Psalmet 74

1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

¿Por qué o! Dios, nos has desechado para siempre? ¿ por qué ha humeado tu furor contra las ovejas de tu dehesa?

2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Acuérdate de tu congregación, que adquiriste de tiempo antiguo: cuando redimiste la vara de tu heredad, este monte de Sión, donde has habitado.

3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Levanta tus pies a los asolamientos eternos: a todo enemigo que ha hecho mal en el santuario.

4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Tus enemigos han bramado en medio de tus sinagogas: han puesto en ellas sus señas, señas.

5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

Nombrado era, como si lo llevara al cielo, el que metía las hachas en el monte de la madera para el edificio del santuario.

6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

Y ahora con hachas y martillos han quebrado todas sus entalladuras.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

Han puesto a fuego tus santuarios, el tabernáculo de tu nombre han ensuciado en tierra.

8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

Dijeron en su corazón: Destruyámoslos de una vez: quemaron todas las sinagogas de Dios en la tierra.

9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

No vemos ya nuestras señales: no hay más profeta, ni hay con nosotros quien sepa: ¿hasta cuándo?

10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

¿Hasta cuándo, o! Dios, nos afrentará el angustiador? ¿blasfemará el enemigo perpetuamente tu nombre?

11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

¿Por qué retráes tu mano, y tu diestra la escondes dentro de tu seno?

12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

Y Dios ha sido mi rey de tiempo antiguo: el que obraba saludes en medio de la tierra.

13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Tú hendiste la mar con tu fortaleza: quebrantaste cabezas de ballenas en las aguas.

14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Tú magullaste las cabezas del leviatán: le diste por comida al pueblo de los desiertos.

15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Tú abriste fuente y río: tú secaste ríos impetuosos.

16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

Tuyo es el día, tuya también es la noche: tú aparejaste la lumbre y el sol.

17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

Tú estableciste todos los términos de la tierra: el verano y el invierno tú los formaste.

18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Acuérdate de esto, que el enemigo ha dicho afrentas a Jehová: y que el pueblo insensato ha blasfemado tu nombre.

19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

No entregues a las bestias el alma de tu tórtola: y no olvides para siempre la compañía de tus afligidos.

20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Mira al concierto: porque las oscuridades de la tierra se han henchido de habitaciones de violencia.

21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

No vuelva avergonzado el abatido: el afligido y el menesteroso alabarán tu nombre.

22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Levántate, o! Dios, pleitea tu pleito: acuérdate de tu injuria con que el insensato te injuria cada día.

23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

No olvides las voces de tus enemigos: el tropel de los que se levantan contra ti sube continuamente.