Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

Psalmus ipsi David, Quarta sabbati. Deus ultionum Dominus: Deus ultionum libere egit.

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

Exaltare qui iudicas terram: redde retributionem superbis.

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Usquequo peccatores Domine: usquequo peccatores gloriabuntur:

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

Effabuntur, et loquentur iniquitatem: loquentur omnes, qui operantur iniustitiam?

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

Populum tuum Domine humiliaverunt: et hereditatem tuam vexaverunt.

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

Viduam, et advenam interfecerunt: et pupillos occiderunt.

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Iacob.

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Intelligite insipientes in populo: et stulti aliquando sapite.

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Qui plantavit aurem, non audiet? aut qui finxit oculum, non considerat?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Qui corripit gentes, non arguet: qui docet hominem scientiam?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Beatus homo, quem tu erudieris Domine: et de lege tua docueris eum.

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

Ut mitiges ei a diebus malis: donec fodiatur peccatori fovea.

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

Quia non repellet Dominus plebem suam: et hereditatem suam non derelinquet.

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

Quoadusque iustitia convertatur in iudicium: et qui iuxta illam omnes qui recto sunt corde.

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Nisi quia Dominus adiuvit me: paulominus habitasset in inferno anima mea. (questioned)

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua Domine adiuvabat me.

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo: consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis: qui fingis laborem in præcepto?

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

Captabunt in animam iusti: et sanguinem innocentem condemnabunt.

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

Et factus est mihi Dominus in refugium: et Deus meus in adiutorium spei meæ.

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

Et reddet illis iniquitatem ipsorum: et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster.