Psalmet 88

1 O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.

Cantique. Psaume. Pour les fils de Coré. Au chef de musique, sur Mahalath-Leannoth. Pour instruire. D’Héman, l’Ezrakhite. Éternel, Dieu de mon salut! j’ai crié de jour [et] de nuit devant toi.

2 Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,

Que ma prière vienne devant toi, incline ton oreille à mon cri.

3 sepse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol. (Sheol h7585)

Car mon âme est rassasiée de maux, et ma vie touche au shéol. (Sheol h7585)

4 Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.

Je suis compté parmi ceux qui descendent dans la fosse, je suis comme un homme qui n’a pas de force,

5 Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.

Gisant parmi les morts, comme les tués qui sont couchés dans le sépulcre, desquels tu ne te souviens plus, et qui sont retranchés de ta main.

6 Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.

Tu m’as mis dans une fosse profonde, dans des lieux ténébreux, dans des abîmes.

7 Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)

Ta fureur s’est appesantie sur moi, et tu m’as accablé de toutes tes vagues. (Sélah)

8 Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.

Tu as éloigné de moi ceux de ma connaissance, tu m’as mis en abomination auprès d’eux; je suis enfermé, et je ne puis sortir.

9 Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.

Mon œil se consume d’affliction; j’ai crié à toi, Éternel, tous les jours; j’ai étendu mes mains vers toi.

10 A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)

Feras-tu des merveilles pour les morts? ou les trépassés se lèveront-ils pour te célébrer? (Sélah)

11 A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?

Racontera-t-on ta bonté dans le sépulcre, ta fidélité dans l’abîme?

12 A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?

Connaîtra-t-on tes merveilles dans les ténèbres, et ta justice dans le pays de l’oubli?

13 Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.

Mais moi, Éternel! je crie à toi, et dès le matin ma prière te prévient.

14 Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?

Éternel! pourquoi as-tu rejeté mon âme, [et] me caches-tu ta face?

15 Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.

Je suis affligé et expirant dès ma jeunesse; je porte tes terreurs, je ne sais où j’en suis.

16 Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,

Les ardeurs de ta colère ont passé sur moi, tes frayeurs m’ont anéanti;

17 më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.

Elles m’ont environné comme des eaux tout le jour, elles m’ont entouré toutes ensemble.

18 Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.

Tu as éloigné de moi amis et compagnons; ceux de ma connaissance [me sont] des ténèbres.