Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

Du hevnens Gud, Herre, du hevnens Gud, åpenbar dig i herlighet!

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

Reis dig, du jordens dommer, la gjengjeldelse komme over de overmodige!

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Hvor lenge skal de ugudelige, Herre, hvor lenge skal de ugudelige fryde sig?

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

De utgyder en strøm av ord, de fører frekk tale; alle de som gjør urett, taler store ord.

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

Ditt folk, Herre, knuser de, og din arv plager de.

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

Enken og den fremmede slår de ihjel, og farløse myrder de.

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

Og de sier: Herren ser ikke, og Jakobs Gud gir ikke akt.

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Gi dog akt, I ufornuftige blandt folket, og I dårer, når vil I bli kloke?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Mon han som planter øret, ikke skulde høre? Mon han som skaper øiet, ikke skulde se?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Mon han som refser hedningene, ikke skulde straffe, han som gir menneskene forstand?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

Herren kjenner menneskenes tanker, han vet at de er tomhet.

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Salig er den mann som du, Herre, refser og gir lærdom av din lov

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

for å gi ham ro for onde dager, inntil det blir gravd en grav for den ugudelige.

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

For Herren skal ikke forkaste sitt folk og ikke forlate sin arv;

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

for dommen skal vende tilbake til rettferdighet, og alle de opriktige av hjertet skal gi den medhold.

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Hvem reiser sig for mig imot de onde? Hvem stiller sig frem for mig imot dem som gjør urett?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Dersom ikke Herren var min hjelp, vilde min sjel snart bo i dødsrikets stillhet.

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Når jeg sier: Min fot vakler, da holder din miskunnhet mig oppe, Herre!

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

Når mine urolige tanker i mitt hjerte blir mange, da husvaler din trøst min sjel.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Har vel fordervelsens domstol noget samfund med dig, der hvor de skaper urett under skinn av rett?

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

De slår sig skarevis sammen imot den rettferdiges sjel, og uskyldig blod dømmer de skyldig.

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

Da blir Herren mig en borg, og min Gud min tilflukts klippe.

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

Og han lar deres urett komme tilbake over dem, og for deres ondskaps skyld skal han utrydde dem; ja, Herren vår Gud skal utrydde dem.