Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Guð er góður við Ísrael! Hann er góður þeim sem hreinlyndir eru.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

En hvað um mig? Ég var kominn á ystu nöf. Það munaði engu að mér skrikaði fótur og ég félli!

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Ég hafði fyllst gremju út af velgengni hinna hrokafullu.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Þeim virtist ganga allt í haginn. Þeir eru hraustir og sterkir.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Þeir virðast lausir við alla erfiðleika og áföll sem henda aðra.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Hrokinn er eins og glitrandi festi um háls þeirra og þeir eru sveipaðir ofríki eins og skikkju.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Þeir belgjast út af offitu og augu þeirra tútna af ágirnd.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Þeir hæðast að Guði og hafa í hótunum við fólk hans. Hroki er í hverju orði.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Þeir stæra sig gegn himninum og blaðrið í þeim heyrist um allar jarðir.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Þjóð Guðs er orðlaus og gleypir í sig boðskap þeirra.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

„Guð virðist láta þá í friði, “segir fólk,

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

„já, þessir guðleysingjar lifa áhyggjulausu lífi og verða ríkari með hverjum degi.“

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Hef ég eytt tíma mínum til einskis? Er til nokkurs að kappkosta að lifa heiðvirðu lífi?

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Allt sem ég hef upp úr því er erfiði og strit – alla daga, sí og æ!

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Ef ég talaði með þessum hætti, væri ég að bregðast lýð þínum.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

En þetta er samt svo torskilið – velgengni þeirra sem hata Drottin.

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

En dag einn fór ég í helgidóm Drottins til að íhuga, og þá hugleiddi ég framtíð þessara vondu manna.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Sá vegur sem þeir ganga mun enda í skelfingu. Skyndilega mun þeim skrika fótur og þeir hrasa og steypast fram af brúninni, niður í hyldýpið.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Það verður snöggur endir á allri „gæfunni“, skyndileg tortíming.

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Líf þeirra líkist draumi. Þeir munu vakna til veruleikans, eins og þegar menn vakna af draumsvefni og sjá að allt var ímyndun ein!

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Þegar ég skyldi þetta, fylltist ég hryggð og leið illa.

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Ég sá hve heimskur og fávís ég var. Ég hlýt að vera eins og skynlaus skepna í þínum augum, Guð!

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

En samt elskar þú mig! Þú heldur í hægri hönd mína og varðveitir mig.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Og áfram munt þú leiða mig með vísdómi þínum og speki.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Hvern á ég að á himnum nema þig? Og þú ert sá sem ég þrái mest á jörðu!

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Heilsu minni hrakar og hjarta mitt þreytist, en Guð lifir! Hann er styrkur minn, ég fæ að tilheyra honum að eilífu.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Drottinn, þeir sem hafna þér munu farast, því að þú eyðir þeim sem þjóna öðrum guðum.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

En hvað um mig? Ég vil komast eins nálægt Guði og ég get! Ég hef kosið að trúa á Drottin. Hann er skjól mitt. Ég vil vitna um það í allra áheyrn að margsinnis hefur hann bjargað mér á undursamlega hátt.