١ كورنثوس 8
| وَأَمَّا مِنْ جِهَةِ مَا ذُبِحَ لِلْأَوْثَانِ: فَنَعْلَمُ أَنَّ لِجَمِيعِنَا عِلْمًا. ٱلْعِلْمُ يَنْفُخُ، وَلَكِنَّ ٱلْمَحَبَّةَ تَبْنِي. | ١ 1 |
ദേവപ്രസാദേ സർവ്വേഷാമ് അസ്മാകം ജ്ഞാനമാസ്തേ തദ്വയം വിദ്മഃ| തഥാപി ജ്ഞാനം ഗർവ്വം ജനയതി കിന്തു പ്രേമതോ നിഷ്ഠാ ജായതേ|
| فَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يَظُنُّ أَنَّهُ يَعْرِفُ شَيْئًا، فَإِنَّهُ لَمْ يَعْرِفْ شَيْئًا بَعْدُ كَمَا يَجِبُ أَنْ يَعْرِفَ! | ٢ 2 |
അതഃ കശ്ചന യദി മന്യതേ മമ ജ്ഞാനമാസ്ത ഇതി തർഹി തേന യാദൃശം ജ്ഞാനം ചേഷ്ടിതവ്യം താദൃശം കിമപി ജ്ഞാനമദ്യാപി ന ലബ്ധം|
| وَلَكِنْ إِنْ كَانَ أَحَدٌ يُحِبُّ ٱللهَ، فَهَذَا مَعْرُوفٌ عِنْدَهُ. | ٣ 3 |
കിന്തു യ ഈശ്വരേ പ്രീയതേ സ ഈശ്വരേണാപി ജ്ഞായതേ|
| فَمِنْ جِهَةِ أَكْلِ مَا ذُبِحَ لِلْأَوْثَانِ: نَعْلَمُ أَنْ لَيْسَ وَثَنٌ فِي ٱلْعَالَمِ، وَأَنْ لَيْسَ إِلَهٌ آخَرُ إِلَّا وَاحِدًا. | ٤ 4 |
ദേവതാബലിപ്രസാദഭക്ഷണേ വയമിദം വിദ്മോ യത് ജഗന്മധ്യേ കോഽപി ദേവോ ന വിദ്യതേ, ഏകശ്ചേശ്വരോ ദ്വിതീയോ നാസ്തീതി|
| لِأَنَّهُ وَإِنْ وُجِدَ مَا يُسَمَّى آلِهَةً، سِوَاءٌ كَانَ فِي ٱلسَّمَاءِ أَوْ عَلَى ٱلْأَرْضِ، كَمَا يُوجَدُ آلِهَةٌ كَثِيرُونَ وَأَرْبَابٌ كَثِيرُونَ. | ٥ 5 |
സ്വർഗേ പൃഥിവ്യാം വാ യദ്യപി കേഷുചിദ് ഈശ്വര ഇതി നാമാരോപ്യതേ താദൃശാശ്ച ബഹവ ഈശ്വരാ ബഹവശ്ച പ്രഭവോ വിദ്യന്തേ
| لَكِنْ لَنَا إِلَهٌ وَاحِدٌ: ٱلْآبُ ٱلَّذِي مِنْهُ جَمِيعُ ٱلْأَشْيَاءِ، وَنَحْنُ لَهُ. وَرَبٌّ وَاحِدٌ: يَسُوعُ ٱلْمَسِيحُ، ٱلَّذِي بِهِ جَمِيعُ ٱلْأَشْيَاءِ، وَنَحْنُ بِهِ. | ٦ 6 |
തഥാപ്യസ്മാകമദ്വിതീയ ഈശ്വരഃ സ പിതാ യസ്മാത് സർവ്വേഷാം യദർഥഞ്ചാസ്മാകം സൃഷ്ടി ർജാതാ, അസ്മാകഞ്ചാദ്വിതീയഃ പ്രഭുഃ സ യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടോ യേന സർവ്വവസ്തൂനാം യേനാസ്മാകമപി സൃഷ്ടിഃ കൃതാ|
