Psalmet 74

1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

En sång av Asaf. Varför, o Gud, har du så alldeles förkastat oss, varför ryker din vredes eld mot fåren i din hjord?

2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Tänk på din menighet, som du i fordom tid förvärvade, som du förlossade, till att bliva din arvedels stam; tänk på Sions berg, där du har din boning.

3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Vänd dina steg till den plats där evig förödelse råder; allt har ju fienden fördärvat i helgedomen.

4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Dina ovänner hava skränat inne i ditt församlingshus, de hava satt upp sina tecken såsom rätta tecken.

5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

Det var en syn, såsom när man höjer yxor mot en tjock skog.

6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

Och alla dess snidverk hava de nu krossat med yxa och bila.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

De hava satt eld på din helgedom och oskärat ända till grunden ditt namns boning.

8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

De hava sagt i sina hjärtan: "Vi vilja alldeles kuva dem." Alla Guds församlingshus hava de bränt upp här i landet.

9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

Våra tecken se vi icke; ingen profet finnes mer, och hos oss är ingen som vet för huru länge.

10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

Huru länge, och Gud, skall ovännen få smäda och fienden oavlåtligen få förakta ditt namn?

11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Varför håller du tillbaka din hand, din högra hand? Drag den fram ur din barm och förgör dem.

12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

Gud, du är ju min konung av ålder, du är den som skaffar frälsning på jorden.

13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Det var du som delade havet genom din makt; du krossade drakarnas huvuden mot vattnet.

14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Det var du som bräckte Leviatans huvuden och gav honom till mat åt öknens skaror.

15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Det var du som lät källa och bäck bryta fram; du lät ock starka strömmar uttorka.

16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

Din är dagen, din är ock natten, du har berett ljuset och solen.

17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

Det är du som har fastställt alla jordens gränser; sommar och vinter äro skapade av dig.

18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Så tänk nu på huru fienden smädar HERREN, och huru ett dåraktigt folk föraktar ditt namn.

19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

Lämna ej ut åt vilddjuren din turturduvas själ; förgät icke för alltid dina betrycktas liv.

20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Tänk på förbundet; ty i landets smygvrår finnes fullt upp av våldsnästen.

21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

Låt icke den förtryckte vika tillbaka med blygd, låt den betryckte och den fattige lova ditt namn.

22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Stå upp, o Gud; utför din sak. Betänk huru du varder smädad hela dagen av dåren.

23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

Glöm icke bort dina ovänners rop, dina motståndares larm, som alltjämt höjes.