Kantiku i Kantikëve 1
1 Kantiku i kantikëve që është i Salomonit.
Píseň nejpřednější z písní Šalomounových.
2 Më puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.
Ó by mne políbil políbením úst svých; nebo lepší jsou milosti tvé nežli víno.
3 Nga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.
Pro vůni masti tvé jsou výborné, mast rozlitá jméno tvé; protož tě mladice milují.
4 Tërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.
Táhniž mne, a poběhnem za tebou. Uvedltě mne král do pokojů svých, plésati a veseliti se v tobě budeme, a vychvalovati milosti tvé více než víno; upřímí milují tě.
5 Unë jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.
Jsemť černá, ale milostná, ó dcery Jeruzalémské, tak jako stanové Cedarští, jako opony Šalomounovy.
6 Mos shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.
Nehleďte na mne, žeť jsem snědá, nebo jsem obhořela od slunce. Synové matky mé rozpálivše se proti mně, postavili mne, abych ostříhala vinic, a vinice své nehlídala jsem.
7 Thuamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?
Oznam mi ty, kteréhož miluje duše má, kde paseš? Kde dáváš odpočinutí o poledni? Nebo proč mám býti tak jako poběhlá při stádích tovaryšů tvých?
8 Në rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.
Jestliže nevíš, ó nejkrašší mezi ženami, vyjdi po šlepějích ovcí, a pas kozlátka svá podlé obydlí pastýřů.
9 Mikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.
Jízdě v vozích Faraonových připodobňuji tě, ó milostnice má.
10 Faqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.
Líce tvá okrášlena jsou ozdobami, a hrdlo tvé halžemi.
11 Ne do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.
Ozdob zlatých naděláme tobě s proměnami stříbrnými.
12 Ndërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.
Dotud, dokudž král stolí, nardus můj vydává vůni svou.
13 Kënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.
Svazček mirry jest mi milý můj, na prsech mých odpočívaje.
14 Kënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.
Milý můj jest mi hrozen cyprový na vinicích v Engadi.
15 Ti je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.
Aj, jak jsi ty krásná, přítelkyně má, aj, jak jsi krásná! Oči tvé jako holubičí.
16 Sa i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.
Aj, jak jsi ty krásný, milý můj, jak utěšený! I to lůže naše zelená se.
17 Trarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.
Trámové domů našich jsou z cedrů, a pavlače naše z boroví.
