Psalmet 77

1 Zëri im lartohet te Perëndia dhe unë bërtas; zëri im lartohet te Perëndia dhe ai ka për të më dëgjuar.

Al maestro de coro. A Iditún. Salmo de Asaf. Mi voz sube hacia Dios y clama; mi voz va hasta Dios para que me oiga.

2 Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; gjatë natës dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi të ngushëllohet.

En el día de mi angustia busco al Señor; de noche, mis manos se extienden sin descanso, y mi alma rehúsa el consuelo.

3 Më kujtohet Perëndia dhe rrënkoj; vajtoj dhe fryma ime dobësohet. (Sela)

Si pienso en Dios tengo que gemir; si cavilo, mi espíritu desfallece.

4 Ti m’i mban të hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund të flas.

Tú mantienes insomnes mis ojos; estoy perturbado, incapaz de hablar.

5 Sjell ndërmënd përsëri ditët e lashta, vitet e kohëve të shkuara.

Pienso en los días antiguos y considero los años eternos.

6 Gjatë natës më kthehet në mendje kënga ime, mendoj thellë në zemrën time dhe fryma ime bën kërkime.

Por la noche medito en mi corazón, reflexiono y mi espíritu inquiere:

7 A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë?

¿Es que nos desechará el Señor por todos los siglos? ¿No volverá a sernos favorable?

8 Dhe mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme?

¿Se habrá agotado para siempre su bondad? ¿Será vana su promesa hecha para todas las generaciones?

9 Vallë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij? (Sela)

¿Se habrá olvidado Dios de su clemencia? o ¿en su ira habrá contenido su misericordia?

10 Unë kam thënë: “Shkaku i hidhërimit tim është se dora e djathtë e Shumë të Lartit ka ndryshuar”.

Y dije: “Este es mi dolor: que la diestra del Altísimo haya cambiado.”

11 Do t’i kujtoj veprat e Zotit; po, do të kujtoj mrekullitë e tua të kohëve të kaluara,

Recordaré los hechos de Yahvé; sí, me acuerdo de tus antiguas maravillas;

12 do të mendohem thellë për gjithë veprat e tua dhe do të kem parasysh bëmat e tua.

medito todas tus obras y peso tus hazañas.

13 O Perëndi, jeta jote është e shenjtë; cili Perëndi është i madh si Perëndia?

Santo es tu camino, oh Dios, ¿Qué Dios hay tan grande como el Dios nuestro?

14 Ti je Perëndia që kryen mrekulli; ti ke bërë të njihet forca jote midis popujve.

Tú eres el Dios que obra prodigios, y has dado a conocer a los pueblos tu poder.

15 Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe të Jozefit. (Sela)

Redimiste con tu brazo a tu pueblo, a los hijos de Jacob y de José.

16 Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë dhe u trëmbën; edhe humnerat u drithtuan.

Las aguas te vieron, oh Dios, te vieron las aguas, y temblaron; hasta los abismos se estremecieron.

17 Retë derdhën përmbytje uji, qiejtë gjëmuan dhe shigjetat e tua vepruan.

Aguas derramaron las nubes, los cielos hicieron oír su voz, y volaron tus dardos.

18 Gjëmimi i bubullimës sate ishte në vorbullën, vetëtimat ndriçuan botën dhe toka u tund dhe u drodh.

Tu trueno sonó en el torbellino, los relámpagos iluminaron el mundo; se conmovió y tembló la tierra.

19 Ti e hape rrugën tënde në mes të detit, shtegun tënd në mes të ujërave të mëdha, dhe gjurmët e tua nuk u njohën.

Tu camino se abrió a través del mar, y tus sendas sobre inmensas aguas, sin que aparecieran las huellas de tus pisadas.

20 Ti e udhëheq popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.

Y Tú mismo guiaste a tu pueblo como un rebaño, por mano de Moisés y de Aarón.