| وَلَكِنْ لَيْسَ ٱلْعِلْمُ فِي ٱلْجَمِيعِ. بَلْ أُنَاسٌ بِٱلضَّمِيرِ نَحْوَ ٱلْوَثَنِ إِلَى ٱلْآنَ يَأْكُلُونَ كَأَنَّهُ مِمَّا ذُبِحَ لِوَثَنٍ، فَضَمِيرُهُمْ إِذْ هُوَ ضَعِيفٌ يَتَنَجَّسُ. | ٧ 7 |
അധികന്തു ജ്ഞാനം സർവ്വേഷാം നാസ്തി യതഃ കേചിദദ്യാപി ദേവതാം സമ്മന്യ ദേവപ്രസാദമിവ തദ് ഭക്ഷ്യം ഭുഞ്ജതേ തേന ദുർബ്ബലതയാ തേഷാം സ്വാന്താനി മലീമസാനി ഭവന്തി|
| وَلَكِنَّ ٱلطَّعَامَ لَا يُقَدِّمُنَا إِلَى ٱللهِ، لِأَنَّنَا إِنْ أَكَلْنَا لَا نَزِيدُ وَإِنْ لَمْ نَأْكُلْ لَا نَنْقُصُ. | ٨ 8 |
കിന്തു ഭക്ഷ്യദ്രവ്യാദ് വയമ് ഈശ്വരേണ ഗ്രാഹ്യാ ഭവാമസ്തന്നഹി യതോ ഭുങ്ക്ത്വാ വയമുത്കൃഷ്ടാ ന ഭവാമസ്തദ്വദഭുങ്ക്ത്വാപ്യപകൃഷ്ടാ ന ഭവാമഃ|
| وَلَكِنِ ٱنْظُرُوا لِئَلَّا يَصِيرَ سُلْطَانُكُمْ هَذَا مَعْثَرَةً لِلضُّعَفَاءِ. | ٩ 9 |
അതോ യുഷ്മാകം യാ ക്ഷമതാ സാ ദുർബ്ബലാനാമ് ഉന്മാഥസ്വരൂപാ യന്ന ഭവേത് തദർഥം സാവധാനാ ഭവത|
| لِأَنَّهُ إِنْ رَآكَ أَحَدٌ يَا مَنْ لَهُ عِلْمٌ، مُتَّكِئًا فِي هَيْكَلِ وَثَنٍ، أَفَلَا يَتَقَوَّى ضَمِيرُهُ، إِذْ هُوَ ضَعِيفٌ، حَتَّى يَأْكُلَ مَا ذُبِحَ لِلْأَوْثَانِ؟! | ١٠ 10 |
യതോ ജ്ഞാനവിശിഷ്ടസ്ത്വം യദി ദേവാലയേ ഉപവിഷ്ടഃ കേനാപി ദൃശ്യസേ തർഹി തസ്യ ദുർബ്ബലസ്യ മനസി കിം പ്രസാദഭക്ഷണ ഉത്സാഹോ ന ജനിഷ്യതേ?
| فَيَهْلِكَ بِسَبَبِ عِلْمِكَ ٱلْأَخُ ٱلضَّعِيفُ ٱلَّذِي مَاتَ ٱلْمَسِيحُ مِنْ أَجْلِهِ. | ١١ 11 |
തഥാ സതി യസ്യ കൃതേ ഖ്രീഷ്ടോ മമാര തവ സ ദുർബ്ബലോ ഭ്രാതാ തവ ജ്ഞാനാത് കിം ന വിനംക്ഷ്യതി?
| وَهَكَذَا إِذْ تُخْطِئُونَ إِلَى ٱلْإِخْوَةِ وَتَجْرَحُونَ ضَمِيرَهُمُ ٱلضَّعِيفَ، تُخْطِئُونَ إِلَى ٱلْمَسِيحِ. | ١٢ 12 |
ഇത്യനേന പ്രകാരേണ ഭ്രാതൃണാം വിരുദ്ധമ് അപരാധ്യദ്ഭിസ്തേഷാം ദുർബ്ബലാനി മനാംസി വ്യാഘാതയദ്ഭിശ്ച യുഷ്മാഭിഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വൈപരീത്യേനാപരാധ്യതേ|
