< Titi 1 >

1 Pali, shërbëtor i Perëndisë dhe apostull i Jezu Krishtit, sipas besimit të të zgjedhurve të Perëndisë dhe njohjes të së vërtetës që është sipas perëndishmërisë,
Ko au Paula, ko e tamaioʻeiki ʻae ʻOtua, mo e ʻaposetolo ʻa Sisu Kalaisi, ʻo fakatatau ki he tui ʻae kakai kuo fili ʻe he ʻOtua, pea mo e ʻiloʻi ʻoe moʻoni ʻaia ʻoku taau mo e anga fakaʻotua;
2 në shpresën e jetës së përjetshme, të cilën Perëndia, që nuk gënjen, e premtoi para të gjitha kohërave, (aiōnios g166)
‌ʻI he ʻamanaki lelei ki he moʻui taʻengata, ʻaia naʻe fakaʻilo ʻe he ʻOtua, ʻaia ʻoku ʻikai ʻaupito loi, ʻi he teʻeki ai tuʻu ʻa māmani; (aiōnios g166)
3 dhe që në kohë të caktuara e shfaqi fjalën e tij me anë të predikimit që m’u besua me urdhër të Perëndisë, Shpëtimtarit tonë,
Ka kuo fakahā ʻi hono kuonga totonu ʻa ʻene folofola ʻi he malanga, ʻaia kuo tuku kiate au, ʻo fakatatau ki he fekau ʻae ʻOtua ko hotau Fakamoʻui;
4 Titit, birit të vërtetë në besimin e përbashkët: hir, mëshirë dhe paqe prej Perëndisë, Atit, dhe prej Zotit Jezu Krisht, Shpëtimtarit tonë.
Ke ʻia Taitusi, ko e foha moʻoni ʻo taau mo e tui ʻatautolu kotoa pē, ʻae ʻaloʻofa, mo e ʻofa mataʻataʻatā, mo e melino, mei he ʻOtua ko e Tamai, mo e ʻEiki ko Sisu Kalaisi ko hotau Fakamoʻui.
5 Për këtë arsye të lashë në Kretë, që ti të ndreqësh mirë çështjet që janë për t’u bërë dhe që, në çdo qytet, të caktosh pleq, ashtu siç të porosita;
Ko e meʻa ni naʻaku tuku ai koe ʻi Keliti, koeʻuhi ke ke fakatonutonu ʻae ngaahi meʻa naʻe ʻikai fakaʻosi, ʻo fakanofo ʻae kau mātuʻa ʻi he kolo kotoa pē, ʻo hangē ko ia naʻaku fekau kiate koe:
6 secili prej tyre të jetë i paqortueshëm, bashkëshort i një gruaje të vetme, të ketë fëmijë besimtarë, që të mos përfliten për jetë të shthurur dhe për pandëgjesë.
Kapau ʻoku taʻehala ha tokotaha, koe husepāniti ʻoe fefine pe taha, ʻoku tui ʻene fānau, pea ʻoku ʻikai valokia ʻi ha fakamaveuveu pe ha talangataʻa.
7 Sepse peshkopi, si administrues i shtëpisë së Perëndisë duhet të jetë i paqortueshëm, jo arrogant, jo zemërak, jo i dhënë pas verës, jo i dhunshëm, jo njeri që lakmon fitim të turpshëm,
He ʻoku totonu ke taʻehalaia ʻae tauhi, ʻo taau mo e tauhi koloa ʻae ʻOtua; ʻo ʻikai fai ki hono loto, pe ʻitangofua, pe tokanga ki he uaine, pe faʻa tā, pe tokanga ki he koloa ʻuli;
8 por mikpritës, mirëdashës, i urtë, i drejtë, i shenjtë, i përmbajtur,
Kae ʻofa ia ki he fai angalelei, pea ʻofa ki he kakai angalelei, ke ne anga fakapotopoto, mo angatotonu, mo māʻoniʻoni, mo angamaau;
9 që mban fort fjalën besnike siç i është mësuar, që të jetë në gjëndje me doktrinën e shëndoshë të këshillojë dhe bindë ata që kundërshtojnë.
‌ʻO ne puke ke maʻu ʻae lea moʻoni, ʻo hangē ko hono akonekina, koeʻuhi ke ne faʻa fai ke enginaki mo valoki tonu ʻae kau lea kovi ʻaki ʻae akonaki totonu.
10 Sepse ka, veçanërisht ndërmjet atyre që janë nga rrethprerja, shumë të pabindur, llafazanë dhe mashtrues, të cilëve u duhet mbyllur goja;
He ʻoku ai ʻae tokolahi ʻoku angatuʻu, ko e kau launoa mo e kau kākā, pea ʻoku tuʻu muʻa ai ʻakinautolu ʻoe kamu:
11 këta ngatërrojnë familje të tëra, duke mësuar ato që s’duhet, për fitim të ndyrë.
‌ʻAkinautolu ʻoku totonu ke tāpuni honau ngutu; ʻoku nau fakahēʻi ʻae ngaahi fale kotoa, ʻo ako ʻaki ʻae ngaahi meʻa ʻoku ʻikai totonu, ka nau maʻu ai ʻae koloa ʻuli.
12 Një prej tyre, pikërisht një profet i tyre, tha: “Kretasit janë gjithnjë gënjeshtarë, egërsira të këqija, barkpërtacë!”
Ko honau tokotaha, ko e tangata kikite pe ʻonautolu, naʻe pehē, “ʻOku loi maʻuaipē ʻae kakai Keliti, ko e fanga manu fekai mo kovi, ko e kau faʻa kai fakapikopiko.”
13 Kjo dëshmi është e vërtetë; prandaj qortoji me ashpërsi, që të shëndoshen në besim,
Ko e fakamoʻoni ni ʻoku moʻoni. Ko ia ke ke valoki māsila ʻakinautolu, ke nau haohaoa ʻi he tui;
14 pa u vënë vesh përrallave të Judenjve dhe urdhërimeve të njerëzve që largohen nga e vërteta.
‌ʻOua naʻa tokanga ki he ngaahi talatupuʻa fakaSiu, mo e ngaahi fekau ʻae kakai, ʻakinautolu ʻoku afe mei he moʻoni.
15 Gjithçka është e pastër për ata që janë të pastër, por asgjë nuk është e pastër për të ndoturit dhe për ata që nuk besojnë; madje edhe mendja, edhe ndërgjegja e tyre janë të ndotura.
‌ʻOku maʻa ʻae meʻa kotoa pē kiate kinautolu ʻoku loto maʻa: ka ʻoku ʻikai maʻa ha meʻa ʻe taha kiate kinautolu ʻoku anga ʻuli mo taʻetui; he ko honau loto mo honau ʻatamai kuo ʻuliʻi.
16 Ata pohojnë se njohin Perëndinë, po me vepra e mohojnë, sepse janë të neveritshëm, të pabindur dhe të pazotë për çfarëdo vepre të mirë.
‌ʻOku nau lau ʻoku nau ʻilo ʻae ʻOtua ka ʻi heʻenau ngaahi ngaue ʻoku nau siʻaki ia, ʻoku nau anga fakalielia, mo talangataʻa, pea taʻehafifili lelei ki he ngaahi ngaue lelei kotoa pē.

< Titi 1 >