Psalmet 74

1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

Зашто се, Боже, срдиш на нас дуго; дими се гнев Твој на овце паше Твоје?

2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Опомени се сабора свог, који си стекао од старине, искупио себи у наследну државу, горе Сиона, на којој си се населио.

3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Подигни стопе своје на старе развалине: све је разрушио непријатељ у светињи.

4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Ричу непријатељи Твоји на месту сабора Твојих, своје обичаје постављају место наших обичаја.

5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

Видиш, они су као онај који подиже секиру на сплетене гране у дрвета.

6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

Све у њему што је резано разбише секирама и брадвама.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

Огњем сажегоше светињу Твоју; на земљу обаливши оскврнише стан имена Твог.

8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

Рекоше у срцу свом: Потримо их сасвим. Попалише сва места сабора Божијих на земљи.

9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

Обичаја својих не видимо, нема више пророка, и нема у нас ко би знао докле ће то трајати.

10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

Докле ће се, Боже, ругати насилник? Хоће ли довека противник пркосити имену Твом?

11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Зашто устављаш руку своју и десницу своју? Пружи из недара својих, и истреби их.

12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

Боже, царе мој, који од старине твориш спасење посред земље!

13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Ти си силом својом раскинуо море, и сатро главе воденим наказама.

14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Ти си размрскао главу крокодилу, дао га онима који живе у пустињи да га једу.

15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Ти си отворио изворе и потоке, Ти си исушио реке које не пресишу.

16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

Твој је дан и Твоја је ноћ, Ти си поставио звезде и сунце.

17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

Ти си утврдио све крајеве земаљске, лето и зиму Ти си уредио.

18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Опомени се тога, непријатељ се руга Господу, и народ безумни не мари за име Твоје.

19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

Не дај зверима душу грлице своје, немој заборавити стадо страдалаца својих засвагда.

20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Погледај на завет; јер су све пећине земаљске пуне станова безакоња.

21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

Невољник нек се не врати срамотан, ништи и убоги нека хвале име Твоје.

22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Устани, Боже, брани ствар своју, опомени се како Ти се безумник руга сваки дан!

23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

Не заборави обести непријатеља својих, вике, коју једнако дижу противници Твоји!