Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Venid, alegrémonos para Yahvé; aclamemos a la Roca de nuestra salvación.

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Acerquémonos a Él con alabanzas, y con cantos gocémonos en su presencia.

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Porque Yahvé es un gran Dios, y un rey más grande que todos los dioses.

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

En sus manos están las profundidades de la tierra y son suyas las cumbres de las montañas.

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

Suyo es el mar, pues Él lo hizo, y el continente, que plasmaron sus manos.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Venid, adoremos e inclinémonos; caigamos de rodillas ante Yahvé que nos creó.

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Porque Él es nuestro Dios; nosotros somos el pueblo que Él alimenta, y las ovejas que Él cuida. Ojalá oyerais hoy aquella voz suya:

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

“No endurezcáis vuestros corazones como en Meribá, como en el día de Masá, en el desierto,

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

cuando vuestros padres me provocaron poniéndome a prueba aunque habían visto mis obras.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Durante cuarenta años me dio asco aquella generación y dije: “Son un pueblo de corazón extraviado, no han conocido mis caminos.”

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

Por eso, indignado, juré: “No entrarán en mi reposo.”