Psalmet 90

1 O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

Ei bøn av gudsmannen Moses. Herre, du hev vore ei livd for oss frå ætt til ætt.

2 Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

Fyrr fjelli vart til, og du skapte jordi og heimen, ja frå æva og til æva er du Gud.

3 Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: “Kthehuni, o bij të njerëzve”.

Du let menneskja venda um til dust og segjer: «Vend um att, de menneskjeborn!»

4 Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

For tusund år er i dine augo som dagen i går når han lid, som ei vakt um natti.

5 Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

Du riv deim burt som i flaum, dei vert som ein svevn, um morgonen er dei som groande graset;

6 Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

um morgonen blømer det og gror, um kvelden visnar det burt og turkast upp.

7 Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

For me hev forgjengest ved din vreide, og ved din harm er me burtskræmde.

8 Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

Du hev sett våre misgjerder for augo dine, vår løynde synd i ljoset frå di åsyn.

9 Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

For alle våre dagar er framfarne i din vreide, me hev livt våre år til ende som ein sukk.

10 Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

Vår livstid, ho varer sytti år, og når der er mykje kraft, åtteti år, og jamvel det stoltaste er møda og fåfengd, for snart er det framfare, og me flaug burt.

11 Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

Kven kjenner styrken i din vreide og din harm, soleis som ein bør ottast deg?

12 Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

Å telja våre dagar, det lære du oss, at me kann få visdom i hjarta.

13 Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

Vend um, Herre! Kor lenge? Og lat det gjera deg vondt for tenarane dine!

14 Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

Metta oss med di miskunn når morgonen renn, so vil me fegnast og gleda oss alle våre dagar!

15 Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

Gled oss etter dei dagar du hev bøygt oss, etter dei år me hev set ulukka!

16 Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

Lat di gjerning syna seg for tenarane dine og din herlegdom yver deira born!

17 Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.

Og Herren, vår Guds ynde vere yver oss, og det våre hender gjer, gjeve du framgang for oss, ja, det våre hender gjer, det gjeve du framgang!