Ruthi 3

1 Pastaj Naomi, e vjehrra, i tha: “Bija ime, a nuk do të kërkoj unë një vend paqeje për ty, që ti të jesh e lumtur?

Э Наоми пхэндя пэстеря боряти: — Мэрни щей, мэ камав тэ подродав тути лашо састо тхан.

2 Boazi, me shërbëtoret e të cilit ti ke qenë, a nuk është vallë fisi ynë? Ja, sonte ai duhet të shohë elbin në lëmë.

Гэн акэ, амаро родо о Боазо, савэстэ лэ бутярнянца ту санас андэ мал, адес увэчери лэла тэ вужарэл о ячмэно по гумэно.

3 Prandaj lahu, lyeju me vaj, vish rrobat më të mira që ke dhe zbrit në lëmë; por bëj që ai të mos të njohë deri sa të ketë mbaruar së ngrëni e së piri.

Ту халадю, макпэ, вурядю и жа по гумэно, ай лэ Боазости на сыкадю, жы покэ вов хала и пэла.

4 Kur të shkojë të shtrihet, kqyr vendin ku shtrihet; pastaj shko aty, zbulo këmbët e tij dhe shtriu edhe ti. Dhe ai do të thotë atë që duhet të bësh”.

Роздикх, кай вов пэрэла тэ совэл, тунче поджа, розушарав лэстэ катар э пэрнэ о дияло и пэр. Вов пхэнэла тути, со тэ терэс майанглэ.

5 Ruthi iu përgjegj: “Do të bëj të gjitha ato që më the”.

Э Руфь пхэндя: — Мэ стерава ся, сар ту пхэндян.

6 Kështu zbriti në lëmë dhe bëri të gjitha ato që i kishte porositur e vjehrra.

Вой жыля по гумэно и стердя ся, сар припхэндя лати э сасуи.

7 Boazi hëngri e piu dhe me zemër të gëzuar shkoi të shtrihet pranë grumbullit të grurit. Atëherë ajo erdhi ngadalë, i zbuloi këmbët dhe u shtri.

О Боазо халя тай пиля, и пэля тэ совэл катар э куча лэ ворзоса. Э Руфь полокорэ поджыля, розушарадя лэстэ катар э пэрнэ о дияло и пэля.

8 Aty nga mesnata ai u zgjua përnjëherësh dhe u kthye; ja, një grua ishte shtrirë te këmbët e tij.

Андэ машкар рят вов ля тэ мишкпэ, обрисайля и додикхля, со катар лэсти пэрнэ пашлёл жувли.

9 “Kush je ti?”, i tha. Ajo u përgjigj: “Jam Ruthi, shërbëtorja jote; shtrije skajin e mantelit tënd mbi shërbëtoren tënd, sepse ti gëzon të drejtën e shpengimit”.

— Ко ту? — пушля вов. Вой пхэндя: — Мэ э Руфь, тери копэльница, — пхэндя вой. — Лэ ман пала пэстэ, ту амаро фиримари.

10 Ai tha: “Qofsh e bekuar nga Zoti bija ime! Mirësia që tregove këtë herë të fundit ia kalon së parës, sepse nuk ke rendur pas të rinjve, të varfër a të pasur.

Вов пхэндя лати: — Тэ дэл о РАЙ тути бахт, мэрни щей! Ту икхатар терэс майбаро лашымос колэстар, саво сас данглал: на лян тэ родэс тути тэрнэс — ни чёрэс, ни барвалэс.

11 Prandaj tani mos ki frikë, bija ime; unë do të bëj për ty gjithçka që më kërkon, sepse të gjithë njerëzit e qytetit tim e dinë që ti je një grua e virtytshme.

На дара, мэрни щей, мэ стерава ся, пала со ту ман мангэс. Андэ кадыва форо саворэ ганэн, кай ту лашы жувли.

12 Éshtë e vërtetë që unë gëzoj të drejtën e shpengimit; por është një që është fis më i afërt se unë.

Када чячес, мэ тумаро родо, но исын инке родо, майпашэ мандар.

13 Kaloje këtu natën; dhe nesër në mëngjes, në rast se ai do të kërkojë të drejtën e tij ndaj teje, mirë, pra le ta bëjë; por në rast se nuk e kërkon të drejtën e tij mbi ty, unë do të kërkoj që të vlejë e drejta ime dhe do të të shpengoj ashtu siç është e vërtetë që Zoti rron! Rri shtrirë deri në mëngjes”.

Ашпэ пэ рят катэ, ай тэся, сар вов закамэла тэ авэл тумаро фиримари — драго, мэк авэл. Ай сар вов на закамэла, тунче, солахав лэ РАЕСА, када терава мэ. Сов катэ жы каринг э тэсара.

14 Kështu ajo qëndroi shtrirë në këmbët e tij deri në mëngjes; por u ngrit përpara se një njeri të njohë tjetrin, sepse ai i kishte thënë: “Asnjeri nuk duhet ta dijë që kjo grua erdhi në lëmë!”.

Вой сутя катар лэсти пэрнэ жы каринг э тэсара, и ущиля жы колэстэ, сар екх мануш тэ додикхэл аврэс. О Боазо гындояс: «Мэк нико на ганэн, кай жувли авилясас по гумэно».

15 Pastaj shtoi: “Sill mantelin që ke veshur dhe mbaje”. Ajo e mbajti dhe ai derdhi mbi të gjashtë masa elbi, pastaj ia vuri mbi kurriz; pas kësaj ajo u kthye në qytet.

Вов пхэндя лати: — Дэ теро косно и подритяр лэс. Э Руфь ростэлисардя о косно, и о Боазо шутя андо косно баро гоно о ячмэно. Вов тходя лати пэ пхикэ о ячмэно и жылятар андо форо.

16 Kështu u kthye tek e vjehrra, që i tha: “Ti je bija e ime?”. Atëherë ajo i tregoi të gjitha ato që ai burrë kishte bërë për të,

Кала э Руфь авиля каринг э сасуи, э Наоми пушля латар: — Сар ту, мэрни щей? Э Руфь роспхэндя пала кода ся, со тердя лати о Боазо.

17 dhe shtoi: “Më dha edhe këto gjashtë masa elbi, sepse më tha: “Nuk duhet të kthehesh te vjehrra jote duar bosh””.

И инке пхэндя: — Вов дя манди баро гоно ячмэно и пхэндя: «На рисав каринг тери сасуи шушэ вастэнца».

18 Naomi i tha: “Qëndro këtu, o bija ime, deri sa të mësosh si ka për të mbaruar kjo çështje, sepse ai burrë nuk do të rrijë deri sa ta ketë sistemuar sot çështjen”.

Э Наоми пхэндя: — Акана, мэрни щей, подаштяр, йито уганэса, соза э дила стерэлапэ. Кадыва мануш на улэлапэ, покэ адес жэ на стерэла сяй дила.