Psalmet 95

1 Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

Kommt, laßt uns dem HERRN zujubeln, jauchzen dem Felsen unsers Heils!

2 Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

Laßt uns mit Dank vor sein Angesicht treten, mit Liedern ihm jauchzen!

3 Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

Denn ein großer Gott ist der HERR und ein großer König über alle Götter,

4 Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

er, in dessen Hand die Tiefen der Erde sind und dem auch die Gipfel der Berge gehören;

5 I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

er, dem das Meer gehört: er hat’s ja geschaffen, und das Festland: seine Hände haben’s gebildet.

6 Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

Kommt, laßt uns anbeten und niederfallen, die Knie beugen vor dem HERRN, unserm Schöpfer!

7 Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

Denn er ist unser Gott, und wir das Volk seiner Weide, die Herde seiner Hand. Möchtet ihr heute doch hören auf seine Stimme:

8 “mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

»Verstockt nicht euer Herz wie bei Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste,

9 ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

woselbst eure Väter mich versuchten, mich prüften, obwohl sie doch sahen mein Tun.

10 Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: “Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

Vierzig Jahre hegte ich Abscheu gegen dieses Geschlecht, und sagte: ›Sie sind ein Volk mit irrendem Herzen‹; sie aber wollten von meinen Wegen nichts wissen.

11 Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

So schwur ich denn in meinem Zorn: ›Sie sollen nicht eingehn in meine Ruhstatt!‹«