< ١ كورنثوس 4 >
هَكَذَا فَلْيَحْسِبْنَا ٱلْإِنْسَانُ كَخُدَّامِ ٱلْمَسِيحِ، وَوُكَلَاءِ سَرَائِرِ ٱللهِ، | ١ 1 |
โลกา อสฺมานฺ ขฺรีษฺฏสฺย ปริจารกานฺ อีศฺวรสฺย นิคูฐวากฺยธนสฺยาธฺยกฺษำศฺจ มนฺยนฺตำฯ
ثُمَّ يُسْأَلُ فِي ٱلْوُكَلَاءِ لِكَيْ يُوجَدَ ٱلْإِنْسَانُ أَمِينًا. | ٢ 2 |
กิญฺจ ธนาธฺยกฺเษณ วิศฺวสนีเยน ภวิตวฺยเมตเทว โลไก รฺยาจฺยเตฯ
وَأَمَّا أَنَا فَأَقَلُّ شَيْءٍ عِنْدِي أَنْ يُحْكَمَ فِيَّ مِنْكُمْ، أَوْ مِنْ يَوْمِ بَشَرٍ. بَلْ لَسْتُ أَحْكُمُ فِي نَفْسِي أَيْضًا. | ٣ 3 |
อโต วิจารยทฺภิ รฺยุษฺมาภิรไนฺย: ไกศฺจินฺ มนุไช รฺวา มม ปรีกฺษณํ มยาตีว ลฆุ มนฺยเต 'หมปฺยาตฺมานํ น วิจารยามิฯ
فَإِنِّي لَسْتُ أَشْعُرُ بِشَيْءٍ فِي ذَاتِي. لَكِنَّنِي لَسْتُ بِذَلِكَ مُبَرَّرًا. وَلَكِنَّ ٱلَّذِي يَحْكُمُ فِيَّ هُوَ ٱلرَّبُّ. | ٤ 4 |
มยา กิมปฺยปราทฺธมิตฺยหํ น เวทฺมิ กินฺเตฺวเตน มม นิรปราธตฺวํ น นิศฺจียเต ปฺรภุเรว มม วิจารยิตาสฺติฯ
إِذًا لَا تَحْكُمُوا فِي شَيْءٍ قَبْلَ ٱلْوَقْتِ، حَتَّى يَأْتِيَ ٱلرَّبُّ ٱلَّذِي سَيُنِيرُ خَفَايَا ٱلظَّلَامِ وَيُظْهِرُ آرَاءَ ٱلْقُلُوبِ. وَحِينَئِذٍ يَكُونُ ٱلْمَدْحُ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنَ ٱللهِ. | ٥ 5 |
อต อุปยุกฺตสมยาตฺ ปูรฺวฺวมฺ อรฺถต: ปฺรโภราคมนาตฺ ปูรฺวฺวํ ยุษฺมาภิ รฺวิจาโร น กฺริยตำฯ ปฺรภุราคตฺย ติมิเรณ ปฺรจฺฉนฺนานิ สรฺวฺวาณิ ทีปยิษฺยติ มนสำ มนฺตฺรณาศฺจ ปฺรกาศยิษฺยติ ตสฺมินฺ สมย อีศฺวราทฺ เอไกกสฺย ปฺรศํสา ภวิษฺยติฯ
فَهَذَا أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ حَوَّلْتُهُ تَشْبِيهًا إِلَى نَفْسِي وَإِلَى أَبُلُّوسَ مِنْ أَجْلِكُمْ، لِكَيْ تَتَعَلَّمُوا فِينَا: «أَنْ لَا تَفْتَكِرُوا فَوْقَ مَا هُوَ مَكْتُوبٌ»، كَيْ لَا يَنْتَفِخَ أَحَدٌ لِأَجْلِ ٱلْوَاحِدِ عَلَى ٱلْآخَرِ. | ٦ 6 |
เห ภฺราตร: สรฺวฺวาเณฺยตานิ มยาตฺมานมฺ อาปลฺลวญฺโจทฺทิศฺย กถิตานิ ตไสฺยตตฺ การณํ ยุยํ ยถา ศาสฺตฺรียวิธิมติกฺรมฺย มานวมฺ อตีว นาทริษฺยธฺพ อีตฺถญฺไจเกน ไวปรีตฺยาทฺ อปเรณ น ศฺลาฆิษฺยธฺพ เอตาทฺฤศีํ ศิกฺษามาวโยรฺทฺฤษฺฏานฺตาตฺ ลปฺสฺยเธฺวฯ
لِأَنَّهُ مَنْ يُمَيِّزُكَ؟ وَأَيُّ شَيْءٍ لَكَ لَمْ تَأْخُذْهُ؟ وَإِنْ كُنْتَ قَدْ أَخَذْتَ، فَلِمَاذَا تَفْتَخِرُ كَأَنَّكَ لَمْ تَأْخُذْ؟ | ٧ 7 |
อปราตฺ กสฺตฺวำ วิเศษยติ? ตุภฺยํ ยนฺน ทตฺต ตาทฺฤศํ กึ ธารยสิ? อทตฺเตเนว ทตฺเตน วสฺตุนา กุต: ศฺลาฆเส?
