١ كورنثوس 2

١ 1 وَأَنَا لَمَّا أَتَيْتُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ، أَتَيْتُ لَيْسَ بِسُمُوِّ ٱلْكَلَامِ أَوِ ٱلْحِكْمَةِ مُنَادِيًا لَكُمْ بِشَهَادَةِ ٱللهِ،

ಹೇ ಭ್ರಾತರೋ ಯುಷ್ಮತ್ಸಮೀಪೇ ಮಮಾಗಮನಕಾಲೇಽಹಂ ವಕ್ತೃತಾಯಾ ವಿದ್ಯಾಯಾ ವಾ ನೈಪುಣ್ಯೇನೇಶ್ವರಸ್ಯ ಸಾಕ್ಷ್ಯಂ ಪ್ರಚಾರಿತವಾನ್ ತನ್ನಹಿ;

٢ 2 لِأَنِّي لَمْ أَعْزِمْ أَنْ أَعْرِفَ شَيْئًا بَيْنَكُمْ إلَّا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحَ وَإِيَّاهُ مَصْلُوبًا.

ಯತೋ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಂ ತಸ್ಯ ಕ್ರುಶೇ ಹತತ್ವಞ್ಚ ವಿನಾ ನಾನ್ಯತ್ ಕಿಮಪಿ ಯುಷ್ಮನ್ಮಧ್ಯೇ ಜ್ಞಾಪಯಿತುಂ ವಿಹಿತಂ ಬುದ್ಧವಾನ್|

٣ 3 وَأَنَا كُنْتُ عِنْدَكُمْ فِي ضَعْفٍ، وَخَوْفٍ، وَرِعْدَةٍ كَثِيرَةٍ.

ಅಪರಞ್ಚಾತೀವ ದೌರ್ಬ್ಬಲ್ಯಭೀತಿಕಮ್ಪಯುಕ್ತೋ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಸಾರ್ದ್ಧಮಾಸಂ|

٤ 4 وَكَلَامِي وَكِرَازَتِي لَمْ يَكُونَا بِكَلَامِ ٱلْحِكْمَةِ ٱلْإِنْسَانِيَّةِ ٱلْمُقْنِعِ، بَلْ بِبُرْهَانِ ٱلرُّوحِ وَٱلْقُوَّةِ،

ಅಪರಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಶ್ವಾಸೋ ಯತ್ ಮಾನುಷಿಕಜ್ಞಾನಸ್ಯ ಫಲಂ ನ ಭವೇತ್ ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರೀಯಶಕ್ತೇಃ ಫಲಂ ಭವೇತ್,

٥ 5 لِكَيْ لَا يَكُونَ إِيمَانُكُمْ بِحِكْمَةِ ٱلنَّاسِ بَلْ بِقُوَّةِ ٱللهِ.

ತದರ್ಥಂ ಮಮ ವಕ್ತೃತಾ ಮದೀಯಪ್ರಚಾರಶ್ಚ ಮಾನುಷಿಕಜ್ಞಾನಸ್ಯ ಮಧುರವಾಕ್ಯಸಮ್ಬಲಿತೌ ನಾಸ್ತಾಂ ಕಿನ್ತ್ವಾತ್ಮನಃ ಶಕ್ತೇಶ್ಚ ಪ್ರಮಾಣಯುಕ್ತಾವಾಸ್ತಾಂ|

٦ 6 لَكِنَّنَا نَتَكَلَّمُ بِحِكْمَةٍ بَيْنَ ٱلْكَامِلِينَ، وَلَكِنْ بِحِكْمَةٍ لَيْسَتْ مِنْ هَذَا ٱلدَّهْرِ، وَلَا مِنْ عُظَمَاءِ هَذَا ٱلدَّهْرِ، ٱلَّذِينَ يُبْطَلُونَ. (aiōn g165)

ವಯಂ ಜ್ಞಾನಂ ಭಾಷಾಮಹೇ ತಚ್ಚ ಸಿದ್ಧಲೋಕೈ ರ್ಜ್ಞಾನಮಿವ ಮನ್ಯತೇ, ತದಿಹಲೋಕಸ್ಯ ಜ್ಞಾನಂ ನಹಿ, ಇಹಲೋಕಸ್ಯ ನಶ್ವರಾಣಾಮ್ ಅಧಿಪತೀನಾಂ ವಾ ಜ್ಞಾನಂ ನಹಿ; (aiōn g165)

