Zbulesa 14

1 Pastaj pashë Qengjin që rrinte në këmbë në mal të Sionit, dhe bashkë me të ishin njëqind e dyzet e katër mijë njerëz, që e kishin të shkruar mbi ballin e tyre emrin e tij dhe emrin e Atit të tij.

Ka khet naah, Zion mae nuiah angdoe Tuuca to ka hnuk, nihcae ih lu pataeh ah Anih ih Ampa hmin kangrik, Anih hoi nawnto kaom kaminawk loe sing ha, sing pali, sang palito oh o.

2 Dhe dëgjova pastaj një zë nga qielli si ushtima e shumë ujërave dhe si gjëmimi i një bubullime të madhe; dhe zëri që dëgjova ishte si ai i kitaristëve që u bien qesteve së tyre.

To naah van hoiah pop parai tui tuen baktih, kalen parai khopazih tuen baktih lok to ka thaih: katoeng kruek kaminawk mah kruek o ih katoeng tuen baktih atuen to ka thaih.

3 Ata këndonin një këngë të ri përpara fronit, përpara katër qenjeve të gjalla dhe përpara pleqve; dhe asnjë nuk mund ta mësonte kantikun përveç të njëqind e dyzet e katër mijëve, që ishin shpenguar nga toka.

Nihcae loe angraeng tangkhang hmaa ah, sak ih kahing hmuen palitonawk hmaa hoi saningcoeh kaminawk hmaa ah laa kangtha to sak o: long hoiah akrang ih kami sing ha, sing pali, sang palito khue mah ai ah loe, mi mah doeh to laa to sah o thai ai.

4 Këta janë ata që nuk janë ndotur me femra; janë në fakt të virgjër. Këta janë ata që ndjekin Qengjit, kudo që të shkojë ai; këta u shpenguan ndër njerezit, që të jenë të parat fruta për Perëndinë dhe Qengjin.

Hae kaminawk loe nongpatanawk hoi zaehaih sah vai ai; kacuem kami ah oh o. Hae kaminawk loe Tuucaa caehhaih ahmuen kruekah bang kami ah oh o. Hae kaminawk loe kaminawk thung hoi akrangh ih kami ah oh o moe, Sithaw hoi Tuucaa khaeah kathai hmaloe thingthai ah oh o.

5 Edhe në gojë të tyre nuk u gjet gënjeshtër, sepse janë të paqortueshëm përpara fronit të Perëndisë.

Nihcae loe Sithaw ih angraeng tangkhang hmaa ah sakpazaehaih tawn o ai: pakha ah alinghaih lok om ai.

6 Pastaj pashë një engjëll tjetër që fluturonte në mes të qiellit dhe që kishte ungjillin e përjetshëm, që t’ua predikojë banorëve të dheut dhe çdo kombi, dhe fisi, dhe gjuhe, dhe populli, (aiōnios g166)

To pacoengah van um ah kazawk kalah vankami maeto ka hnuk, anih loe long nuiah kaom prae kaminawk, acaengnawk, lok congca apae kaminawk boih khaeah taphong han ih dungzan ah kahoih tamthanglok to tawnh, (aiōnios g166)

7 dhe thoshte me zë të madh: “Druani Perëndinë dhe i jepni lavdi, sepse ora e gjyqit të tij erdhi; adhuroni atë që bëri qiellin, dheun, detin dhe burimet e ujërave”.

Anih mah lokcaekhaih atue to phak boeh pongah, Sithaw to zii oh loe, a lensawkhaih to pakoeh oh: van hoi long, tuipui hoi tuibapnawk boih Sahkung to bok oh, tiah tha hoi a hang.

8 Pastaj një tjetër ëngjëll shkoi pas tyre, duke thënë: “Ra, ra Babilona, qyteti i madh që u ka dhënë të pinë të gjithë kombeve verën e zemërimit të kurvërimit të saj”.

Kalah vankami maeto mah, Amtimh boeh, Babylon vangpui loe amtimh boeh, hae vangpui mah prae kaminawk to misurtui paquisak moe, nongpa nongpata zaehaih thungah amtimsak boih boeh. Sithaw palungphui pongah Babylon vangpui loe amtim boeh, tiah thuih.

9 Një engjëll i tretë shkoi pas tyre duke thënë me zë të madh: “Nëse ndokush adhuron bishën dhe figurën e saj dhe merr damkën mbi ballin e vet ose mbi dorën e vet,

Thumto haih vankami mah nihcae to patom moe, Mi kawbaktih doeh moisan hoi anih ih krang to bok moe, lu pataeh ah maw, to tih ai boeh loe ban ah maw, anih ih catui daenghaih tawn kami loe,

10 do të pijë edhe ai nga vera e zemërimit të Perëndisë, që është derdhur e papërzier në kupën e zemërimit të tij dhe do të mundohet me zjarr e squfur përpara engjëjve të shenjtë dhe përpara Qengjit.

