Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Gelin, RAB'be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Şükranla huzuruna çıkalım, O'na sevinç ilahileri yükseltelim!

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Çünkü RAB ulu Tanrı'dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

Yerin derinlikleri O'nun elindedir, Dağların dorukları da O'nun.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

Deniz O'nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O'nun elleri biçim verdi.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB'bin önünde diz çökelim.

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Çünkü O Tanrımız'dır, Bizse O'nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

Meriva'da, o gün çölde, Massa'da olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, “Yüreği kötü yola sapan bir halktır” dedim, “Yollarımı bilmiyorlar.”

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

Bu yüzden öfkeyle ant içtim: “Huzur diyarıma asla girmeyecekler!”