Psalmet 88
1 O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.
Gospode Bože, spasitelju moj, danju vièem i noæu pred tobom.
2 Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,
Nek izaðe preda te molitva moja, prigni uho svoje k jauku mojemu;
Jer je duša moja puna jada, i život se moj primaèe paklu. (Sheol h7585)
4 Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.
Izjednaèih se s onima koji u grob odlaze, postadoh kao èovjek bez sile,
5 Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.
Kao meðu mrtve baèen, kao ubijeni, koji leže u grobu, kojih se više ne sjeæaš, i koji su od ruke tvoje daleko.
6 Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.
Metnuo si me u jamu najdonju, u tamu, u bezdanu.
7 Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)
Oteža mi gnjev tvoj, i svima valima svojim udaraš me.
8 Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.
Udaljio si od mene poznanike moje, njima si me omrazio; zatvoren sam, i ne mogu izaæi.
9 Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.
Oko moje usahnu od jada, vièem te, Gospode, vas dan, pružam k tebi ruke svoje.
10 A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)
Eda li æeš na mrtvima èiniti èudesa? ili æe mrtvi ustati i tebe slaviti?
11 A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?
Eda li æe se u grobu pripovijedati milost tvoja, i istina tvoja u truhljenju?
12 A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?
Eda li æe u tami poznati èudesa tvoja, i pravdu tvoju gdje se sve zaboravlja?
13 Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.
Ali ja, Gospode, k tebi vièem, i jutrom molitva moja sreta te.
14 Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?
Zašto, Gospode, odbacuješ dušu moju, i odvraæaš lice svoje od mene?
15 Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.
Muèim se i izdišem od udaraca, podnosim strahote tvoje, bez nadanja sam.
16 Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,
Gnjev tvoj stiže me, strahote tvoje razdiru me.
17 më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.
Optjeèu me svaki dan kao voda, stežu me otsvuda.
18 Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.
Udaljio si od mene druga i prijatelja; poznanici moji sakrili su se u mrak.
