Psalmet 78
1 Kushtoji kujdes, o populli im, ligjit tim; dëgjo fjalët e gojës sime.
En læresalme av Asaf. Lytt, mitt folk, til min lære, bøi eders ører til min munns ord!
2 Do të hap gojën time për të thënë shëmbëlltyra, dhe kam për të paraqitur misteret e kohërave të lashta.
Jeg vil oplate min munn med tankesprog, jeg vil la utstrømme gåtefulle ord fra fordums tid.
3 Atë që ne kemi dëgjuar dhe kemi njohur, dhe që etërit tanë na kanë treguar,
Det vi har hørt og vet, og det våre fedre har fortalt oss,
4 nuk do t’ua fshehim bijve të tyre, por do t’i tregojmë brezit të ardhshëm lavdet e Zotit, fuqinë e tij dhe mrekullinë që ai ka bërë.
det vil vi ikke dølge for deres barn, men for den kommende slekt fortelle Herrens pris og hans styrke og de undergjerninger som han har gjort.
5 Ai ka vendosur një dëshmi te Jakobi dhe ka vënë një ligj në Izrael, dhe ka urdhëruar etërit tanë që t’ua bëjnë të njohura bijve të tyre,
Han har reist et vidnesbyrd i Jakob og satt en lov i Israel, som han bød våre fedre å kunngjøre sine barn,
6 me qëllim që brezi i ardhshëm t’i njohë së bashku me bijtë që do të lindin; dhe këta nga ana e tyre t’ua tregojnë bijve të tyre,
forat den kommende slekt, de barn som skulde fødes, kunde kjenne dem, kunde stå frem og fortelle dem for sine barn
7 dhe të vendosin te Perëndia besimin e tyre dhe të mos harrojnë veprat e Perëndisë, por të respektojnë urdhërimet e tij;
og sette sitt håp til Gud og ikke glemme Guds gjerninger, men holde hans bud
8 dhe të mos jenë si etërit e tyre, një brez kokëfortë dhe rebel, një brez me zemër të paqëndrueshme dhe me një frymë jo besnike ndaj Perëndisë.
og ikke være som deres fedre, en opsetsig og gjenstridig slekt, en slekt som ikke gjorde sitt hjerte fast, og hvis ånd ikke var trofast mot Gud.
9 Bijtë e Efraimit, njerëz të luftës, harkëtarë të zotë, kthyen shpinën ditën e betejës,
Efra'ims barn, de rustede bueskyttere, vendte om på stridens dag.
10 nuk respektuan besëlidhjen e Perëndisë dhe nuk pranuan të ecnin sipas ligjit të tij,
De holdt ikke Guds pakt og vilde ikke vandre i hans lov,
11 harruan veprat e tij dhe mrekullitë që u kishte treguar.
og de glemte hans store gjerninger og de under som han hadde latt dem se.
12 Ai bëri mrekulli në prani të etërve të tyre, në vendin e Egjiptit dhe në fushën e Tsoanit.
For deres fedres øine hadde han gjort under i Egyptens land, på Soans mark.
13 Ai e ndau detin dhe i bëri të kalojnë në mes të tij, dhe i mblodhi ujërat si një grumbull.
Han kløvde havet og lot dem gå gjennem det og lot vannet stå som en dynge.
14 Ditën drejtoi me anë të resë dhe tërë natën me një dritë zjarri.
Og han ledet dem ved skyen om dagen og hele natten ved ildens lys.
15 I çau shkëmbinjtë në shkretëtirë dhe i bëri të pijnë boll, si të ishte uji i humnerës së madhe.
Han kløvde klipper i ørkenen og gav dem å drikke som av store vanndyp.
16 Nxori rrëket nga shkëmbi dhe bëri që të rridhnin ujëra si lumenj.
Og han lot bekker gå ut av klippen og vann flyte ned som strømmer.
17 Por ata vazhduan të mëkatojnë kundër tij dhe të ngrejnë krye kundër Shumë të Lartit në shkretëtirë,
Men de blev ennu ved å synde mot ham, å være gjenstridige mot den Høieste i ørkenen.
18 dhe e tunduan Perëndinë në zemër të tyre, duke kërkuar ushqim sipas dëshirave të tyre.
Og de fristet Gud i sitt hjerte, så de krevde mat efter sin lyst.
19 Dhe folën kundër Perëndisë, duke thënë: “A mund të shtrojë Perëndia një sofër në shkretëtirë?
Og de talte mot Gud, de sa: Kan vel Gud dekke bord i ørkenen?
20 Ja, ai e goditi shkëmbin dhe prej tij dolën ujëra dhe vërshuan përrenj. A mund t’i japë bukë dhe mish popullit të tij?
Se, han har slått klippen så det fløt ut vann, og bekker strømmet over; mon han også kan gi brød, eller kan han komme med kjøtt til sitt folk?
