Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Ein Psalm Asaphs. Nur gut ist Gott gegen Israel, gegen die, welche reinen Herzens sind.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Ich aber hätte schier gestrauchelt mit meinen Füßen, wie leicht hätte ich einen Mißtritt getan!

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Denn ich beneidete die Übermütigen, als ich den Frieden der Gottlosen sah.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Denn sie leiden keine Qual bis zu ihrem Tod, und ihr Leib ist wohlgenährt.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Sie werden nicht bemüht wie andere Leute und nicht geschlagen wie andere Menschen.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Darum schmücken sie sich stolz und kleiden sich frech.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Ihr Gesicht strotzt von Fett, sie bilden sich sehr viel ein.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Sie reden höhnisch und boshaft, drohen mit höherer Gewalt.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Sie reden, als käme es vom Himmel; ihre Worte haben Geltung auf Erden.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Darum wendet sich auch das Volk ihnen zu, und es wird von ihnen viel Wasser aufgesogen.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Und sie sagen: «Was merkt Gott? Weiß der Höchste überhaupt etwas?»

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Siehe, das sind die Gottlosen; denen geht es immer gut, und sie werden reich!

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Ganz umsonst habe ich mein Herz rein erhalten und meine Hände in Unschuld gewaschen;

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

denn ich bin doch täglich geschlagen worden, und meine Strafe ist alle Morgen da!

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Wollte ich auch so rechnen, siehe, so würde ich das Geschlecht deiner Kinder verraten.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

So sann ich denn nach, um dies zu verstehen; aber es schien mir vergebliche Mühe zu sein,

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

bis ich in das Heiligtum Gottes ging und auf ihr Ende merkte.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Nur auf schlüpfrigen Boden setzest du sie; du lässest sie fallen, daß sie in Trümmer sinken.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Wie geschah das so plötzlich und entsetzlich! Sie gingen unter und nahmen ein Ende mit Schrecken.

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Wie einen Traum nach dem Erwachen, so wirst du, o Herr, wenn du dich aufmachst, ihr Bild verächtlich machen.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Als mein Herz verbittert war und es mir in den Nieren wehe tat,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

da war ich dumm und verstand nichts; ich benahm mich wie ein Vieh gegen dich.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Und doch bleibe ich stets bei dir; du hältst mich bei meiner rechten Hand.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Leite mich auch ferner nach deinem Rat und nimm mich hernach mit Ehren auf!

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Wen habe ich im Himmel? Und dir ziehe ich gar nichts auf Erden vor!

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Schwinden auch mein Fleisch und mein Herz dahin, so bleibt doch Gott ewiglich meines Herzens Fels und mein Teil.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Denn siehe, die fern von dir sind, kommen um; du vertilgst alle, die dir untreu werden.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Mir aber ist die Nähe Gottes köstlich; ich habe Gott, den HERRN, zu meiner Zuflucht gemacht, um zu erzählen alle deine Werke.