Psalmet 74

1 O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

Asəfin maskili. Ey Allah, niyə bizi əbədilik tərk etmisən? Otlağının sürüsünə niyə qəzəbin alovlanıb?

2 Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

Yada sal keçmişdə satın aldığın icmanı, Özünə xalq etmək üçün azad etdiyin tayfanı, Həm də məskənin olan Sion dağını.

3 Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

Əbədi viranələrə doğru get, Müqəddəs yerdə hər şeyi düşmən dağıdıb.

4 Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

Səcdəgahının ortasında düşmənlər nərə çəkdilər, Bu yerə zəfər bayraqlarını keçirtdilər.

5 Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

Sıx meşəni budamaq üçün Balta qaldıran adamlara bənzəyirlər.

6 Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

Müqəddəs yerin bütün oyma işlərini Baltalar və çəkiclərlə qırıb tökdülər.

7 I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

Sənin Müqəddəs məkanına od vurdular, Adının sakin olduğu yeri uçurub murdarladılar.

8 Kanë thënë në zemër të tyre: “T’i shkatërrojmë të gjithë”; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

«Bu xalqı biz birgə əzməliyik» deyə düşünərək Ölkədəki bütün səcdəgahları yandırdılar.

9 Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

Heç bir rəmzimiz görünmür, Daha peyğəmbərimiz yoxdur. Kimsə bilmir, biz nə vaxtadək belə qalacağıq.

10 Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

Ey Allah, nə vaxtadək düşmən Səni söyəcək? Yağı əbədilikmi Sənin adına küfr edəcək?

11 Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

Axı nə üçün əlini geri çəkirsən? Çıxart qoynundan sağ əlini, onları məhv et.

12 Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

Ey Allah, əzəldən Padşahımsan, Yer üzünə qurtuluşlar verirsən.

13 Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

Sən dənizi Öz qüdrətinlə böldün, Dəniz əjdahalarının başlarını əzdin.

14 Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

Sən Livyatanın başlarını əzdin, Onu çöl heyvanlarına yem etdin.

15 Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

Sən bulaqlar açıb sellər axıtdın, Həmişəaxar çayları isə qurutdun.

16 Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

Gündüz də Sənindir, gecə də Sənin, Ayı və günəşi Sən yaratmısan.

17 Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

Sən quru yerin bütün sərhədlərini qoydun, Həm yayı, həm qışı yaratdın.

18 Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

Ya Rəbb, unutma, düşmən Səni söyür, Sənin adına axmaq bir xalq küfr edir.

19 Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

Öz qumrunun canını yırtıcılara vermə, Məzlumlarının həyatını əsla unutma.

20 Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

Özün bizimlə bağladığın əhdə bax! Zorakılıq yuvaları ölkənin hər zülmət yerinə dolub.

21 Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

Qoyma əzabkeş yenə də rüsvay olsun, Qoy sənin adına məzlumlar və fəqirlər həmd oxusun.

22 Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

Qalx, ey Allah, mübarizəni apar, Unutma ki, axmaqlar həmişə Səni söyür.

23 Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.

Düşmənlərinin səsini, Əleyhdarlarının daim yüksələn vəlvələsini unutma.