24 أَمَّا أَنْتُمْ فَمَا سَمِعْتُمُوهُ مِنَ ٱلْبَدْءِ فَلْيَثْبُتْ إِذًا فِيكُمْ. إِنْ ثَبَتَ فِيكُمْ مَا سَمِعْتُمُوهُ مِنَ ٱلْبَدْءِ، فَأَنْتُمْ أَيْضًا تَثْبُتُونَ فِي ٱلِٱبْنِ وَفِي ٱلْآبِ.

ആദിതോ യുഷ്മാഭി ര്യത് ശ്രുതം തദ് യുഷ്മാസു തിഷ്ഠതു, ആദിതഃ ശ്രുതം വാക്യം യദി യുഷ്മാസു തിഷ്ഠതി, തർഹി യൂയമപി പുത്രേ പിതരി ച സ്ഥാസ്യഥ|

٢٥ 25 وَهَذَا هُوَ ٱلْوَعْدُ ٱلَّذِي وَعَدَنَا هُوَ بِهِ: ٱلْحَيَاةُ ٱلْأَبَدِيَّةُ. (aiōnios g166)

സ ച പ്രതിജ്ഞയാസ്മഭ്യം യത് പ്രതിജ്ഞാതവാൻ തദ് അനന്തജീവനം| (aiōnios g166)

٢٦ 26 كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ هَذَا عَنِ ٱلَّذِينَ يُضِلُّونَكُمْ.

യേ ജനാ യുഷ്മാൻ ഭ്രാമയന്തി താനധ്യഹമ് ഇദം ലിഖിതവാൻ|

٢٧ 27 وَأَمَّا أَنْتُمْ فَٱلْمَسْحَةُ ٱلَّتِي أَخَذْتُمُوهَا مِنْهُ ثَابِتَةٌ فِيكُمْ، وَلَا حَاجَةَ بِكُمْ إِلَى أَنْ يُعَلِّمَكُمْ أَحَدٌ، بَلْ كَمَا تُعَلِّمُكُمْ هَذِهِ ٱلْمَسْحَةُ عَيْنُهَا عَنْ كُلِّ شَيْءٍ، وَهِيَ حَقٌّ وَلَيْسَتْ كَذِبًا. كَمَا عَلَّمَتْكُمْ تَثْبُتُونَ فِيهِ.

അപരം യൂയം തസ്മാദ് യമ് അഭിഷേകം പ്രാപ്തവന്തഃ സ യുഷ്മാസു തിഷ്ഠതി തതഃ കോഽപി യദ് യുഷ്മാൻ ശിക്ഷയേത് തദ് അനാവശ്യകം, സ ചാഭിഷേകോ യുഷ്മാൻ സർവ്വാണി ശിക്ഷയതി സത്യശ്ച ഭവതി ന ചാതഥ്യഃ, അതഃ സ യുഷ്മാൻ യദ്വദ് അശിക്ഷയത് തദ്വത് തത്ര സ്ഥാസ്യഥ|

٢٨ 28 وَٱلْآنَ أَيُّهَا ٱلْأَوْلَادُ، ٱثْبُتُوا فِيهِ، حَتَّى إِذَا أُظْهِرَ يَكُونُ لَنَا ثِقَةٌ، وَلَا نَخْجَلُ مِنْهُ فِي مَجِيئِهِ.

അതഏവ ഹേ പ്രിയബാലകാ യൂയം തത്ര തിഷ്ഠത, തഥാ സതി സ യദാ പ്രകാശിഷ്യതേ തദാ വയം പ്രതിഭാന്വിതാ ഭവിഷ്യാമഃ, തസ്യാഗമനസമയേ ച തസ്യ സാക്ഷാന്ന ത്രപിഷ്യാമഹേ|

٢٩ 29 إِنْ عَلِمْتُمْ أَنَّهُ بَارٌّ هُوَ، فَٱعْلَمُوا أَنَّ كُلَّ مَنْ يَصْنَعُ ٱلْبِرَّ مَوْلُودٌ مِنْهُ.

സ ധാർമ്മികോ ഽസ്തീതി യദി യൂയം ജാനീഥ തർഹി യഃ കശ്ചിദ് ധർമ്മാചാരം കരോതി സ തസ്മാത് ജാത ഇത്യപി ജാനീത|