Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Asafa dziesma. Tiešām, Dievs ir Israēla labums, tiem, kam sirdis ir šķīstas.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Bet gandrīz es būtu paklupis ar savām kājām, mani soļi tik (tikko) neslīdēja.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Jo man bija dusmas par lielīgiem, kad es redzēju, ka bezdievīgiem tik labi klājās.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Jo vārgšanas tiem nav līdz nāvei, un tie resni nobarojušies.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Tie nav bēdās kā citi ļaudis, un netop mocīti kā citi cilvēki.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Tādēļ ar lepnību tie izrotājās un ar blēdību tie apģērbjas kā ar skaistām drēbēm.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

No taukiem spīd viņu acs, viņu sirdsdomās plūst pāri.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Tie zobo, runā nikni no varas darba, tie lielās pārlieku.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Tie paceļas ar savu muti līdz debesīm, un viņu mēle šaujās pa zemes virsu.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Tādēļ ļaudis piemetās tiem klāt, un tiem rodas ūdens papilnam,

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Un tie saka: kā Dievs zinās? Un vai tas Visuaugstais ir zinātājs?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Redzi, tādi ir tie bezdievīgie, un tomēr tiem arvien labi klājās pasaulē, un tie vairo savu bagātību.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Tiešām, velti es esmu šķīstījis savu sirdi un mazgājis savas rokas nenoziedzībā,

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Un biju mocīts cauru dienu, un sods bija man klāt ik rītu.

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Tomēr ja es sacītu: es runāšu tāpat kā viņi, redz, ar to es apgrēkotos pie Tavu bērnu draudzes.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Tāpēc es domāju, ka es to varētu saprast, bet tas bija visai grūti priekš manām acīm,

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Tiekams es gāju Dieva svētumā un ņēmu vērā, kas viņiem pēcgalā notiek.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Tiešām, tu tos vedi uz slidenām vietām un tos nogāzi, ka tie iet postā.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Kā viņi tik piepeši iet bojā! Tie iznīkst un iet bojā ar briesmām.

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Tā kā sapnis zūd, kad uzmostas, tā tev, Kungs, ceļoties viņi nebūs nekas.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Kad rūgta taptu man sirds un riebtu man īkstis,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Tad es būtu neprātīgs un nezinātu nekā; es būtu kā lops Tavā priekšā.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Bet pie Tevis es palieku vienmēr; Tu mani turi pie manas labās rokas.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Tu mani vadīsi pēc Sava padoma, un pēc mani uzņemsi godā.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Kad Tu esi mans, tad man nevajag ne debess, ne zemes.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Jebšu man arī mirtu miesa un sirds, taču Tu, Dievs esi manas sirds patvērums un mana daļa mūžīgi.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Jo redzi, kas tālu no Tevis, tie ies bojā; Tu izdeldē visus, kas no Tevis atkāpjas.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Bet man tas ir prieks, tuvu būt pie Dieva, ka es savu cerību lieku uz To Kungu Dievu, ka es izteicu visus Tavus darbus.