Kantiku i Kantikëve 1
1 Kantiku i kantikëve që është i Salomonit.
Sångernas sång av Salomo.
2 Më puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.
Kyssar give han mig, kyssar av sin mun! Ty din kärlek är mer ljuv än vin.
3 Nga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.
Ljuv är doften av dina salvor, ja, en utgjuten salva är ditt namn; fördenskull hava tärnorna dig kär.
4 Tërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.
Drag mig med dig! Med hast vilja vi följa dig. Ja, konungen har fört mig in i sina gemak; Vi vilja fröjdas och vara glada över dig, vi vilja prisa din kärlek högre än vin; med rätta har man dig kär.
5 Unë jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.
Svart är jag, dock är jag täck, I Jerusalems döttrar, lik Kedars hyddor, lik Salomos tält.
6 Mos shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.
Sen icke därpå att jag är så svart, att solen har bränt mig så. Min moders söner blevo vreda på mig och satte mig till vingårdsvakterska; min egen vingård kunde jag icke vakta.
7 Thuamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?
»Säg mig, du som min själ har kär: Var för du din hjord i bet? Var låter du den vila om middagen? Må jag slippa att gå lik en vilsekommen kvinna vid dina vänners hjordar.»
8 Në rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.
»Om du icke vet det, du skönaste bland kvinnor, så gå blott åstad i hjordens spår, och för dina killingar i bet vid herdarnas tält.»
9 Mikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.
»Vid ett sto i Faraos spann förliknar jag dig, min älskade.
10 Faqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.
Dina kinder äro så täcka med sina kedjehängen, din hals med sina pärlerader.
11 Ne do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.
Kedjehängen av guld vilja vi skaffa åt dig med silverkulor på.»
12 Ndërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.
»Medan konungen håller sin fest, sprider min nardus sin doft.
13 Kënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.
Min vän är för mig ett myrragömme, som jag bär i min barm.
14 Kënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.
Min vän är för mig en klase cyperblommor från En-Gedis vingårdar.»
15 Ti je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.
»Vad du är skön, min älskade! Vad du är skön! Dina ögon äro duvor.»
16 Sa i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.
»Vad du är skön, min vän! Ja, ljuvlig är du, och grönskande är vårt viloläger.
17 Trarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.
Bjälkarna i vår boning äro cedrar, och cypresser vår väggpanel.»
