Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Ein Psalm Asaphs. Israel hat dennoch Gott zum Trost, wer nur reines Herzens ist.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Ich aber hätte schier gestrauchelt mit meinen Füßen; mein Tritt wäre beinahe geglitten.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Denn es verdroß mich der Ruhmredigen, da ich sah, daß es den Gottlosen so wohl ging.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Denn sie sind in keiner Gefahr des Todes, sondern stehen fest wie ein Palast.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Sie sind nicht in Unglück wie andere Leute und werden nicht wie andere Menschen geplagt.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Darum muß ihr Trotzen köstlich Ding sein, und ihr Frevel muß wohl getan heißen.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Ihre Person brüstet sich wie ein fetter Wanst; sie tun, was sie nur gedenken.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Sie achten alles für nichts und reden übel davon und reden und lästern hoch her.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Was sie reden, daß muß vom Himmel herab geredet sein; was sie sagen, das muß gelten auf Erden.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Darum fällt ihnen ihr Pöbel zu und laufen ihnen zu mit Haufen wie Wasser

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

und sprechen: “Was sollte Gott nach jenen fragen? Was sollte der Höchste ihrer achten?”

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Siehe, das sind die Gottlosen; die sind glücklich in der Welt und werden reich.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Soll es denn umsonst sein, daß mein Herz unsträflich lebt und ich meine Hände in Unschuld wasche,

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

ich bin geplagt täglich, und meine Strafe ist alle Morgen da?

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Ich hätte auch schier so gesagt wie sie; aber siehe, damit hätte ich verdammt alle meine Kinder, die je gewesen sind.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Ich dachte ihm nach, daß ich's begreifen möchte; aber es war mir zu schwer,

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

bis daß ich ging in das Heiligtum Gottes und merkte auf ihr Ende.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Ja, du setzest sie aufs Schlüpfrige und stürzest sie zu Boden.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Wie werden sie so plötzlich zunichte! Sie gehen unter und nehmen ein Ende mit Schrecken.

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Wie ein Traum, wenn einer erwacht, so machst du, Herr, ihr Bild in der Stadt verschmäht.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Da es mir wehe tat im Herzen und mich stach in meine Nieren,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

da war ich ein Narr und wußte nichts; ich war wie ein Tier vor dir.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Dennoch bleibe ich stets an dir; denn du hältst mich bei meiner rechten Hand,

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

du leitest mich nach deinem Rat und nimmst mich endlich in Ehren an.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Wenn ich nur dich habe, so frage ich nichts nach Himmel und Erde.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Wenn mir gleich Leib und Seele verschmachtet, so bist du doch, Gott, allezeit meines Herzens Trost und mein Teil.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Denn siehe, die von dir weichen, werden umkommen; du bringest um, alle die von dir abfallen.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Aber das ist meine Freude, daß ich mich zu Gott halte und meine Zuversicht setzte auf den Herrn HERRN, daß ich verkündige all dein Tun.