٧ 7 بَلْ نَتَكَلَّمُ بِحِكْمَةِ ٱللهِ فِي سِرٍّ: ٱلْحِكْمَةِ ٱلْمَكْتُومَةِ، ٱلَّتِي سَبَقَ ٱللهُ فَعَيَّنَهَا قَبْلَ ٱلدُّهُورِ لِمَجْدِنَا، (aiōn g165)

ಕಿನ್ತು ಕಾಲಾವಸ್ಥಾಯಾಃ ಪೂರ್ವ್ವಸ್ಮಾದ್ ಯತ್ ಜ್ಞಾನಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ವಿಭವಾರ್ಥಮ್ ಈಶ್ವರೇಣ ನಿಶ್ಚಿತ್ಯ ಪ್ರಚ್ಛನ್ನಂ ತನ್ನಿಗೂಢಮ್ ಈಶ್ವರೀಯಜ್ಞಾನಂ ಪ್ರಭಾಷಾಮಹೇ| (aiōn g165)

٨ 8 ٱلَّتِي لَمْ يَعْلَمْهَا أَحَدٌ مِنْ عُظَمَاءِ هَذَا ٱلدَّهْرِ، لِأَنْ لَوْ عَرَفُوا لَمَا صَلَبُوا رَبَّ ٱلْمَجْدِ. (aiōn g165)

ಇಹಲೋಕಸ್ಯಾಧಿಪತೀನಾಂ ಕೇನಾಪಿ ತತ್ ಜ್ಞಾನಂ ನ ಲಬ್ಧಂ, ಲಬ್ಧೇ ಸತಿ ತೇ ಪ್ರಭಾವವಿಶಿಷ್ಟಂ ಪ್ರಭುಂ ಕ್ರುಶೇ ನಾಹನಿಷ್ಯನ್| (aiōn g165)

٩ 9 بَلْ كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «مَا لَمْ تَرَ عَيْنٌ، وَلَمْ تَسْمَعْ أُذُنٌ، وَلَمْ يَخْطُرْ عَلَى بَالِ إِنْسَانٍ: مَا أَعَدَّهُ ٱللهُ لِلَّذِينَ يُحِبُّونَهُ».

ತದ್ವಲ್ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ, ನೇತ್ರೇಣ ಕ್ಕಾಪಿ ನೋ ದೃಷ್ಟಂ ಕರ್ಣೇನಾಪಿ ಚ ನ ಶ್ರುತಂ| ಮನೋಮಧ್ಯೇ ತು ಕಸ್ಯಾಪಿ ನ ಪ್ರವಿಷ್ಟಂ ಕದಾಪಿ ಯತ್| ಈಶ್ವರೇ ಪ್ರೀಯಮಾಣಾನಾಂ ಕೃತೇ ತತ್ ತೇನ ಸಞ್ಚಿತಂ|

١٠ 10 فَأَعْلَنَهُ ٱللهُ لَنَا نَحْنُ بِرُوحِهِ. لِأَنَّ ٱلرُّوحَ يَفْحَصُ كُلَّ شَيْءٍ حَتَّى أَعْمَاقَ ٱللهِ.

ಅಪರಮೀಶ್ವರಃ ಸ್ವಾತ್ಮನಾ ತದಸ್ಮಾಕಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಪ್ರಾಕಾಶಯತ್; ಯತ ಆತ್ಮಾ ಸರ್ವ್ವಮೇವಾನುಸನ್ಧತ್ತೇ ತೇನ ಚೇಶ್ವರಸ್ಯ ಮರ್ಮ್ಮತತ್ತ್ವಮಪಿ ಬುಧ್ಯತೇ|

١١ 11 لِأَنْ مَنْ مِنَ ٱلنَّاسِ يَعْرِفُ أُمُورَ ٱلْإِنْسَانِ إِلَّا رُوحُ ٱلْإِنْسَانِ ٱلَّذِي فِيهِ؟ هَكَذَا أَيْضًا أُمُورُ ٱللهِ لَا يَعْرِفُهَا أَحَدٌ إِلَّا رُوحُ ٱللهِ.

