Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Jertek, ujjongjunk az Örökkévalónak, riadjunk üdvünk sziklájának.

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Járuljunk szine elé hálaszóval, dalokkal riadjunk neki!

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Mert nagy Isten az Örökkévaló s nagy király mind az istenek fölött;

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

kinek kezében vannak a föld mélységei, s övéi a hegyek magasságai;

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

kié a tenger, s ő készítette, s a szárazföldet kezei alkották.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Jőjjetek, boruljunk le s hajoljunk meg, térdeljünk az Örökkévaló, a mi teremtőnk előtt.

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Mert Ő a mi Istenünk, s mi legelésének népe és kezének juhai – e napon vajha hallgatnátok szavára.

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

Ne keményítsétek meg szíveteket mint Meribánál, mint Massza napján a pusztában,

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

a hol megkisértettek engem őseitek, próbára tettek, bár látták cselekvésemet.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Negyven évig undorodtam a nemzedéktől s mondtam: tévelygő szívűek népe ők, s ők nem ismerik utjaimat;

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

úgy hogy megesküdtem haragomban: nem fognak bemenni nyugvó helyembe!