Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

Herra Jumala, jonka kostot ovat, Jumala, jonka kostot ovat, selkiästi itses näytä.

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

Korota sinuas, maailman tuomari: maksa ylpeille, mitä he ansainneet ovat.

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Herra, kuinka kauvan pitää jumalattomain, kuinka kauvan pitää jumalattomain riemuitseman?

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

Tiuskuman ja puhuman niin ylpiästi, ja kaikki pahantekiät niin kerskaaman?

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

Herra, he polkevat alas sinun kansas, ja sinun perimistäs he vaivaavat.

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

Lesket ja muukalaiset he tappavat, ja orvot he kuolettavat,

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

Ja sanovat: ei Herra sitä näe, ja Jakobin Jumala ei sitä tottele.

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Ymmärtäkäät siis, te hullut kansan seassa! ja, te tyhmät, koska te taitaviksi tulette?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Joka korvan on istuttanut, eikö hän kuule? eli joka silmän loi, eikö hän näe?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Joka pakanoita kurittaa, eikö hän rankaise, joka ihmisille opettaa tiedon?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

Mutta Herra tietää ihmisten ajatukset, että ne turhat ovat.

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Autuas on se, jota sinä, Herra, kuritat, ja opetat sinun laistas,

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

Että hänellä kärsivällisyys olis, koska vastoin käy, siihenasti kuin jumalattomalle hauta valmistetaan.

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

Sillä ei Herra heitä kansaansa pois, eli hylkää perimistänsä.

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

Sillä oikeuden pitää sittekin oikeuden oleman, ja kaikki hurskaat sydämet sitä seuraavat.

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Kuka seisoo minun kanssani pahoja vastaan? kuka astuu minun tyköni pahointekiöitä vastaan?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Ellei Herra minua auttaisi, niin minun sieluni makais lähes hiljaisuudessa.

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Minä sanoin: minun jalkani on horjunut, vaan sinun armos, Herra, minun tukesi.

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

Minulla oli paljo surua sydämessäni; mutta sinun lohdutukses ilahutti minun sieluni.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Etpäs mielisty koskaan tosin vahingolliseen istuimeen, joka lain häijysti opettaa.

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

He kokoovat joukkonsa vanhurskaan sielua vastaan, ja tuomitsevat viattoman veren kadotukseen,

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

Mutta Herra on minun varjelukseni: minun Jumalani on minun uskallukseni turva,

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

Ja hän kostaa heidän vääryytensä, ja hukuttaa heitä heidän pahuutensa tähden: Herra, meidän Jumalamme, hukuttaa heitä.