Psalmet 83

1 O Perëndi, mos rri në heshtje! Mos mbyll gojën, mos rri i qetë, o Perëndi!

Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

2 Sepse, ja, armiqtë e tu po ziejnë dhe ata që të urrejnë ngrenë kokën.

Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

3 Thurrin gracka kundër popullit tënd dhe bëjnë komplote kundër atyre që ti mbron.

Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

4 Ata thonë: “Ejani t’i shkatërrojmë si komb, emri i Izraelit të mos kujtohet më”.

Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

5 Sepse kanë komplotuar së bashku me një mendje dhe kanë lidhur një besëlidhje kundër teje.

Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

6 Çadrat e Edomit dhe Ismaelitët, Moabi dhe Hagarenët,

La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

7 Gebali, Amoni dhe Amaleku, Filistia me banorët e Tiros;

Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

8 dhe Asiria është bashkuar me ta për të ndihmuar bijtë e Lotit. (Sela)

Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

9 Vepro me ta ashtu si bëre me Madianin, me Siseran dhe me Jabinin pranë përroit të Kishonit,

Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

10 të cilët u shkatërruan në Endor dhe u bënë si pleh për tokën.

Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

11 Bëj që krerët e tyre të jenë si Orebi dhe Zeebi, dhe tërë princat e tyre si Zebahu dhe Tsalmuna,

Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

12 sepse ata thanë: “Të shtiem në dorë kullotat e Perëndisë”.

Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

13 O Perëndia im, bëji njëlloj si pluhuri i vorbullës, si kashta në mëshirë të erës.

Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

14 Ashtu si zjarri djeg pyllin dhe flaka gllabëron malet,

Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

15 kështu ndiqi me furtunën tënde dhe trëmbi me uraganin tënd.

Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

16 Mbulo fytyrat e tyre me turp, me qëllim që të kërkojnë emrin tënd, o Zot.

Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

17 U turpërofshin dhe u tmerrofshin përjetë, u ngatërrofshin dhe vdekshin;

Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

18 dhe ta dijnë se ti vetëm, që quhesh Zoti, je Shumë i Larti mbi gjithë dheun.

Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.