Psalmet 88

1 O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.

Waƙa ce, Zabura ta’ya’yan Kora maza. Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Bisa ga mahalat leyannotmaskil na Heman dangin Ezra. Ya Ubangiji, Allah wanda ya cece ni, dare da rana ina kuka a gabanka.

2 Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,

Bari addu’ata ta zo a gabanka; ka kasa kunne ga kukata.

3 sepse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol. (Sheol h7585)

Gama raina yana cike da wahala rayuwata tana gab da kabari. (Sheol h7585)

4 Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.

An lissafta ni cikin waɗanda suka gangara zuwa cikin rami; ni kamar mutumin da ba shi da ƙarfi ne.

5 Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.

An ware ni tare da matattu, kamar waɗanda aka kashe da suke kwance a kabari, waɗanda ba ka ƙara tunawa, waɗanda aka yanke daga taimakonka.

6 Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.

Ka sa ni a ramin da yake can ƙasa cikin zurfafa mafi duhu.

7 Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)

Hasalarka tana da nauyi a kaina; ka turmushe ni da dukan raƙumanka. (Sela)

8 Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.

Ka ɗauke abokaina na kurkusa daga gare ni ka sa na zama abin ƙyama a gare su. An kange ni, ba yadda zan kuɓuta

9 Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.

idanuna ba sa gani sosai saboda baƙin ciki. Ina kira gare ka, ya Ubangiji, kowace rana; na tā da hannuwana zuwa gare ka.

10 A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)

Kakan nuna wa matattu ayyukanka na banmamaki ne? Waɗanda suka mutu sukan tashi su yabe ka ne? (Sela)

11 A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?

Ana furta ƙaunar a cikin kabari ne, ana zancen amincinka a cikin Hallaka ne?

12 A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?

An san ayyukanka masu banmamaki a wurin duhu ne, ko ayyukan adalcinka a lahira?

13 Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.

Amma ina kuka gare ka neman taimako, ya Ubangiji; da safe addu’ata kan zo gabanka.

14 Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?

Don me, ya Ubangiji, ka ƙi ni ka kuma ɓoye fuskarka daga gare ni?

15 Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.

Tun ina ƙarami na sha wahala na kuma yi kusa in mutu; na sha wahalar razanarka kuma na kuma fid da zuciya.

16 Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,

Hasalarka ta sha kaina; razanarka ta hallaka ni.

17 më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.

Dukan yini sun kewaye ni kamar rigyawa; sun mamaye ni ɗungum.

18 Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.

Ka ɗauke abokaina da ƙaunatattuna daga gare ni; duhu ne abokina na kurkusa.