Psalmet 94

1 O Perëndi i hakmarrjes, o Zot, Perëndi i hakmarrjeve, shkëlqe.

HERRE, du Hævnens Gud, du Hævnens Gud, træd frem i Glans;

2 Çohu, o gjykatës i tokës, dhe jepu shpërblimin mëndjemëdhenjve.

staa op, du Jordens Dommer, øv Gengæld mod de hovmodige!

3 Deri kur të pabesët, o Zot, deri kur të pabesët do të triumfojnë?

Hvor længe skal gudløse, HERRE, hvor længe skal gudløse juble?

4 Ata vjellin fjalë dhe mbajnë fjalime të paturpshme; të gjithë ata që kryejnë paudhësi flasin me arrogancë.

De fører tøjlesløs Tale, hver Udaadsmand ter sig som Herre;

5 Ata marrin nëpër këmbë popullin tënd, o Zot, dhe shtypin trashëgiminë tënde.

de underkuer, o HERRE, dit Folk og undertrykker din Arvelod;

6 Vrasin gruan e ve dhe të huajin, dhe vrasin jetimët,

de myrder Enke og fremmed, faderløse slaar de ihjel;

7 dhe thonë: “Zoti nuk shikon, Perëndia i Jakobit nuk kupton”.

de siger: »HERREN kan ikke se, Jakobs Gud kan intet mærke!«

8 Kërkoni të kuptoni, o njerëz të pamend midis popullit; dhe ju budallenj, kur do të bëheni të zgjuar?

Forstaa dog, I Taaber blandt Folket! Naar bliver I kloge, I Daarer?

9 Ai që ka vënë veshin, a nuk dëgjon? Ai që ka formuar syrin, a nuk shikon?

Skulde han, som plantede Øret, ej høre, han, som dannede Øjet, ej se?

10 Ai që ndreq kombet, a nuk do t’i dënojë ata, ai që i mëson diturinë njeriut?

Skulde Folkenes Tugtemester ej revse, han som lærer Mennesket indsigt?

11 Zoti i njeh mendimet e njeriut dhe e di që nuk janë veçse kotësi.

HERREN kender Menneskets Tanker, thi de er kun Tomhed.

12 Lum ai njeri që ti ndreq, o Zot, dhe që ti mëson sipas ligjit tënd,

Salig den Mand, du tugter, HERRE, og vejleder ved din Lov

13 për t’i dhënë prehje në ditët e fatkeqësisë, deri sa t’i hapet gropa të pabesit.

for at give ham Ro for onde Dage, indtil der graves en Grav til den gudløse;

14 Sepse Zoti nuk ka për të hedhur poshtë popullin e tij dhe nuk ka për të braktisur trashëgiminë e tij.

thi HERREN bortstøder ikke sit Folk og svigter ikke sin Arvelod.

15 Gjykimi do të mbështetet përsëri mbi drejtësinë, dhe tërë ata që janë të drejtë nga zemra do t’i shkojnë pas.

Den retfærdige kommer igen til sin Ret, en Fremtid har hver oprigtig af Hjertet.

16 Kush do të ngrihet në favorin tim kundër njerëzve të këqij? Kush do të më dalë krah kundër atyre që kryejnë paudhësi?

Hvo staar mig bi mod Ugerningsmænd? hvo hjælper mig mod Udaadsmænd?

17 Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes.

Var HERREN ikke min Hjælp, snart hviled min Sjæl i det stille.

18 Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur.

Naar jeg tænkte: »Nu vakler min Fod«, støtted din Naade mig, HERRE;

19 Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.

da mit Hjerte var fuldt af ængstede Tanker, husvaled din Trøst min Sjæl.

20 Do të jetë vallë aleati yt gjykata e padrejtë, që thur padrejtësi në emër të ligjit?

Staar du i Pagt med Fordærvelsens Domstol, der skaber Uret i Lovens Navn?

21 Ata mblidhen tok kundër të drejtit dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.

Jager de end den retfærdiges Liv og dømmer uskyldigt Blod,

22 Por Zoti është kështjella ime dhe Perëndia im është kalaja në të cilën gjej strehë.

HERREN er dog mit Bjærgested, min Gud er min Tilflugtsklippe;

23 Ai do të lëshojë mbi ta ligësinë e tyre dhe do t’i bëjë të vdesin për shkak të paudhësisë së tyre; Zoti, Perëndia ynë, do t’i shkatërrojë.

han vender deres Uret imod dem selv, udsletter dem for deres Ondskab; dem udsletter HERREN vor Gud.