Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Nur gut gegen Israel ist Gott, gegen die, so lauteren Herzens sind.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Ich aber, um ein Kleines, so hätten sich meine Füße abgewendet, wie nichts, so wären ausgeglitten meine Tritte.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Denn ich eiferte gegen die sich Rühmenden, ich sah den Frieden der Ungerechten.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Sie sind nicht in Banden, bis zu ihrem Tode; und feist ist ihr Leib.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

In der Mühsal des Menschen sind sie nicht, und sind nicht mit dem Menschen geplagt.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Darum ist Übermut ihr Halsband, Gewalttat hüllt sie als Putz.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Vor Fett tritt hervor ihr Auge; des Herzens Einbildungen gehen über.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Sie höhnen und reden im Bösen von Plackerei, sie reden aus der Höhe.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Sie setzen in den Himmel ihren Mund, und ihre Zunge geht auf der Erde.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Darum kehrt Sein Volk dahin zurück, und des Wassers Fülle wird ihnen ausgepreßt.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Und sie sprechen: Wie sollte Gott es wissen, und Kunde bei dem Höchsten sein?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Siehe, das sind die Ungerechten, sie sind sorglos im Zeitalter; sie vermehren das Vermögen.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Nur umsonst hielt lauter ich mein Herz, und wusch in Unschuld meine Hände.

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Und ich werde jeden Tag geplagt und in den Morgen wird mir Rüge.

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Spräche ich: Ich will wie jene reden, siehe, so werde ich treulos an dem Geschlechte Deiner Söhne.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Und ich dachte das zu wissen: Mühsal war es in meinen Augen.

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Bis ich in Gottes Heiligtümer einging und merkte auf ihr Letztes.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Du stellst sie nur aufs Schlüpfrige und läßt sie in Verstörung fallen.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Wie sind sie doch im Augenblick verwüstet, dahingerafft und mit Bestürzung zunichte worden!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Wie einen Traum nach dem Erwachen verachtest Du, Herr, beim Aufwachen ihr Bild.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Als es in meinem Herzen gor und mich in die Nieren stach;

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Da ich noch tierisch war und nichts wußte, war ich wie das Vieh bei Dir.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Ich aber war bei Dir beständig, du ergriffst mich bei meiner Rechten,

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Nach Deinem Ratschluß führst Du mich und nimmst mich nachher auf in Herrlichkeit.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Wen habe ich im Himmel? Und neben Dir habe keine Lust ich an der Erde.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Verzehrt ist mein Fleisch und mein Herz, Fels meines Herzens, und mein Teil ist Gott in Ewigkeit.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Denn siehe, die ferne sind von Dir, vergehen, Du vertilgst alle, die von Dir abbuhlen.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Mir aber ist die Nähe Gottes gut. In den Herrn Jehovah setze ich meine Zuversicht, daß alle Deine Werke ich erzähle.