Psalmet 74

1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

Maskîl d’Assaph. Pourquoi, ô Dieu, nous délaisses-tu obstinément, ta colère est-elle embrasée contre le troupeau de ton pacage?

2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Souviens-toi de ta communauté, que tu acquis jadis, de ta tribu, ta propriété, que tu délivras, de ce mont Sion où tu fixas ta résidence!

3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Dirige tes pas vers ces ruines irréparables: l’ennemi a tout dévasté dans le sanctuaire.

4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Tes adversaires ont poussé des rugissements dans l’enceinte de ton lieu de rendez-vous; là, ils ont imposé leurs emblèmes comme emblèmes.

5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

Ils y ont paru comme des gens qui brandissent la hache en plein fourré;

6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

et puis, à coups de marteaux et de cognées, ils en ont abattu toutes les sculptures à la fois.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

Ils ont livré aux flammes ton sanctuaire, jeté à bas et profané la résidence de ton nom.

8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

Ils ont dit en leur cœur: "Nous allons les dompter tous!" Ils ont brûlé tous les centres consacrés à Dieu dans le pays.

9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

Nous ne voyons plus nos emblèmes à nous; plus de prophètes! plus personne avec nous, qui sache combien de temps cela durera!

10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

Jusqu’à quand, ô Dieu, l’adversaire blasphémera-t-il, l’ennemi insultera-t-il sans relâche à ton nom?

11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Pourquoi tiens-tu ta main à l’écart? Retire ta droite de ton sein! réduis -les à néant!

12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

Dieu est pourtant mon Roi depuis les temps antiques; il a accompli des œuvres de salut sur la terre.

13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

C’Est toi qui, par ta force, as fendu la mer, brisé la tête des monstres marins à la surface des eaux;

14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

c’est toi qui as fracassé la tête du Léviathan, pour le donner comme pâture aux fauves du désert;

15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

c’est toi qui as fait jaillir sources et torrents, mis à sec des fleuves puissants;

16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

à toi appartient le jour, à toi aussi la nuit, c’est toi qui as créé l’astre lumineux, le soleil.

17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

C’Est toi qui as fixé toutes les limites de la terre, été et hiver sont ta création.

18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

N’Aie garde de l’oublier: l’ennemi blasphème, ô Eternel, un peuple méprisable insulte à ton nom.

19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

Ne livre pas aux bêtes la vie de ta tourterelle, n’oublie pas à jamais l’existence de tes pauvres.

20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Tiens compte de l’alliance; car toutes les retraites cachées du pays sont devenues des repaires de violence.

21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

Que l’opprimé ne soit pas acculé à la honte, que le pauvre et le nécessiteux puissent célébrer ton nom!

22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Lève-toi, ô Dieu, défends ta cause, rappelle-toi les insultes qui, sans cesse, te viennent de gens indignes.

23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

N’Oublie pas les clameurs de tes adversaires, le tumulte toujours croissant de tes agresseurs.