21 Dhe kështu Zoti i dëgjoi dhe u zemërua fort, dhe një zjarr u ndez kundër Jakobit dhe zemërimi kundër Izraelit u ndez,
Derfor, da Herren hørte det, harmedes han, og ild optendtes mot Jakob, og vrede reiste sig mot Israel,
22 sepse nuk i kishin besuar Perëndisë dhe nuk kishin pasur besim në shpëtimin prej tij.
fordi de ikke trodde på Gud og ikke stolte på hans frelse.
23 Megjithatë ai i urdhëroi retë e sipërme dhe hapi dyert e qiellit,
Og han gav skyene der oppe befaling og åpnet himmelens porter.
24 dhe bëri që mbi ta të binte mana për të ngrënë dhe u dha atyre grurin e qiellit.
Og han lot manna regne over dem til føde og gav dem himmelkorn.
25 Njeriu hëngri bukën e engjëjve; ai u dërgoi atyre ushqime sa të ngopeshin.
Englebrød åt enhver; han sendte dem næring til mette.
26 Ai bëri të ngrihet në qiell era e lindjes dhe në sajë të fuqisë së tij bëri të ngrihet era e jugut,
Han lot østenvinden fare ut i himmelen og førte sønnenvinden frem ved sin styrke.
27 bëri të binin mbi ta mish si pluhuri dhe zogj si rëra e detit.
Og han lot kjøtt regne ned over dem som støv og vingede fugler som havets sand,
28 Bëri që këto të binin në mes të kampit të tyre, rreth çadrave të tyre.
og han lot dem falle ned midt i deres leir, rundt omkring deres boliger.
29 Kështu ata hëngrën sa u ngopën, sepse Perëndia u kishte siguruar atyre atë që ata kishin dëshiruar.
Og de åt og blev såre mette, og det de lystet efter, gav han dem.
30 Ata nuk kishin akoma kënaqur pangopësinë e tyre dhe kishin akoma ushqim në gojë,
De hadde ennu ikke latt fare det de lystet efter, ennu var deres mat i deres munn,
31 kur zemërimi i Perëndisë shpërtheu kundër tyre, vrau më të fuqishmit prej tyre dhe rrëzoi më të mirët e Izraelit.
da reiste Guds vrede sig mot dem, og han herjet blandt deres kraftfulle menn, og Israels unge menn slo han ned.
32 Megjithatë ata vazhduan të mëkatojnë dhe nuk u besuan mrekullive të tij.
Med alt dette syndet de enda og trodde ikke på hans undergjerninger.
33 Atëherë ai harxhoi ditët e tyre në kotësi dhe vitet e tyre në tmerre të papritura.
Derfor lot han deres dager svinne bort i tomhet og deres år i forskrekkelse.
34 Kur i vriste, ata e kërkonin dhe ktheheshin të kërkonin Perëndinë me zell.
Når han herjet blandt dem, da spurte de efter ham og vendte om og søkte Gud
35 Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre.
og kom i hu at Gud var deres klippe, og den høieste Gud deres gjenløser.
36 Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre.
Men de smigret for ham med sin munn og løi for ham med sin tunge.
37 Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij.
Og deres hjerte hang ikke fast ved ham, og de var ikke tro mot hans pakt.
38 Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë,
Men han, han er miskunnelig, han tilgir misgjerning og forderver ikke; mange ganger lot han sin vrede vende om og lot ikke all sin harme bryte frem.
39 duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më.
Og han kom i hu at de var kjød, et åndepust som farer avsted og ikke kommer tilbake.
40 Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi!
Hvor titt var de ikke gjenstridige mot ham i ørkenen, gjorde ham sorg på de øde steder!
41 Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit.
Og de fristet Gud på ny og krenket Israels Hellige.
42 Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku,
De kom ikke hans hånd i hu den dag han forløste dem fra fienden,
43 kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit;
han som gjorde sine tegn i Egypten og sine under på Soans mark.
44 i kishte shndërruar lumenjtë dhe rrjedhat e ujit të Egjiptasve në gjak, me qëllim që të mos pinin dot.
Han gjorde deres elver til blod, og sine rinnende vann kunde de ikke drikke.
45 Kishte dërguar kundër tyre mizëri mizash që t’i hanin dhe bretkosa që t’i shkatërronin.
Han sendte imot dem fluesvermer som fortærte dem, og frosk som fordervet dem.
46 Ua kishte dhënë të korrat e tyre krimbave dhe frytin e mundit të tyre karkalecave.
Og han gav gnageren deres grøde og gresshoppen deres høst.
47 I kishte shkatërruar vreshtat e tyre me breshër dhe fiqtë e tyre të Egjiptit me ngrica.
Han slo deres vintrær ned med hagl og deres morbærtrær med haglstener.
48 Kishte braktisur bagëtinë e tyre në mëshirë të breshërit dhe kopetë e tyre në mëshirë të rrufeve.
Og han overgav deres fe til haglet og deres hjorder til ildsluer.
49 Kishte lëshuar mbi ta zjarrin e zemërimit të tij, indinjatën, inatin dhe fatkeqësinë, një turmë lajmëtarësh të fatkeqësisë.
Han slapp sin brennende vrede løs mot dem, harme og forbitrelse og trengsel, en sending av ulykkes-bud.
