Psalmet 74

1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

Maschil of Asaph. O God, why hast thou cast [us] off for ever? [why] doth thy anger smoke against the sheep of thy pasture?

2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Remember thy congregation, [which] thou hast purchased of old: the rod of thy inheritance, [which] thou hast redeemed; this mount Zion, in which thou hast dwelt.

3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Lift up thy feet to the perpetual desolations; [even] all [that] the enemy hath done wickedly in the sanctuary.

4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Thy enemies roar in the midst of thy congregations; they set up their ensigns [for] signs.

5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

[A man] was famous according as he had lifted up axes upon the thick trees.

6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

But now they break down the carved work of it at once with axes and hammers.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

They have cast fire into thy sanctuary, they have defiled [by casting down] the dwelling-place of thy name to the ground.

8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

They said in their hearts, Let us destroy them together: they have burned up all the synagogues of God in the land.

9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

We see not our signs: [there is] no more any prophet: neither [is there] among us any that knoweth how long.

10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

O God, how long shall the adversary reproach? shall the enemy blaspheme thy name for ever?

11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Why withdrawest thou thy hand, even thy right hand? pluck [it] out of thy bosom.

12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

For God [is] my King of old, working salvation in the midst of the earth.

13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Thou didst divide the sea by thy strength: thou didst break the heads of the dragons in the waters.

14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Thou didst break the head of leviathan in pieces, [and] didst give him [to be] food to the people inhabiting the wilderness.

15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Thou didst cleave the fountain and the flood: thou didst dry up mighty rivers.

16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

The day [is] thine, the night also [is] thine: thou hast prepared the light and the sun.

17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

Thou hast set all the borders of the earth: thou hast made summer and winter.

18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Remember this, the enemy hath reproached, O LORD, and the foolish people have blasphemed thy name.

19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

O deliver not the soul of thy turtle dove to the multitude [of the wicked]: forget not the congregation of thy poor for ever.

20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Have respect to the covenant: for the dark places of the earth are full of the habitations of cruelty.

21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

O let not the oppressed return ashamed: let the poor and needy praise thy name.

22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Arise, O God, plead thy own cause: remember how the foolish man reproacheth thee daily.

23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

Forget not the voice of thy enemies: the tumult of those that rise against thee increaseth continually.