Kantiku i Kantikëve 5

1 Hyra në kopshtin tim, o motra ime, nusja ime, mblodha mirrën time me balsamin tim, hëngra huallin tim me mjaltin tim, piva verën time me qumështin tim. Shokë, hani, pini; po, dehuni, o të dashur!

Ka tanuh, ka hamh ih tangla, kaimah ih takha thungah kang zoh boeh; Kaimah ih myrrh hoi hmuihoih to ka sinh; kaimah ih khoitui hoi khoiphae to ka caak boeh; kaimah ih misurtui hoi tahnutui to ka naek boeh; Thendoeng ampuinawk ih lok Aw ampuinawk, caa oh loe, nae oh; ue, Aw ka tlangai, kamhah ah nae ah.

2 Unë flija, por zemra ime përgjonte. Dëgjoj zërin e të dashurit tim, që troket dhe thotë: “Hapma, motra ime, mikja ime, pëllumbesha ime, e përkryera ime, sepse koka ime është gjithë vesë dhe kaçurrelat e mia gjithë cirka të natës.

Kai loe ka iih, toe ka palung loe hak; ka tlangai ih lok mah thok to takhuek khing; ka tanuh, ka tlangai, kai ih pahuu, coek koi om ai, kai hanah thok to na paong pae ah; ka lu loe dantui hoiah suih moe, ka sam doeh aqum ih tamai tui hoiah ka suih boih boeh, tiah ang naa.

3 E hoqa rrobën time, si mund ta vesh përsëri? I lava këmbët, si mund t’i fëlliq përsëri?

Khukbuen to kang khring boeh, kawbangmaw kang khuk let han? Khok doeh ka pasaeh boeh, kawbangmaw kam hnongsak let han?

4 I dashuri im e vuri dorën te vrima e derës, dhe të përbrëndshmet e mia u ngashërryen nga ai.

Ka tlangai mah thokbuem hoiah a ban to payangh; anih nuiah palung ka nat.

5 U ngrita për t’i hapur derën të dashurit tim, dhe nga duart e mia pikoi mirra, nga gishtërinjtë e mi mirra e lëngët, që rridhte mbi dorezën e bravës.

Ka tlangai thok paongh pae hanah kang thawk; ka ban hoiah myrrh tui to ca moe, hmuihoih myrrth tui loe ka banpazung hoiah thok takraenghaih ahmuen khoek to long tathuk.

6 Ia hapa të dashurit tim, por i dashuri im ishte tërhequr dhe kishte ikur; zemra ime ligshtohej kur ai fliste. E kërkova, por nuk e gjeta; e thirra, por ai nuk m’u përgjigj.

Ka tlangai han thok ka paongh pae, toe ka tlangai loe om ai, caeh ving boeh; a lok ka tahngaih moe, ka tlangai to ka pakrong, toe ka hnu ai boeh; a thuih ih lok mah kai palung ang phosak; anih to ka pakrong, toe ka hnu ai; ka kawk cadoeh na pathim ai boeh.

7 Rojet që sillen nëpër qytet më gjetën, më rrahën, më plagosën; rojet e mureve më çorën velin.

Vangpui takui misatoep kaminawk mah kai ang hnuk o naah, ang boh o moe, nganbawh kana ang paek o; sipae toepkungnawk mah ka mikhmai khukhaih kahni to ang lak pae o ving.

8 Unë ju lutem shumë, o bija të Jeruzalemit, në rast se e gjeni të dashurin tim, çfarë do t’i thoni? I thoni se jam e sëmurë nga dashuria.

Aw Jerusalem canunawk, ka tlangai to na hnuk o nahaeloe, nang poek loiah ka zaisut boeh, tiah thuih pae hanah, lok kang thuih o.

9 Çfarë ka më tepër i dashuri yt se një i dashur tjetër, o më e bukura midis grave? Çfarë ka i dashuri yt më tepër se një i dashur tjetër, përse përgjërohesh kështu?

Aw nang loe nongpatanawk boih thungah kranghoih koek ah na oh, na tlangai loe tipongah minawk pongah kranghoih kue loe? Kaicae khaeah nang thuih ih lok baktih toengah, tipongah maw na tlangai loe minawk pongah krang a hoih kue?

10 I dashuri im është i bardhë dhe i kuq, ai dallon ndër dhjetë mijë veta.

Ka tlangai loe ngan to dawk moe, ngan doeh amling hup, anih loe kami sang hato thungah ahmin amthang koek.

11 Koka e tij është ar i kulluar, kaçurelat e flokëve të tij janë rica-rica, të zeza korb.

Anih ih lu loe kaciim suitui baktih, a sam loe thah moe, pangaah baktiah amnum.

12 Sytë e tij janë si ato të pëllumbit pranë rrëkeve të ujit, të lara në qumësht, të ngallmuara si një gur i çmuar në një unazë.

Anih ih mik loe tahnutui hoiah kalong vapui ah tui kamhluh, pahuu hnik baktiah oh.

13 Faqet e tij janë si një lehe balsami, si lehe barërash aromatike; buzët e tij janë zambakë, që nxjerrin mirra të lëngët.

Anih ih tangbaeng loe hmuihoih tui kamsong iihkhun hoi hmuihoih apawk baktiah oh; anih ih pahni loe myrrh hmuihoih tui hoiah bawh ih lili pawk baktiah oh.

14 Duart e tij janë unaza ari, të stolisura me gurë të çmuar; barku i tij është i fildisht që shndrit, i mbuluar me safire.

Anih ih ban loe beryl thlung hoi sak ih sui bantuek baktiah oh, a takpum loe atho kaom thlung kathim sapphire hoi pathoep het ih tasaino baktiah oh.

15 Këmbët e tij janë kollona mermeri të mbështetura në themele ari të kulluar. Pamja e tij është si Libani, madhështore si kedrat.

A khoknawk loe kaciim suitui pongah pahungh ih, thlung kanglung tung baktiah oh; a krang loe Lebanon baktih, kahoih koek sidar thing baktiah oh.

16 Goja e tij është vetë ëmbëlsia; po, ai është tërheqës në çdo pikpamje. Ky është i dashuri im, ky është miku im, o bija të Jeruzalemit.

Anih ih pakha loe luep; ue, anih loe palung han koiah oh. Aw Jerusalem canunawk, anih loe ka tlangai hoi kam pui ah oh.