إِنَّكُمْ قَدْ شَبِعْتُمْ! قَدِ ٱسْتَغْنَيْتُمْ! مَلَكْتُمْ بِدُونِنَا! وَلَيْتَكُمْ مَلَكْتُمْ لِنَمْلِكَ نَحْنُ أَيْضًا مَعَكُمْ! | ٨ 8 |
อิทานีเมว ยูยํ กึ ตฺฤปฺตา ลพฺธธนา วา? อสฺมาสฺววิทฺยมาเนษุ ยูยํ กึ ราชตฺวปทํ ปฺราปฺตา: ? ยุษฺมากํ ราชตฺวํ มยาภิลษิตํ ยตเสฺตน ยุษฺมาภิ: สห วยมปิ ราชฺยำศิโน ภวิษฺยาม: ฯ
فَإِنِّي أَرَى أَنَّ ٱللهَ أَبْرَزَنَا نَحْنُ ٱلرُّسُلَ آخِرِينَ، كَأَنَّنَا مَحْكُومٌ عَلَيْنَا بِٱلْمَوْتِ. لِأَنَّنَا صِرْنَا مَنْظَرًا لِلْعَالَمِ، لِلْمَلَائِكَةِ وَٱلنَّاسِ. | ٩ 9 |
เปฺรริตา วยํ เศษา หนฺตวฺยาศฺเจเวศฺวเรณ นิทรฺศิตา: ฯ ยโต วยํ สรฺวฺวโลกานามฺ อรฺถต: สฺวรฺคียทูตานำ มานวานาญฺจ เกาตุกาสฺปทานิ ชาตา: ฯ
نَحْنُ جُهَّالٌ مِنْ أَجْلِ ٱلْمَسِيحِ، وَأَمَّا أَنْتُمْ فَحُكَمَاءُ فِي ٱلْمَسِيحِ! نَحْنُ ضُعَفَاءُ، وَأَمَّا أَنْتُمْ فَأَقْوِيَاءُ! أَنْتُمْ مُكَرَّمُونَ، وَأَمَّا نَحْنُ فَبِلَا كَرَامَةٍ! | ١٠ 10 |
ขฺรีษฺฏสฺย กฺฤเต วยํ มูฒา: กินฺตุ ยูยํ ขฺรีษฺเฏน ชฺญานิน: , วยํ ทุรฺพฺพลา ยูยญฺจ สพลา: , ยูยํ สมฺมานิตา วยญฺจาปมานิตา: ฯ
إِلَى هَذِهِ ٱلسَّاعَةِ نَجُوعُ وَنَعْطَشُ وَنَعْرَى وَنُلْكَمُ وَلَيْسَ لَنَا إِقَامَةٌ، | ١١ 11 |
วยมทฺยาปิ กฺษุธารฺตฺตาสฺตฺฤษฺณารฺตฺตา วสฺตฺรหีนาสฺตาฑิตา อาศฺรมรหิตาศฺจ สนฺต:
وَنَتْعَبُ عَامِلِينَ بِأَيْدِينَا. نُشْتَمُ فَنُبَارِكُ. نُضْطَهَدُ فَنَحْتَمِلُ. | ١٢ 12 |
กรฺมฺมณิ สฺวกรานฺ วฺยาปารยนฺตศฺจ ทุ: ไข: กาลํ ยาปยาม: ฯ ครฺหิไตรสฺมาภิราศี: กถฺยเต ทูรีกฺฤไต: สหฺยเต นินฺทิไต: ปฺรสาทฺยเตฯ
يُفْتَرَى عَلَيْنَا فَنَعِظُ. صِرْنَا كَأَقْذَارِ ٱلْعَالَمِ وَوَسَخِ كُلِّ شَيْءٍ إِلَى ٱلْآنَ. | ١٣ 13 |
วยมทฺยาปิ ชคต: สมฺมารฺชนีโยคฺยา อวกรา อิว สรฺไวฺว รฺมนฺยามเหฯ
لَيْسَ لِكَيْ أُخَجِّلَكُمْ أَكْتُبُ بِهَذَا، بَلْ كَأَوْلَادِي ٱلْأَحِبَّاءِ أُنْذِرُكُمْ. | ١٤ 14 |
ยุษฺมานฺ ตฺรปยิตุมหเมตานิ ลิขามีติ นหิ กินฺตุ ปฺริยาตฺมชานิว ยุษฺมานฺ ปฺรโพธยามิฯ
