Kantiku i Kantikëve 1
1 Kantiku i kantikëve që është i Salomonit.
2 Më puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.
Osculetur me osculo oris sui. Quia meliora sunt ubera tua vino, fragrantia unguentis optimis.
3 Nga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.
Oleum effusum nomen tuum: ideo adolescentulæ dilexerunt te. Trahe me.
4 Tërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.
Post te curremus in odorem unguentorum tuorum. Introduxit me rex in cellaria sua. Exultabimus et lætabimur in te, memores uberum tuorum super vinum. Recti diligunt te.
5 Unë jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.
Nigra sum, sed formosa, filiæ Ierusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis.
6 Mos shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.
Nolite me considerare quod fusca sim, quia decoloravit me sol. Filii matris meæ pugnaverunt contra me, posuerunt me custodem in vineis: vineam meam non custodivi.
7 Thuamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?
Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in meridie, ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum.
8 Në rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.
Si ignoras te o pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi post vestigia gregum, et pasce hœdos tuos iuxta tabernacula pastorum.
9 Mikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.
Equitatui meo in curribus Pharaonis assimilavi te amica mea.
10 Faqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.
Pulchræ sunt genæ tuæ sicut turturis: collum tuum sicut monilia.
11 Ne do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.
Murenulas aureas faciemus tibi, vermiculatas argento.
12 Ndërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.
Dum esset rex in accubitu suo, nardus mea dedit odorem suum.
13 Kënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.
Fasciculus myrrhæ dilectus meus mihi, inter ubera mea commorabitur.
14 Kënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.
Botrus Cypri dilectus meus mihi, in vineis Engaddi.
15 Ti je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.
Ecce tu pulchra es amica mea, ecce tu pulchra es, oculi tui columbarum.
16 Sa i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.
Ecce tu pulcher es dilecte mi, et decorus. Lectulus noster floridus.
17 Trarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.
Tigna domorum nostrarum cedrina, laquearia nostra cypressina.
