Kantiku i Kantikëve 1
1 Kantiku i kantikëve që është i Salomonit.
Høgsongen av Salomo.
2 Më puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.
«Han meg kysse med kyssar av sin munn. For din elsk han er betre enn vin.
3 Nga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.
Dine salvar angar so ljuvt, ein utrend salve er ditt namn. Difor held møyar dei elskar deg.»
4 Tërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.
«Drag meg etter deg. Og me spring. Kongen hev ført meg til sitt hus.» «Me vil fagnast og frygdast i deg. Me vil lova din kjærleik meir enn vin.» Med rette elskar dei deg.
5 Unë jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.
«Eg er brun, men like vel væn, de Jerusalems døtter, som Kedars tjeld, som Salomos dørtjeld.
6 Mos shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.
Sjå ikkje på at eg er so brun, at soli hev brent meg so. Mor sine søner harmast på meg, og meg sette til vingardsvakt. Eg hev ikkje vakta eigen gard.
7 Thuamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?
Seg, du som leikar i min hug, kvar gjæter du no? Kvar held du middagskvild? Må eg sleppa på villa å ganga i hjordi til felagarn’ dine.»
8 Në rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.
«Um du ikkje det veit, du fagraste dros, du fylgje i drifti sitt spor og gjæt dine killingar fram der som hyrdingarn’ buderne hev.»
9 Mikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.
«Med folarn’ for Faraos vogn deg, min hugnad, eg liknar.
10 Faqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.
Di lekkjeprydde kinn er so væn, og din hals med perlor.
11 Ne do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.
Lekkjor av gull skal du få med sylv-prikkar på.»
12 Ndërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.
«Når kongen i laget sit sat, min narde han anga då.
13 Kënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.
Ein myrra-pung er min ven, som eg ber ved min barm.
14 Kënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.
Ein cyper blom-dusk er min ven meg i En-Gedis hagar.»
15 Ti je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.
«Å, kor du er fager, mi møy, kor du er fager! Dine augo er duvor.»
16 Sa i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.
«Å, kor du er fager, min ven, kor du er ljuv. Og vårt lægje er grønt.
17 Trarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.
Cedrar er bjelkarn’ i vårt hus, cypressar er himling.»