لِأَنَّهُ وَإِنْ كَانَ لَكُمْ رَبَوَاتٌ مِنَ ٱلْمُرْشِدِينَ فِي ٱلْمَسِيحِ، لَكِنْ لَيْسَ آبَاءٌ كَثِيرُونَ. لِأَنِّي أَنَا وَلَدْتُكُمْ فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ بِٱلْإِنْجِيلِ. | ١٥ 15 |
ยต: ขฺรีษฺฏธรฺมฺเม ยทฺยปิ ยุษฺมากํ ทศสหสฺราณิ วิเนตาโร ภวนฺติ ตถาปิ พหโว ชนกา น ภวนฺติ ยโต'หเมว สุสํวาเทน ยีศุขฺรีษฺเฏ ยุษฺมานฺ อชนยํฯ
فَأَطْلُبُ إِلَيْكُمْ أَنْ تَكُونُوا مُتَمَثِّلِينَ بِي. | ١٦ 16 |
อโต ยุษฺมานฺ วินเย'หํ ยูยํ มทนุคามิโน ภวตฯ
لِذَلِكَ أَرْسَلْتُ إِلَيْكُمْ تِيمُوثَاوُسَ، ٱلَّذِي هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ وَٱلْأَمِينُ فِي ٱلرَّبِّ، ٱلَّذِي يُذَكِّرُكُمْ بِطُرُقِي فِي ٱلْمَسِيحِ كَمَا أُعَلِّمُ فِي كُلِّ مَكَانٍ، فِي كُلِّ كَنِيسَةٍ. | ١٧ 17 |
อิตฺยรฺถํ สรฺเวฺวษุ ธรฺมฺมสมาเชษุ สรฺวฺวตฺร ขฺรีษฺฏธรฺมฺมโยคฺยา เย วิธโย มโยปทิศฺยนฺเต ตานฺ โย ยุษฺมานฺ สฺมารยิษฺยเตฺยวมฺภูตํ ปฺรโภ: กฺฤเต ปฺริยํ วิศฺวาสินญฺจ มทียตนยํ ตีมถิยํ ยุษฺมากํ สมีปํ เปฺรษิตวานหํฯ
فَٱنْتَفَخَ قَوْمٌ كَأَنِّي لَسْتُ آتِيًا إِلَيْكُمْ. | ١٨ 18 |
อปรมหํ ยุษฺมากํ สมีปํ น คมิษฺยามีติ พุทฺธฺวา ยุษฺมากํ กิยนฺโต โลกา ครฺวฺวนฺติฯ
وَلَكِنِّي سَآتِي إِلَيْكُمْ سَرِيعًا إِنْ شَاءَ ٱلرَّبُّ، فَسَأَعْرِفُ لَيْسَ كَلَامَ ٱلَّذِينَ ٱنْتَفَخُوا بَلْ قُوَّتَهُمْ. | ١٩ 19 |
กินฺตุ ยทิ ปฺรเภริจฺฉา ภวติ ตรฺหฺยหมวิลมฺพํ ยุษฺมตฺสมีปมุปสฺถาย เตษำ ทรฺปธฺมาตานำ โลกานำ วาจํ ชฺญาสฺยามีติ นหิ สามรฺถฺยเมว ชฺญาสฺยามิฯ
لِأَنَّ مَلَكُوتَ ٱللهِ لَيْسَ بِكَلَامٍ، بَلْ بِقُوَّةٍ. | ٢٠ 20 |
ยสฺมาทีศฺวรสฺย ราชตฺวํ วาคฺยุกฺตํ นหิ กินฺตุ สามรฺถฺยยุกฺตํฯ
مَاذَا تُرِيدُونَ؟ أَبِعَصًا آتِي إِلَيْكُمْ أَمْ بِٱلْمَحَبَّةِ وَرُوحِ ٱلْوَدَاعَةِ؟ | ٢١ 21 |
ยุษฺมากํ กา วาญฺฉา? ยุษฺมตฺสมีเป มยา กึ ทณฺฑปาณินา คนฺตวฺยมุต เปฺรมนมฺรตาตฺมยุกฺเตน วา?