Zbulesa 5

1 Pastaj pashë në dorën e djathtë të atij që rrinte ulur mbi fron, një libër të shkruar përbrenda dhe përjashta, të vulosur me shtatë vula.

To pacoengah angraeng tangkhang nuiah anghnu Anih ih bantang banah kaom ahnuk ahmaa ca kangrik, catui sarihto daeng ih ca tangoengh to ka hnuk.

2 Dhe pashë një engjëll të fuqishëm, që proklamoi me zë të madh: “Kush është i denjë të hapë librin dhe të zgjidhë vulat e tij?”.

To naah ca tangoengh hoi catui daeng ih cabu paongh han krah kami loe mi maw? tiah kahang tha kacak vankami maeto ka hnuk.

3 Po kurrkush, as në qiell, as mbi dhe, as nën dhe, nuk mund të hapte librin e ta shihte atë.

To ca tangoengh to khet moe, paongh hanah van ah maw, to tih ai boeh loe long nuiah maw, to tih ai boeh loe long thungah maw kami maeto doeh om ai.

4 Edhe unë qaja shumë, sepse s’qe gjetur asnjë i denjë të hapë dhe të lexojë librin, dhe as ta shohë.

To cabu to paongh moe, kroek han ih, to tih ai boeh loe khet han krah kami maeto doeh om ai pongah, ka qah khing.

5 Atëherë një nga pleqtë më tha: “Mos qaj; ja, Luani i fisit të Judës, Rrënja e Davidit, fitoi të hapë librin dhe të zgjidhë të shtatë vulat e tij”.

To naah saning coeh kami maeto mah kai khaeah, qah hmah: khenah, David ih Tangzuun ah kaom, Judah acaeng thung hoi tacawt Kaipui mah, ca tangoengh to paongh moe, catui sarihto daengh ih ca tangoeng to khramh hanah pazawk boeh, tiah ang naa.

6 Dhe pashë, në mes të fronit dhe të katër gjenieve të gjalla dhe në mes të pleqve, një Qengj si i therur, i cili kishte shtatë brirë dhe shtatë sy, që janë të shtatë Frymërat e Perëndisë, të dërguar në gjithë dheun.

To naah angraeng tangkhang hoi kahing sak ih hmuen palitonawk um ah, saningcoeh kaminawk um ah, boh tangcae baktiah kangdoe Tuucaa maeto ka hnuk. To Tuucaa loe takii sarihto hoi mik sarihto tawnh, to loe long pum ah patoeh ih Sithaw ih Muithla sarihto ah oh.

7 Ai erdhi dhe mori librin nga dora e djathtë e atij që rrinte mbi fron.

Anih to angzoh moe, angraeng tangkhang nuiah anghnu Anih bantang ban ih ca tangoengh to a lak.

8 Dhe, mbasi e mori librin, të katër qeniet e gjalla dhe të njëzet e katër pleqtë ranë përmbys përpara Qengjit, duke pasur secili një qeste dhe disa kupa ari plot me erë të këndshme, të cilat janë lutjet e shenjtorëve.

Anih mah ca tangoeng to lak naah, kahing sak ih hmuen palito hoi saningcoeh pumphae palitonawk Tuucaa hmaa ah khokkhu cangkrawn o. Nihcae boih loe kaciim kaminawk ih lawkthuihaih ah kaom, hmuihoih tui hoiah kakoi katoeng maeto hoi sui boengloeng to tawnh o boih.

9 Dhe këndonin një këngë të re duke thënë: “Ti je i denjë ta marrësh librin dhe të hapësh vulat e tij, sepse ti u there, dhe me gjakun tënd na bleve te Perëndia nga çdo fis, gjuhë, popull dhe komb,

Nang loe ca tangoengh to lak moe, catui daeng ih ca tangoengh to paongh hanah krak tangak: nang loe na duek boeh moe, acaeng kaminawk, lok congca apae kaminawk, acaeng hoi kami boih thung hoiah kaicae hae Sithaw hanah nangmah ih athii hoiah akrang boeh,

10 dhe na bëre mbretër dhe priftër për Perëndinë tonë, dhe do të mbretërojmë mbi dhe”.

kaicae ih Sithaw hmaa ah siangpahrang hoi qaima ah nang ohsak moe, long ukhaih akaa kaicae hanah nang paek, tiah laa kangtha to a sak o.

11 Pastaj pashë, dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve përqark fronit, qenieve të gjalla dhe pleqve; dhe numri i tyre ishte dhjetë mijëra dhjetë mijërash dhe mijëra mijërash,

Ka khet naah, angraeng tangkhang, kahing sak ih hmuennawk hoi saningcoeh kaminawk ih a taeng hoiah alet sang hato pacoeng, sang hato, alet sangto pacoeng, sangto kaom kanoih parai vankaminawk ih lok to ka thaih.

12 që thoshnin me zë të madh: “I denjë është Qengji që u ther, të marrë fuqinë, dhe pasurinë, dhe diturinë, dhe forcën, dhe nderin, dhe lavdinë, dhe bekimin”.

Nihcae mah, Hum ih Tuucaa loe sak thaihaih, angraenghaih, palunghahaih, thacakhaih, pakoehhaih, lensawkhaih hoi tahamhoihaih hnuk han krak tangak, tiah tha hoiah a hang o.

13 Edhe dëgjova çdo krijesë që është në qiell, mbi dhe, nën dhe dhe ato që janë në det dhe gjitha gjërat sa janë në to, që thoshnin: “Atij që rri ulur mbi fron dhe Qengjit i qofshin bekimi, nderi, lavdia dhe forca në shekuj të shekujve”. (aiōn g165)

To pacoengah van ah kaom, long nuiah kaom, long tlim ah kaom, tuipui hoi a thungah kaom, sak ih hmuennawk boih mah, angraeng tangkhang nuiah anghnu Anih hoi Tuucaa khaeah, tahamhoihaih hoi pakoehhaih, lensawkhaih hoi thacakhaihnawk loe dungzan hoi dungzan khoek to om poe nasoe, tiah thuih o ih lok to ka thaih. (aiōn g165)

14 Dhe të katër qeniet e gjalla thoshnin: “Amen!”. Dhe të njëzet e katër pleq ranë përmbys dhe adhuruan atë që rron në shekuj të shekujve.

To pacoengah kahing moi palitonawk mah, Amen, tiah thuih o. To naah saningcoeh pumphae palito kaminawk mah dungzan hoi dungzan ah kahing Anih to khokkhu cangkrawnhaih hoiah bok o.