١ كورنثوس 10

١ 1 فَإِنِّي لَسْتُ أُرِيدُ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ أَنْ تَجْهَلُوا أَنَّ آبَاءَنَا جَمِيعَهُمْ كَانُوا تَحْتَ ٱلسَّحَابَةِ، وَجَمِيعَهُمُ ٱجْتَازُوا فِي ٱلْبَحْرِ،

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਅਸ੍ਮਤ੍ਪਿਤ੍ਰੁʼਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨਧਿ ਯੂਯੰ ਯਦਜ੍ਞਾਤਾ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੇਤਿ ਮਮ ਵਾਞ੍ਛਾ, ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮੇਘਾਧਃਸ੍ਥਿਤਾ ਬਭੂਵੁਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸਮੁਦ੍ਰਮਧ੍ਯੇਨ ਵਵ੍ਰਜੁਃ,

٢ 2 وَجَمِيعَهُمُ ٱعْتَمَدُوا لِمُوسَى فِي ٱلسَّحَابَةِ وَفِي ٱلْبَحْرِ،

ਸਰ੍ੱਵੇ ਮੂਸਾਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਮੇਘਸਮੁਦ੍ਰਯੋ ਰ੍ਮੱਜਿਤਾ ਬਭੂਵੁਃ

٣ 3 وَجَمِيعَهُمْ أَكَلُوا طَعَامًا وَاحِدًا رُوحِيًّا،

ਸਰ੍ੱਵ ਏਕਮ੍ ਆਤ੍ਮਿਕੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਬੁਭੁਜਿਰ ਏਕਮ੍ ਆਤ੍ਮਿਕੰ ਪੇਯੰ ਪਪੁਸ਼੍ਚ

٤ 4 وَجَمِيعَهُمْ شَرِبُوا شَرَابًا وَاحِدًا رُوحِيًّا، لِأَنَّهُمْ كَانُوا يَشْرَبُونَ مِنْ صَخْرَةٍ رُوحِيَّةٍ تَابِعَتِهِمْ، وَٱلصَّخْرَةُ كَانَتِ ٱلْمَسِيحَ.

ਯਤਸ੍ਤੇ(ਅ)ਨੁਚਰਤ ਆਤ੍ਮਿਕਾਦ੍ ਅਚਲਾਤ੍ ਲਬ੍ਧੰ ਤੋਯੰ ਪਪੁਃ ਸੋ(ਅ)ਚਲਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਏਵ|

٥ 5 لَكِنْ بِأَكْثَرِهِمْ لَمْ يُسَرَّ ٱللهُ، لِأَنَّهُمْ طُرِحُوا فِي ٱلْقَفْرِ.

ਤਥਾ ਸਤ੍ਯਪਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਧਿਕੇਸ਼਼ੁ ਲੋਕੇਸ਼਼੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੋ ਨ ਸਨ੍ਤੁਤੋਸ਼਼ੇਤਿ ਹੇਤੋਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਨ੍ਤਰੇ ਨਿਪਾਤਿਤਾਃ|

٦ 6 وَهَذِهِ ٱلْأُمُورُ حَدَثَتْ مِثَالًا لَنَا، حَتَّى لَا نَكُونَ نَحْنُ مُشْتَهِينَ شُرُورًا كَمَا ٱشْتَهَى أُولَئِكَ.

ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਤੇ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਦਰ੍ਸ਼ਨਸ੍ਵਰੂਪਾ ਬਭੂਵੁਃ; ਅਤਸ੍ਤੇ ਯਥਾ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਿਣੋ ਬਭੂਵੁਰਸ੍ਮਾਭਿਸ੍ਤਥਾ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਿਭਿ ਰ੍ਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|

٧ 7 فَلَا تَكُونُوا عَبَدَةَ أَوْثَانٍ كَمَا كَانَ أُنَاسٌ مِنْهُمْ، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «جَلَسَ ٱلشَّعْبُ لِلْأَكْلِ وَٱلشُّرْبِ، ثُمَّ قَامُوا لِلَّعِبِ».

ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਲੋਕਾ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਪਾਤੁਞ੍ਚੋਪਵਿਵਿਸ਼ੁਸ੍ਤਤਃ ਕ੍ਰੀਡਿਤੁਮੁੱਥਿਤਾ ਇਤਯਨੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੈਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਦੇਵਪੂਜਾ ਕ੍ਰੁʼਤਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤਦ੍ਵਤ੍ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ|

٨ 8 وَلَا نَزْنِ كَمَا زَنَى أُنَاسٌ مِنْهُمْ، فَسَقَطَ فِي يَوْمٍ وَاحِدٍ ثَلَاثَةٌ وَعِشْرُونَ أَلْفًا.

ਅਪਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੈਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਃ ਕ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤੇਨ ਚੈਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਤ੍ਰਯੋਵਿੰਸ਼ਤਿਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਲੋਕਾ ਨਿਪਾਤਿਤਾਸ੍ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੋ ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਃ|

٩ 9 وَلَا نُجَرِّبِ ٱلْمَسِيحَ كَمَا جَرَّبَ أَيْضًا أُنَاسٌ مِنْهُمْ، فَأَهْلَكَتْهُمُ ٱلْحَيَّاتُ.

ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੇਚਿਦ੍ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੁਜਙ੍ਗੈ ਰ੍ਨਸ਼਼੍ਟਾਸ਼੍ਚ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਨ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵ੍ਯਃ|

١٠ 10 وَلَا تَتَذَمَّرُوا كَمَا تَذَمَّرَ أَيْضًا أُنَاسٌ مِنْهُمْ، فَأَهْلَكَهُمُ ٱلْمُهْلِكُ.

ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੇਚਿਦ੍ ਯਥਾ ਵਾੱਕਲਹੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਹਨ੍ਤ੍ਰਾ ਵਿਨਾਸ਼ਿਤਾਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤਦ੍ਵਦ੍ ਵਾੱਕਲਹੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ|

١١ 11 فَهَذِهِ ٱلْأُمُورُ جَمِيعُهَا أَصَابَتْهُمْ مِثَالًا، وَكُتِبَتْ لإِنْذَارِنَا نَحْنُ ٱلَّذِينَ ٱنْتَهَتْ إِلَيْنَا أَوَاخِرُ ٱلدُّهُورِ. (aiōn g165)

ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯਾਨ੍ਯੇਤਾਨਿ ਜਘਟਿਰੇ ਤਾਨ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਦਰ੍ਸ਼ਨਾਨਿ ਜਗਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਯੁਗੇ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਾਨਾਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥੰ ਲਿਖਿਤਾਨਿ ਚ ਬਭੂਵੁਃ| (aiōn g165)

١٢ 12 إِذًا مَنْ يَظُنُّ أَنَّهُ قَائِمٌ، فَلْيَنْظُرْ أَنْ لَا يَسْقُطَ.

ਅਤਏਵ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਸੁਸ੍ਥਿਰੰਮਨ੍ਯਃ ਸ ਯੰਨ ਪਤੇਤ੍ ਤਤ੍ਰ ਸਾਵਧਾਨੋ ਭਵਤੁ|

١٣ 13 لَمْ تُصِبْكُمْ تَجْرِبَةٌ إِلَّا بَشَرِيَّةٌ. وَلَكِنَّ ٱللهَ أَمِينٌ، ٱلَّذِي لَا يَدَعُكُمْ تُجَرَّبُونَ فَوْقَ مَا تَسْتَطِيعُونَ، بَلْ سَيَجْعَلُ مَعَ ٱلتَّجْرِبَةِ أَيْضًا ٱلْمَنْفَذَ، لِتَسْتَطِيعُوا أَنْ تَحْتَمِلُوا.

ਮਾਨੁਸ਼਼ਿਕਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਤਿਰਿਕ੍ਤਾ ਕਾਪਿ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨਾਕ੍ਰਾਮਤ੍, ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼੍ਚ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਃ ਸੋ(ਅ)ਤਿਸ਼ਕ੍ਤ੍ਯਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾਂ ਪਤਨਾਤ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਚ ਯਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸੋਢੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤਯਾ ਸਹ ਨਿਸ੍ਤਾਰਸ੍ਯ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਨਿਰੂਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

١٤ 14 لِذَلِكَ يَا أَحِبَّائِي ٱهْرُبُوا مِنْ عِبَادَةِ ٱلْأَوْثَانِ.

ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਦੇਵਪੂਜਾਤੋ ਦੂਰਮ੍ ਅਪਸਰਤ|

١٥ 15 أَقُولُ كَمَا لِلْحُكَمَاءِ: ٱحْكُمُوا أَنْتُمْ فِي مَا أَقُولُ:

ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਜ੍ਞਾਨ੍ ਮਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਭਾਸ਼਼ੇ ਮਯਾ ਯਤ੍ ਕਥ੍ਯਤੇ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਵਿਵਿਚ੍ਯਤਾਂ|

١٦ 16 كَأْسُ ٱلْبَرَكَةِ ٱلَّتِي نُبَارِكُهَا، أَلَيْسَتْ هِيَ شَرِكَةَ دَمِ ٱلْمَسِيحِ؟ ٱلْخُبْزُ ٱلَّذِي نَكْسِرُهُ، أَلَيْسَ هُوَ شَرِكَةَ جَسَدِ ٱلْمَسِيحِ؟

ਯਦ੍ ਧਨ੍ਯਵਾਦਪਾਤ੍ਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਨ੍ਯੰ ਗਦ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਕਿੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸ਼ੋਣਿਤਸ੍ਯ ਸਹਭਾਗਿਤ੍ਵੰ ਨਹਿ? ਯਸ਼੍ਚ ਪੂਪੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਭਜ੍ਯਤੇ ਸ ਕਿੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਪੁਸ਼਼ਃ ਸਹਭਾਗਿਤ੍ਵੰ ਨਹਿ?

١٧ 17 فَإِنَّنَا نَحْنُ ٱلْكَثِيرِينَ خُبْزٌ وَاحِدٌ، جَسَدٌ وَاحِدٌ، لِأَنَّنَا جَمِيعَنَا نَشْتَرِكُ فِي ٱلْخُبْزِ ٱلْوَاحِدِ.

ਵਯੰ ਬਹਵਃ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਪ੍ਯੇਕਪੂਪਸ੍ਵਰੂਪਾ ਏਕਵਪੁਃਸ੍ਵਰੂਪਾਸ਼੍ਚ ਭਵਾਮਃ, ਯਤੋ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵ ਏਕਪੂਪਸ੍ਯ ਸਹਭਾਗਿਨਃ|

١٨ 18 ٱنْظُرُوا إِسْرَائِيلَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ. أَلَيْسَ ٱلَّذِينَ يَأْكُلُونَ ٱلذَّبَائِحَ هُمْ شُرَكَاءَ ٱلْمَذْبَحِ؟

ਯੂਯੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਮ੍ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਵੰਸ਼ੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੰ| ਯੇ ਬਲੀਨਾਂ ਮਾਂਸਾਨਿ ਭੁਞ੍ਜਤੇ ਤੇ ਕਿੰ ਯਜ੍ਞਵੇਦ੍ਯਾਃ ਸਹਭਾਗਿਨੋ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ?

١٩ 19 فَمَاذَا أَقُولُ؟ أَإِنَّ ٱلْوَثَنَ شَيْءٌ، أَوْ إِنَّ مَا ذُبِحَ لِلْوَثَنِ شَيْءٌ؟!

ਇਤ੍ਯਨੇਨ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਥ੍ਯਤੇ? ਦੇਵਤਾ ਵਾਸ੍ਤਵਿਕੀ ਦੇਵਤਾਯੈ ਬਲਿਦਾਨੰ ਵਾ ਵਾਸ੍ਤਵਿਕੰ ਕਿੰ ਭਵੇਤ੍?

٢٠ 20 بَلْ إِنَّ مَا يَذْبَحُهُ ٱلْأُمَمُ فَإِنَّمَا يَذْبَحُونَهُ لِلشَّيَاطِينِ، لَا لِلهِ. فَلَسْتُ أُرِيدُ أَنْ تَكُونُوا أَنْتُمْ شُرَكَاءَ ٱلشَّيَاطِينِ.

ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਭਿੰਨਜਾਤਿਭਿ ਰ੍ਯੇ ਬਲਯੋ ਦੀਯਨ੍ਤੇ ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਤੰਨਹਿ ਭੂਤੇਭ੍ਯਏਵ ਦੀਯਨ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਯਦ੍ ਭੂਤਾਨਾਂ ਸਹਭਾਗਿਨੋ ਭਵਥੇਤ੍ਯਹੰ ਨਾਭਿਲਸ਼਼ਾਮਿ|

٢١ 21 لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَشْرَبُوا كَأْسَ ٱلرَّبِّ وَكَأْسَ شَيَاطِينَ. لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَشْتَرِكُوا فِي مَائِدَةِ ٱلرَّبِّ وَفِي مَائِدَةِ شَيَاطِينَ.

ਪ੍ਰਭੋਃ ਕੰਸੇਨ ਭੂਤਾਨਾਮਪਿ ਕੰਸੇਨ ਪਾਨੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਸਾਧ੍ਯੰ; ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਭੋਜ੍ਯਸ੍ਯ ਭੂਤਾਨਾਮਪਿ ਭੋਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸਹਭਾਗਿਨੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ|

٢٢ 22 أَمْ نُغِيرُ ٱلرَّبَّ؟ أَلَعَلَّنَا أَقْوَى مِنْهُ؟

ਵਯੰ ਕਿੰ ਪ੍ਰਭੁੰ ਸ੍ਪਰ੍ੱਧਿਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ? ਵਯੰ ਕਿੰ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਲਵਨ੍ਤਃ?

٢٣ 23 «كُلُّ ٱلْأَشْيَاءِ تَحِلُّ لِي»، لَكِنْ لَيْسَ كُلُّ ٱلْأَشْيَاءِ تُوَافِقُ. «كُلُّ ٱلْأَشْيَاءِ تَحِلُّ لِي»، وَلَكِنْ لَيْسَ كُلُّ ٱلْأَشْيَاءِ تَبْنِي.

ਮਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਸਰ੍ੱਵੰ ਕਰ੍ੰਮਾਪ੍ਰਤਿਸ਼਼ਿੱਧੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਸਰ੍ੱਵੰ ਹਿਤਜਨਕੰ ਸਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਪ੍ਰਤਿਸ਼਼ਿੱਧੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਸਰ੍ੱਵੰ ਨਿਸ਼਼੍ਠਾਜਨਕੰ|

٢٤ 24 لَا يَطْلُبْ أَحَدٌ مَا هُوَ لِنَفْسِهِ، بَلْ كُلُّ وَاحِدٍ مَا هُوَ لِلْآخَرِ.

ਆਤ੍ਮਹਿਤਃ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤਵ੍ਯਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵੈਃ ਪਰਹਿਤਸ਼੍ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤਵ੍ਯਃ|

٢٥ 25 كُلُّ مَا يُبَاعُ فِي ٱلْمَلْحَمَةِ كُلُوهُ غَيْرَ فَاحِصِينَ عَنْ شَيْءٍ، مِنْ أَجْلِ ٱلضَّمِيرِ،

ਆਪਣੇ ਯਤ੍ ਕ੍ਰੱਯੰ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸੰਵੇਦਸ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਕਿਮਪਿ ਨ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭੁਜ੍ਯਤਾਂ

٢٦ 26 لِأَنَّ «لِلرَّبِّ ٱلْأَرْضَ وَمِلْأَهَا».

ਯਤਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯਸ੍ਥਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ|

٢٧ 27 وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ مِنْ غَيْرِ ٱلْمُؤْمِنِينَ يَدْعُوكُمْ، وَتُرِيدُونَ أَنْ تَذْهَبُوا، فَكُلُّ مَا يُقَدَّمُ لَكُمْ كُلُوا مِنْهُ غَيْرَ فَاحِصِينَ، مِنْ أَجْلِ ٱلضَّمِيرِ.

ਅਪਰਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਲੋਕਾਨਾਂ ਕੇਨਚਿਤ੍ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਿਤਾ ਯੂਯੰ ਯਦਿ ਤਤ੍ਰ ਜਿਗਮਿਸ਼਼ਥ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਨ ਯਦ੍ ਯਦ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਪ੍ਯਤੇ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸੰਵੇਦਸ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਕਿਮਪਿ ਨ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭੁਜ੍ਯਤਾਂ|

٢٨ 28 وَلَكِنْ إِنْ قَالَ لَكُمْ أَحَدٌ: «هَذَا مَذْبُوحٌ لِوَثَنٍ» فَلَا تَأْكُلُوا مِنْ أَجْلِ ذَاكَ ٱلَّذِي أَعْلَمَكُمْ، وَٱلضَّمِيرِ. لِأَنَّ «لِلرَّبِّ ٱلْأَرْضَ وَمِلْأَهَا».

ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਰ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦੇਤ੍ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮੇਤਦ੍ ਦੇਵਤਾਯਾਃ ਪ੍ਰਸਾਦ ਇਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਪਯਿਤੁਰਨੁਰੋਧਾਤ੍ ਸੰਵੇਦਸ੍ਯਾਰ੍ਥਞ੍ਚ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਭੋਕ੍ਤਵ੍ਯੰ| ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯਸ੍ਥਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ,

٢٩ 29 أَقُولُ «ٱلضَّمِيرُ»، لَيْسَ ضَمِيرَكَ أَنْتَ، بَلْ ضَمِيرُ ٱلْآخَرِ. لِأَنَّهُ لِمَاذَا يُحْكَمُ فِي حُرِّيَّتِي مِنْ ضَمِيرِ آخَرَ؟

ਸਤ੍ਯਮੇਤਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਯਾ ਯਃ ਸੰਵੇਦੋ ਨਿਰ੍ੱਦਿਸ਼੍ਯਤੇ ਸ ਤਵ ਨਹਿ ਪਰਸ੍ਯੈਵ|

٣٠ 30 فَإِنْ كُنْتُ أَنَا أَتَنَاوَلُ بِشُكْرٍ، فَلِمَاذَا يُفْتَرَى عَلَيَّ لِأَجْلِ مَا أَشْكُرُ عَلَيْهِ؟

ਅਨੁਗ੍ਰਹਪਾਤ੍ਰੇਣ ਮਯਾ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਦ੍ ਭੁਜ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਹੰ ਕੁਤੋ ਨਿਨ੍ਦਿਸ਼਼੍ਯੇ?

٣١ 31 فَإِذَا كُنْتُمْ تَأْكُلُونَ أَوْ تَشْرَبُونَ أَوْ تَفْعَلُونَ شَيْئًا، فَٱفْعَلُوا كُلَّ شَيْءٍ لِمَجْدِ ٱللهِ.

ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੋਜਨੰ ਪਾਨਮ੍ ਅਨ੍ਯਦ੍ਵਾ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰ੍ੱਵਦ੍ਭਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਰ੍ੱਵਮੇਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮ੍ਨਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਾਰ੍ਥੰ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ|

٣٢ 32 كُونُوا بِلَا عَثْرَةٍ لِلْيَهُودِ وَلِلْيُونَانِيِّينَ وَلِكَنِيسَةِ ٱللهِ.

ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਭਿੰਨਜਾਤੀਯਾਨਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮਾਜਸ੍ਯ ਵਾ ਵਿਘ੍ਨਜਨਕੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|

٣٣ 33 كَمَا أَنَا أَيْضًا أُرْضِي ٱلْجَمِيعَ فِي كُلِّ شَيْءٍ، غَيْرَ طَالِبٍ مَا يُوَافِقُ نَفْسِي، بَلِ ٱلْكَثِيرِينَ، لِكَيْ يَخْلُصُوا.

ਅਹਮਪ੍ਯਾਤ੍ਮਹਿਤਮ੍ ਅਚੇਸ਼਼੍ਟਮਾਨੋ ਬਹੂਨਾਂ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਾਰ੍ਥੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਹਿਤੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਮਾਨਃ ਸਰ੍ੱਵਵਿਸ਼਼ਯੇ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਕਰੋ ਭਵਾਮੀਤ੍ਯਨੇਨਾਹੰ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯਾਨੁਗਾਮੀ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਯੂਯੰ ਮਮਾਨੁਗਾਮਿਨੋ ਭਵਤ|