ಮನುಜಸ್ಯಾನ್ತಃಸ್ಥಮಾತ್ಮಾನಂ ವಿನಾ ಕೇನ ಮನುಜೇನ ತಸ್ಯ ಮನುಜಸ್ಯ ತತ್ತ್ವಂ ಬುಧ್ಯತೇ? ತದ್ವದೀಶ್ವರಸ್ಯಾತ್ಮಾನಂ ವಿನಾ ಕೇನಾಪೀಶ್ವರಸ್ಯ ತತ್ತ್ವಂ ನ ಬುಧ್ಯತೇ|

١٢ 12 وَنَحْنُ لَمْ نَأْخُذْ رُوحَ ٱلْعَالَمِ، بَلِ ٱلرُّوحَ ٱلَّذِي مِنَ ٱللهِ، لِنَعْرِفَ ٱلْأَشْيَاءَ ٱلْمَوْهُوبَةَ لَنَا مِنَ ٱللهِ،

ವಯಞ್ಚೇಹಲೋಕಸ್ಯಾತ್ಮಾನಂ ಲಬ್ಧವನ್ತಸ್ತನ್ನಹಿ ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ಯೈವಾತ್ಮಾನಂ ಲಬ್ಧವನ್ತಃ, ತತೋ ಹೇತೋರೀಶ್ವರೇಣ ಸ್ವಪ್ರಸಾದಾದ್ ಅಸ್ಮಭ್ಯಂ ಯದ್ ಯದ್ ದತ್ತಂ ತತ್ಸರ್ವ್ವಮ್ ಅಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಜ್ಞಾತುಂ ಶಕ್ಯತೇ|

١٣ 13 ٱلَّتِي نَتَكَلَّمُ بِهَا أَيْضًا، لَا بِأَقْوَالٍ تُعَلِّمُهَا حِكْمَةٌ إِنْسَانِيَّةٌ، بَلْ بِمَا يُعَلِّمُهُ ٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ، قَارِنِينَ ٱلرُّوحِيَّاتِ بِٱلرُّوحِيَّاتِ.

ತಚ್ಚಾಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಮಾನುಷಿಕಜ್ಞಾನಸ್ಯ ವಾಕ್ಯಾನಿ ಶಿಕ್ಷಿತ್ವಾ ಕಥ್ಯತ ಇತಿ ನಹಿ ಕಿನ್ತ್ವಾತ್ಮತೋ ವಾಕ್ಯಾನಿ ಶಿಕ್ಷಿತ್ವಾತ್ಮಿಕೈ ರ್ವಾಕ್ಯೈರಾತ್ಮಿಕಂ ಭಾವಂ ಪ್ರಕಾಶಯದ್ಭಿಃ ಕಥ್ಯತೇ|

١٤ 14 وَلَكِنَّ ٱلْإِنْسَانَ ٱلطَّبِيعِيَّ لَا يَقْبَلُ مَا لِرُوحِ ٱللهِ لِأَنَّهُ عِنْدَهُ جَهَالَةٌ، وَلَا يَقْدِرُ أَنْ يَعْرِفَهُ لِأَنَّهُ إِنَّمَا يُحْكَمُ فِيهِ رُوحِيًّا.

ಪ್ರಾಣೀ ಮನುಷ್ಯ ಈಶ್ವರೀಯಾತ್ಮನಃ ಶಿಕ್ಷಾಂ ನ ಗೃಹ್ಲಾತಿ ಯತ ಆತ್ಮಿಕವಿಚಾರೇಣ ಸಾ ವಿಚಾರ್ಯ್ಯೇತಿ ಹೇತೋಃ ಸ ತಾಂ ಪ್ರಲಾಪಮಿವ ಮನ್ಯತೇ ಬೋದ್ಧುಞ್ಚ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|

١٥ 15 وَأَمَّا ٱلرُّوحِيُّ فَيَحْكُمُ فِي كُلِّ شَيْءٍ، وَهُوَ لَايُحْكَمُ فِيهِ مِنْ أَحَدٍ.

ಆತ್ಮಿಕೋ ಮಾನವಃ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ವಿಚಾರಯತಿ ಕಿನ್ತು ಸ್ವಯಂ ಕೇನಾಪಿ ನ ವಿಚಾರ್ಯ್ಯತೇ|

١٦ 16 «لِأَنَّهُ مَنْ عَرَفَ فِكْرَ ٱلرَّبِّ فَيُعَلِّمَهُ؟». وَأَمَّا نَحْنُ فَلَنَا فِكْرُ ٱلْمَسِيحِ.

ಯತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಮನೋ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ತಮುಪದೇಷ್ಟುಂ ಕಃ ಶಕ್ನೋತಿ? ಕಿನ್ತು ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಮನೋಽಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಲಬ್ಧಂ|