Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

En salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot de rene av hjertet.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Men jeg - nær hadde mine føtter snublet, på lite nær var mine trin glidd ut.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

For jeg harmedes over de overmodige da jeg så at det gikk de ugudelige vel.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

For de er fri for lidelser inntil sin død, og deres styrke er vel ved makt.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

De kjenner ikke til nød som andre folk, og de blir ikke plaget som andre mennesker.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Derfor er overmot deres halssmykke, vold omhyller dem som et klædebon.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Deres øine står ut av fedme, hjertets tanker bryter frem.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

De håner og taler i ondskap om undertrykkelse; fra det høie taler de.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

De løfter sin munn op til himmelen, og deres tunge farer frem på jorden.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Derfor får de sitt folk til å vende sig om til dem, og vann i overflod suger de i sig.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Og de sier: Hvorledes skulde Gud vite noget? Er det vel kunnskap hos den Høieste?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Se, dette er de ugudelige, og evig trygge vokser de i velmakt.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Ja, forgjeves har jeg renset mitt hjerte og tvettet mine hender i uskyld;

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

jeg blev dog plaget hele dagen, og hver morgen kom til mig med tukt.

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Dersom jeg hadde sagt: Jeg vil tale således, se, da hadde jeg vært troløs mot dine barns slekt.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Og jeg tenkte efter for å forstå dette; det var en plage i mine øine

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

- inntil jeg gikk inn i Guds helligdommer og gav akt på deres endelikt.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Ja, på glatte steder setter du dem; du lot dem falle, så de gikk til grunne.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Hvor de blev ødelagt i et øieblikk! De gikk under og tok ende med forferdelse.

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Likesom en akter for intet en drøm når en har våknet op, således akter du, Herre, deres skyggebillede for intet når du våkner op.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Når mitt hjerte var bittert, og det stakk mig i mine nyrer,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

da var jeg ufornuftig og forstod intet; som et dyr var jeg imot dig.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Men jeg blir alltid hos dig, du har grepet min høire hånd.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Du leder mig ved ditt råd, og derefter optar du mig i herlighet.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Hvem har jeg ellers i himmelen? Og når jeg har dig, har jeg ikke lyst til noget på jorden.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Vansmekter enn mitt kjød og mitt hjerte, så er dog Gud mitt hjertes klippe og min del evindelig.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

For se, de som holder sig borte fra dig, går til grunne; du utrydder hver den som faller fra dig i hor.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Men for mig er det godt å holde mig nær til Gud; jeg setter min lit til Herren, Israels Gud, for å fortelle alle dine gjerninger.