< ١ كورنثوس 2 >
وَأَنَا لَمَّا أَتَيْتُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ، أَتَيْتُ لَيْسَ بِسُمُوِّ ٱلْكَلَامِ أَوِ ٱلْحِكْمَةِ مُنَادِيًا لَكُمْ بِشَهَادَةِ ٱللهِ، | ١ 1 |
හේ භ්රාතරෝ යුෂ්මත්සමීපේ මමාගමනකාලේ(අ)හං වක්තෘතායා විද්යායා වා නෛපුණ්යේනේශ්වරස්ය සාක්ෂ්යං ප්රචාරිතවාන් තන්නහි;
لِأَنِّي لَمْ أَعْزِمْ أَنْ أَعْرِفَ شَيْئًا بَيْنَكُمْ إلَّا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحَ وَإِيَّاهُ مَصْلُوبًا. | ٢ 2 |
යතෝ යීශුඛ්රීෂ්ටං තස්ය ක්රුශේ හතත්වඤ්ච විනා නාන්යත් කිමපි යුෂ්මන්මධ්යේ ඥාපයිතුං විහිතං බුද්ධවාන්|
وَأَنَا كُنْتُ عِنْدَكُمْ فِي ضَعْفٍ، وَخَوْفٍ، وَرِعْدَةٍ كَثِيرَةٍ. | ٣ 3 |
අපරඤ්චාතීව දෞර්බ්බල්යභීතිකම්පයුක්තෝ යුෂ්මාභිඃ සාර්ද්ධමාසං|
وَكَلَامِي وَكِرَازَتِي لَمْ يَكُونَا بِكَلَامِ ٱلْحِكْمَةِ ٱلْإِنْسَانِيَّةِ ٱلْمُقْنِعِ، بَلْ بِبُرْهَانِ ٱلرُّوحِ وَٱلْقُوَّةِ، | ٤ 4 |
අපරං යුෂ්මාකං විශ්වාසෝ යත් මානුෂිකඥානස්ය ඵලං න භවේත් කින්ත්වීශ්වරීයශක්තේඃ ඵලං භවේත්,
لِكَيْ لَا يَكُونَ إِيمَانُكُمْ بِحِكْمَةِ ٱلنَّاسِ بَلْ بِقُوَّةِ ٱللهِ. | ٥ 5 |
තදර්ථං මම වක්තෘතා මදීයප්රචාරශ්ච මානුෂිකඥානස්ය මධුරවාක්යසම්බලිතෞ නාස්තාං කින්ත්වාත්මනඃ ශක්තේශ්ච ප්රමාණයුක්තාවාස්තාං|
لَكِنَّنَا نَتَكَلَّمُ بِحِكْمَةٍ بَيْنَ ٱلْكَامِلِينَ، وَلَكِنْ بِحِكْمَةٍ لَيْسَتْ مِنْ هَذَا ٱلدَّهْرِ، وَلَا مِنْ عُظَمَاءِ هَذَا ٱلدَّهْرِ، ٱلَّذِينَ يُبْطَلُونَ. (aiōn ) | ٦ 6 |
වයං ඥානං භාෂාමහේ තච්ච සිද්ධලෝකෛ ර්ඥානමිව මන්යතේ, තදිහලෝකස්ය ඥානං නහි, ඉහලෝකස්ය නශ්වරාණාම් අධිපතීනාං වා ඥානං නහි; (aiōn )
بَلْ نَتَكَلَّمُ بِحِكْمَةِ ٱللهِ فِي سِرٍّ: ٱلْحِكْمَةِ ٱلْمَكْتُومَةِ، ٱلَّتِي سَبَقَ ٱللهُ فَعَيَّنَهَا قَبْلَ ٱلدُّهُورِ لِمَجْدِنَا، (aiōn ) | ٧ 7 |
කින්තු කාලාවස්ථායාඃ පූර්ව්වස්මාද් යත් ඥානම් අස්මාකං විභවාර්ථම් ඊශ්වරේණ නිශ්චිත්ය ප්රච්ඡන්නං තන්නිගූඪම් ඊශ්වරීයඥානං ප්රභාෂාමහේ| (aiōn )
ٱلَّتِي لَمْ يَعْلَمْهَا أَحَدٌ مِنْ عُظَمَاءِ هَذَا ٱلدَّهْرِ، لِأَنْ لَوْ عَرَفُوا لَمَا صَلَبُوا رَبَّ ٱلْمَجْدِ. (aiōn ) | ٨ 8 |
ඉහලෝකස්යාධිපතීනාං කේනාපි තත් ඥානං න ලබ්ධං, ලබ්ධේ සති තේ ප්රභාවවිශිෂ්ටං ප්රභුං ක්රුශේ නාහනිෂ්යන්| (aiōn )
بَلْ كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «مَا لَمْ تَرَ عَيْنٌ، وَلَمْ تَسْمَعْ أُذُنٌ، وَلَمْ يَخْطُرْ عَلَى بَالِ إِنْسَانٍ: مَا أَعَدَّهُ ٱللهُ لِلَّذِينَ يُحِبُّونَهُ». | ٩ 9 |
