Psalmet 74

1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

Ó Deus, porque nos rejeitaste para sempre? Porque se acende a tua ira contra as ovelhas do teu pasto?

2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Lembra-te da tua congregação que compraste desde a antiguidade, da vara da tua herança que remiste, este monte de Sião, em que habitaste.

3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Levanta os teus pés para as perpétuas assolações, para tudo o que o inimigo tem feito de mal no santuário.

4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Os teus inimigos bramam no meio das tuas sinagogas; põem nelas as suas insígnias por sinais.

5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

Cada qual se fez afamado, conforme levantara o machado contra a espessura do arvoredo.

6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

Mas agora toda a obra entalhada por uma vez quebram com machados e martelos.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

Lançaram fogo no teu santuário; profanaram, derribando-a até ao chão, a morada do teu nome.

8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

Disseram nos seus corações: despojemo-los de uma vez. Queimaram todas as sinagogas de Deus na terra.

9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

Já não vemos os nossos sinais, já não há profeta: nem há entre nós alguém que saiba até quando isto durará.

10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

Até quando, ó Deus, nos afrontará o adversário? blasfemará o inimigo o teu nome para sempre?

11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Porque retiras a tua mão, a saber, a tua dextra? tira-a de dentro do teu seio, e consome-os.

12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

Todavia Deus é o meu Rei desde a antiguidade, obrando a salvação no meio da terra.

13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Tu dividiste o mar pela tua força; quebrantaste as cabeças dos dragões nas águas.

14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Fizeste em pedaços as cabeças do leviathan, e o deste por mantimento aos habitantes do deserto.

15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Fendeste a fonte e o ribeiro: secaste os rios impetuosos.

16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

Teu é o dia e tua é a noite: preparaste a luz e o sol.

17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

Estabeleceste todos os limites da terra; verão e inverno tu os formaste.

18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Lembra-te disto: que o inimigo afrontou ao Senhor, e que um povo louco blasfemou o teu nome.

19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

Não entregues às feras a alma da tua rola: não te esqueças para sempre da vida dos teus aflitos.

20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Atende ao teu concerto; pois os lugares tenebrosos da terra estão cheios de moradas de crueldade.

21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

Oh, não volte envergonhado o oprimido: louvem o teu nome o aflito e o necessitado.

22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Levanta-te, ó Deus, pleiteia a sua própria causa; lembra-te da afronta que o louco te faz cada dia.

23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

Não te esqueças dos gritos dos teus inimigos: o tumulto daqueles que se levantam contra ti aumenta continuamente.