Sithaw palungphuihaih kakoi ah lawn ih boengloeng, Anih palungphuihaih misurtui to nae o toeng tih; Tuucaa hoi kaciim vankaminawk hmaa ah, anih to kamngaeh kaat hmai hoiah pacaekthlaek tih.

11 Dhe tymi i mundimit të tyre ngjitet në shekuj të shekujve, dhe nuk do të kenë prehje ditë e natë ata që adhurojnë bishën dhe figurën e saj dhe kushdo që merr damkën e emrit të saj”. (aiōn g165)

Nihcae pacaekthlaekhaih kaat hmaikhue loe, dungzan hoi dungzan khoek to khue tahang tih: moisan hoi anih ih krang bok kami, anih in catui daenghaih tawn kaminawk loe, aqum athun anghakhaih om mak ai, tiah tha hoi a hang. (aiōn g165)

12 Këtu është qëndrueshmëria e shenjtorëve; këtu janë ata që zbatojnë urdhërimet e Perëndisë dhe besimin e Jezusit.

Haeah Sithaw mah paek ih lok pakuem kami hoi Jesu tanghaih tawn kaminawk loe palungsawkhaih tawnh han angaih.

13 Pastaj dëgjova nga qielli një zë që më thoshte: “Shkruaj: Lum të vdekurit që këtej e tutje vdesin në Zotin; po, thotë Fryma, që të prehen nga mundimet e tyre; dhe veprat e tyre t’i ndjekin”.

To pacoengah van bang hoiah lok maeto ka thaih, kai khaeah, Vaihi hoi kamtong Angraeng ah dueh kaminawk loe tahamhoih o, tiah tarik ah, tiah thuih ih lok to ka thaih: ue, nihcae loe a sak o ih karai tok hoiah anghak o tih boeh, a sak o ih toknawk mah nihcae to patom tih, tiah Muithla mah thuih.

14 Pastaj pashë një re të bardhë, dhe ja, mbi re po rrinte i ulur një i ngjashëm me një Bir njeriu, i cili kishte mbi krye një kurorë të artë dhe në dorë një drapër të mprehtë.

Ka khet naah, kanglung tamai to ka hnuk, kami Capa baktih Maeto loe, a lu ah sui lumuek maeto angmuek, a ban ah kanoe cakra to sinh moe, tamai nuiah anghnut.

15 Një engjëll tjetër doli nga tempulli, duke i thirrur me zë të madh atij që ulej mbi re: “Vër dorë mbi drapërin tënd dhe korr, sepse ora e të korrurit ka ardhur dhe të korrat e dheut janë pjekur”.

Kalah vankami maeto tempul thung hoiah angzoh moe, Tamai nuiah anghnu kami khaeah, Na cakra to quh ah loe aat ah: cang na aahhaih atue phak boeh, long nuiah cang aah hanah cang hminh boeh, tiah tha hoi anih khaeah thuih pae.

16 Atëherë ai që ulej mbi re e lëshoi drapërin e tij mbi tokë dhe dheu u korr.

Tamai kanglung nuiah anghnu kami loe, cakra to long nuiah quk tathuk moe, long ih cang to aah.

17 Pastaj një engjëll tjetër doli nga tempulli që është në qiell, duke mbajtur dhe ai një drapër të mprehtë.

Van ah kaom tempul thung hoiah kalah vankami maeto angzoh, anih doeh kanoe cakra maeto sinh toeng.

18 Dhe një engjëll tjetër, që kishte pushtet mbi zjarrin, doli nga altari dhe i thirri me zë të madhe atij që kishte drapërin e mprehtë, duke thënë: “Vëre në punë drapërin tënd të mprehtë dhe vil bistakët e vreshtit të dheut, sepse rrushi i tyre është pjekur”.

Kalah vankami maeto hmaicam hoiah angzoh, anih loe hmai pazawk thaihaih to tawnh; kanoe cakra sin kami khaeah, Kanoe na cakra to quh ah loe, long ih kangboom misurthaih to aat ah, misurthaih loe hminh boeh, tiah tha hoi a thuih pae.

19 Atëherë engjëlli e lëshoi drapërin e tij mbi tokë dhe voli vreshtin e dheut dhe hodhi rrushin në vozën e madhe të zemërimit të Perëndisë.

To naah vankami mah angmah ih cakra to long ah quk tathuk, kangboom misurthaih to aah moe, Sithaw palungphuihaih kalen misurtui pasawhhaih akhaw thungah vah tathuk.

20 Dhe voza u shtrydh jashtë qytetit dhe nga voza doli gjak deri te frerët e kuajve, për njëmijë e gjashtëqind stade.

Misurthaih pasawhhaih loe vangpui tasa bangah oh moe, misurtui to khok hoiah atit o; to naah misur pasawhhaih ahmuen hoiah hrang tahmawh moemhaih khoek to kasang ah, farlong sang cumvai tarukto karoek to athii to longh.