තද්වල්ලිඛිතමාස්තේ, නේත්රේණ ක්කාපි නෝ දෘෂ්ටං කර්ණේනාපි ච න ශ්රුතං| මනෝමධ්යේ තු කස්යාපි න ප්රවිෂ්ටං කදාපි යත්| ඊශ්වරේ ප්රීයමාණානාං කෘතේ තත් තේන සඤ්චිතං|
فَأَعْلَنَهُ ٱللهُ لَنَا نَحْنُ بِرُوحِهِ. لِأَنَّ ٱلرُّوحَ يَفْحَصُ كُلَّ شَيْءٍ حَتَّى أَعْمَاقَ ٱللهِ. | ١٠ 10 |
අපරමීශ්වරඃ ස්වාත්මනා තදස්මාකං සාක්ෂාත් ප්රාකාශයත්; යත ආත්මා සර්ව්වමේවානුසන්ධත්තේ තේන චේශ්වරස්ය මර්ම්මතත්ත්වමපි බුධ්යතේ|
لِأَنْ مَنْ مِنَ ٱلنَّاسِ يَعْرِفُ أُمُورَ ٱلْإِنْسَانِ إِلَّا رُوحُ ٱلْإِنْسَانِ ٱلَّذِي فِيهِ؟ هَكَذَا أَيْضًا أُمُورُ ٱللهِ لَا يَعْرِفُهَا أَحَدٌ إِلَّا رُوحُ ٱللهِ. | ١١ 11 |
මනුජස්යාන්තඃස්ථමාත්මානං විනා කේන මනුජේන තස්ය මනුජස්ය තත්ත්වං බුධ්යතේ? තද්වදීශ්වරස්යාත්මානං විනා කේනාපීශ්වරස්ය තත්ත්වං න බුධ්යතේ|
وَنَحْنُ لَمْ نَأْخُذْ رُوحَ ٱلْعَالَمِ، بَلِ ٱلرُّوحَ ٱلَّذِي مِنَ ٱللهِ، لِنَعْرِفَ ٱلْأَشْيَاءَ ٱلْمَوْهُوبَةَ لَنَا مِنَ ٱللهِ، | ١٢ 12 |
වයඤ්චේහලෝකස්යාත්මානං ලබ්ධවන්තස්තන්නහි කින්ත්වීශ්වරස්යෛවාත්මානං ලබ්ධවන්තඃ, තතෝ හේතෝරීශ්වරේණ ස්වප්රසාදාද් අස්මභ්යං යද් යද් දත්තං තත්සර්ව්වම් අස්මාභි ර්ඥාතුං ශක්යතේ|
ٱلَّتِي نَتَكَلَّمُ بِهَا أَيْضًا، لَا بِأَقْوَالٍ تُعَلِّمُهَا حِكْمَةٌ إِنْسَانِيَّةٌ، بَلْ بِمَا يُعَلِّمُهُ ٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ، قَارِنِينَ ٱلرُّوحِيَّاتِ بِٱلرُّوحِيَّاتِ. | ١٣ 13 |
තච්චාස්මාභි ර්මානුෂිකඥානස්ය වාක්යානි ශික්ෂිත්වා කථ්යත ඉති නහි කින්ත්වාත්මතෝ වාක්යානි ශික්ෂිත්වාත්මිකෛ ර්වාක්යෛරාත්මිකං භාවං ප්රකාශයද්භිඃ කථ්යතේ|
وَلَكِنَّ ٱلْإِنْسَانَ ٱلطَّبِيعِيَّ لَا يَقْبَلُ مَا لِرُوحِ ٱللهِ لِأَنَّهُ عِنْدَهُ جَهَالَةٌ، وَلَا يَقْدِرُ أَنْ يَعْرِفَهُ لِأَنَّهُ إِنَّمَا يُحْكَمُ فِيهِ رُوحِيًّا. | ١٤ 14 |
ප්රාණී මනුෂ්ය ඊශ්වරීයාත්මනඃ ශික්ෂාං න ගෘහ්ලාති යත ආත්මිකවිචාරේණ සා විචාර්ය්යේති හේතෝඃ ස තාං ප්රලාපමිව මන්යතේ බෝද්ධුඤ්ච න ශක්නෝති|
وَأَمَّا ٱلرُّوحِيُّ فَيَحْكُمُ فِي كُلِّ شَيْءٍ، وَهُوَ لَايُحْكَمُ فِيهِ مِنْ أَحَدٍ. | ١٥ 15 |
ආත්මිකෝ මානවඃ සර්ව්වාණි විචාරයති කින්තු ස්වයං කේනාපි න විචාර්ය්යතේ|
«لِأَنَّهُ مَنْ عَرَفَ فِكْرَ ٱلرَّبِّ فَيُعَلِّمَهُ؟». وَأَمَّا نَحْنُ فَلَنَا فِكْرُ ٱلْمَسِيحِ. | ١٦ 16 |
යත ඊශ්වරස්ය මනෝ ඥාත්වා තමුපදේෂ්ටුං කඃ ශක්නෝති? කින්තු ඛ්රීෂ්ටස්ය මනෝ(අ)ස්මාභි ර්ලබ්ධං|