50 I kishte hapur udhën zemërimit të tij dhe nuk i kishte kursyer nga vdekja, por ia kishte braktisur jetën e tyre murtajës.
Han brøt vei for sin vrede, sparte ikke deres sjel for døden, overgav deres liv til pesten.
51 I kishte goditur në Egjipt gjithë të parëlindurit dhe prodhimet e para në çadrat e Kamit.
Og han slo alle førstefødte i Egypten, styrkens førstegrøde i Kams telter.
52 Por e kishte bërë popullin e tij të ikte si bagëtia dhe e kishte çuar nëpër shkretëtirë sikur të ishte një kope.
Og han lot sitt folk bryte op som en fåreflokk og førte dem som en hjord i ørkenen.
53 I kishte udhëhequr me siguri dhe ata nuk patën frikë, por deti i kishte përpirë armiqtë e tyre.
Og han ledet dem tryggelig, og de fryktet ikke, men havet skjulte deres fiender.
54 Dhe ai i solli kështu në tokën e tij të shenjtë, në malin që dora e djathtë e tij kishte pushtuar.
Og han førte dem til sitt hellige landemerke, til det berg hans høire hånd hadde vunnet.
55 I dëboi kombet para tyre dhe u caktoi atyre me short trashëgiminë, dhe bëri që fiset e Izraelit të banonin në çadrat e tyre.
Og han drev hedningene ut for deres åsyn og lot deres land tilfalle dem som arvedel og lot Israels stammer bo i deres telter.
56 Por ata u orvatën dhe provokuan indinjatën e Perëndisë shumë të lartë dhe nuk respektuan statutet e tij.
Men de fristet Gud, den Høieste, og var gjenstridige mot ham, og de aktet ikke på hans vidnesbyrd.
57 U tërhoqën madje prapa dhe u suallën në mënyrë të pabesë ashtu si etërit e tyre, dhe devijuan si një hark që gabon;
De vek av og var troløse, som deres fedre, de vendte om, likesom en bue som svikter.
58 provokuan zemërimin e tij me vendet e tyre të larta dhe e bënë ziliqar me skulpturat e tyre.
Og de vakte hans harme med sine offerhauger og gjorde ham nidkjær med sine utskårne billeder.
59 Perëndia dëgjoi dhe u zemërua, dhe ndjeu një neveri të madhe për Izraelin.
Gud hørte det og blev vred, og han blev såre kjed av Israel.
60 Kështu ai braktisi tabernakullin e Shilohut, çadrën që kishte ngritur midis njerëzve;
Og han forlot sin bolig i Silo, det telt han hadde opslått blandt menneskene.
61 dhe e la forcën e tij të bjerë rob dhe lavdinë e tij në dorë të armikut.
Og han overgav sin styrke til fangenskap og sin herlighet i fiendens hånd.
62 Ia braktisi popullin e tij shpatës dhe u zemërua shumë kundër trashëgimisë së tij.
Og han overgav sitt folk til sverdet og harmedes på sin arv.
63 Zjarri i konsumoi të rinjtë e tyre dhe virgjëreshat e tyre nuk patën asnjë këngë dasme.
Ild fortærte dets unge menn, og dets jomfruer fikk ingen brudesang.
64 Priftërinjtë e tyre u vranë nga shpata dhe gratë e reja nuk mbajtën zi.
Dets prester falt for sverdet, og dets enker holdt ikke klagemål.
65 Pastaj Zoti u zgjua si nga gjumi, ashtu si një trim që bërtet nën ndikimin e verës.
Da våknet Herren som en sovende, som en helt som jubler av vin.
66 I goditi armiqtë e tij në kurriz dhe i mbuloi me një turp të përjetshëm.
Og han slo sine motstandere tilbake, påførte dem en evig skam.
67 Hodhi poshtë çadrën e Jozefit dhe nuk zgjodhi fisin e Efraimit,
Og han forkastet Josefs telt og utvalgte ikke Efra'ims stamme,
68 por zgjodhi fisin e Judës, malin e Sionit, që ai e do.
men han utvalgte Juda stamme, Sions berg som han elsket.
69 Ndërtoi shenjtëroren e tij, ashtu si vëndet shumë të larta, ashtu si tokat që ka krijuar përjetë.
Og han bygget sin helligdom lik høie fjell, lik jorden, som han har grunnfestet for evig tid.
70 Dhe zgjodhi Davidin, shërbëtorin e tij, dhe e mori nga vatha e dhenve,
Og han utvalgte David, sin tjener, og tok ham fra fårehegnene;
71 dhe e mori nga delet që mëndnin për të kullotur Jakobin, popullin e tij dhe Izraelin, trashëgiminë e tij.
fra de melkende får som han gikk bakefter, hentet han ham til å vokte Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
72 Dhe ai bëri që të kullosnin me ndershmërinë e zemrës së tyre dhe i udhëhoqi me shkathtësinë e duarve të tij.
Og han voktet dem efter sitt hjertes opriktighet og ledet dem med sin forstandige hånd.
