Psalmet 94
1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.
Dieu des vengeances, Éternel! Dieu des vengeances, parais!
2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.
Lève-toi, juge de la terre! Rends aux superbes selon leurs œuvres!
3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?
Jusques à quand les méchants, ô Éternel! Jusques à quand les méchants triompheront-ils?
4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.
Ils discourent, ils parlent avec arrogance; Tous ceux qui font le mal se glorifient.
5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.
Éternel! Ils écrasent ton peuple, Ils oppriment ton héritage;
6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,
Ils égorgent la veuve et l’étranger, Ils assassinent les orphelins.
7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.
Et ils disent: L’Éternel ne regarde pas, Le Dieu de Jacob ne fait pas attention!
8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?
Prenez-y garde, hommes stupides! Insensés, quand serez-vous sages?
9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?
Celui qui a planté l’oreille n’entendrait-il pas? Celui qui a formé l’œil ne verrait-il pas?
10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?
Celui qui châtie les nations ne punirait-il point, Lui qui donne à l’homme l’intelligence?
11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.
L’Éternel connaît les pensées de l’homme, Il sait qu’elles sont vaines.
12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,
Heureux l’homme que tu châties, ô Éternel! Et que tu instruis par ta loi,
13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.
Pour le calmer aux jours du malheur, Jusqu’à ce que la fosse soit creusée pour le méchant!
14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.
Car l’Éternel ne délaisse pas son peuple, Il n’abandonne pas son héritage;
15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.
Car le jugement sera conforme à la justice, Et tous ceux dont le cœur est droit l’approuveront.
16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?
Qui se lèvera pour moi contre les méchants? Qui me soutiendra contre ceux qui font le mal?
17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.
Si l’Éternel n’était pas mon secours, Mon âme serait bien vite dans la demeure du silence.
18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.
Quand je dis: Mon pied chancelle! Ta bonté, ô Éternel! Me sert d’appui.
19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.
Quand les pensées s’agitent en foule au-dedans de moi, Tes consolations réjouissent mon âme.
20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?
Les méchants te feraient-ils siéger sur leur trône, Eux qui forment des desseins iniques en dépit de la loi?
21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.
Ils se rassemblent contre la vie du juste, Et ils condamnent le sang innocent.
22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.
Mais l’Éternel est ma retraite, Mon Dieu est le rocher de mon refuge.
23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.
Il fera retomber sur eux leur iniquité, Il les anéantira par leur méchanceté; L’Éternel, notre Dieu, les anéantira.
