Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Salmo di Asaf CERTAMENTE Iddio [è] buono ad Israele, A [quelli che son] puri di cuore.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Ora, quant'è a me, quasi che incapparono i miei piedi; Come nulla [mancò] che i miei passi non isdrucciolassero.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Perciocchè io portava invidia agl'insensati, Veggendo la prosperità degli empi.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Perciocchè non [vi sono] alcuni legami alla lor morte; E la lor forza [è] prosperosa.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

[Quando] gli [altri] uomini [sono] in travagli, essi non [vi son] punto; E non ricevono battiture col rimanente degli uomini.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Perciò, la superbia li cinge a giusa di collana; La violenza li involge [come] un vestimento.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Gli occhi escono loro fuori per lo grasso; Avanzano le immaginazioni del cuor [loro].

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Son dissoluti, e per malizia ragionano di oppressare; Parlano da alto.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Mettono la lor bocca dentro al cielo, E la lor lingua passeggia per la terra.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Perciò, il popolo di Dio riviene a questo, [Veggendo che] l'acqua gli è spremuta a bere a pien [calice],

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

E dice: Come [può essere che] Iddio sappia [ogni cosa], E che vi sia conoscimento nell'Altissimo?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Ecco, costoro [son] empi, e pur godono pace e tranquillità in perpetuo; Ed accrescono le [lor] facoltà.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Indarno [adunque] in vero ho nettato il mio cuore, Ed ho lavate le mie mani nell'innocenza.

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Poichè son battuto tuttodì, Ed ogni mattina il mio gastigamento [si rinnuova].

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Se io dico: Io ragionerò così; Ecco, io son disleale inverso la generazione de' tuoi figliuoli.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Io ho adunque pensato di [volere] intender questo; Ma [la cosa] mi è parsa molto molesta.

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Infino a tanto che sono entrato ne' santuari di Dio; [Ed] ho considerato il fine di coloro.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Certo, tu li metti in isdruccioli; Tu li trabocchi in ruine.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Come sono eglino stati distrutti in un momento! [Come] son venuti meno, e sono stati consumati per casi spaventevoli!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

[Son] come un sogno, dopo che [l'uomo] si è destato; O Signore, quando tu [ti] risveglierai, tu sprezzerai la lor vana apparenza.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Quando il mio cuore era inacerbito, Ed io era punto nelle reni;

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Io [era] insensato, e non aveva conoscimento; Io era inverso te [simile] alle bestie.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Ma pure io sono stato del continuo teco; Tu mi hai preso per la man destra.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Tu mi condurrai per lo tuo consiglio, E poi mi riceverai [in] gloria;

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Chi [è] per me in cielo, [fuor che te?] Io non voglio [altri] che te in terra.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

La mia carne ed il mio cuore erano venuti meno: [Ma] Iddio [è] la rocca del mio cuore, e la mia parte in eterno.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Perciocchè, ecco, quelli che si allontanano da te periranno; Tu distruggerai ogni uomo che fornica[ndo si svia] da te.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Ma quant'è a me, egli mi [è] buono di accostarmi a Dio; Io ho posta nel Signore Iddio la mia confidanza, Per raccontar tutte le opere sue.