Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Ein Psalm Asafs. / Ja, gütig ist Gott gegen Israel, / Gegen die, die reines Herzens sind.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Doch meine Füße wären beinah gestrauchelt, / Meine Tritte fast ausgeglitten.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Denn ich ward neidisch auf die Prahler, / Als ich das Glück der Frevler sah.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Sie kennen ja keine Schmerzen, / Und von Gesundheit strotzt ihr Leib.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Nicht sind sie in Unglück wie Sterbliche sonst, / Sie leiden nicht Plage wie andre Leute.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Drum ist auch Hoffart ihr Halsschmuck, / Unrecht umhüllt sie als ihr Gewand.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Ihr Auge tritt mühsam hervor aus dem Fett, / Ihr Herz ist voll stolzer Gedanken.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Sie höhnen und sprechen boshaft von Gewalt, / Sie reden von oben herab.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

In den Himmel setzen sie ihren Mund, / Ihre Zunge ergeht sich auf Erden.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Drum fallen ihnen die Leute zu, / Die schlürfen Wasser in Fülle ein.

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Sie sprechen: "Wie sollte Gott etwas wissen? / Wohnt denn bei dem Höchsten Kenntnis?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Diese Leute leben zwar ohne Gott, / Doch haben sie, ewig ungestört, / Reichtum und Macht erlangt.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Umsonst ist's, daß ich mein Herz hab reingehalten / Und meine Hände in Unschuld gewaschen.

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Ich war doch geplagt den ganzen Tag / Und ward alle Morgen aufs neue gestraft."

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Hätt ich gedacht: So will ich auch reden, / Ich hätte verleugnet deiner Kinder Geschlecht.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

So sann ich denn nach, dies Rätsel zu lösen; / Doch allzu schwierig war es für mich;

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Bis ich in Gottes Heiligtum ging / Und auf ihr (trauriges) Ende merkte.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Ja, auf schlüpfrigen Boden stellst du sie, / Du stürzest sie ins Verderben.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Wie sind sie im Nu zunichte geworden, / Geschwunden, vergangen durch Schreckensgerichte!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Wie ein Traum verfliegt, sobald man erwacht: / So wirst du, Adonái, ihr Bild verschmähn, / Wenn du dich aufmachst (zu richten).

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Würde (nun wieder) mein Herz erbittert, / Und fühlt ich es stechen in meinen Nieren:

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Dann wär ich ein Narr und wüßte nichts, / Ich wäre sogar wie ein Tier vor dir.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Aber ich bleibe nun stets bei dir, / Du hast ja erfaßt meine rechte Hand.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Nach deinem Ratschluß wirst du mich leiten / Und nimmst mich endlich mit Ehren auf.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Wen hätt ich im Himmel (ohne dich)? / Und bist du mein, so begehr ich nichts weiter auf Erden.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Ist auch mein Leib geschwunden, und schlägt mein Herz nicht mehr: / Meines Herzens Hort und mein Besitz / Bleibt doch Elohim auf ewig!

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Denn die von dir weichen, die kommen um; / Du vertilgst, die dich treulos verlassen.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Mir aber ist köstlich die Nähe Elohims. / Auf Adonái Jahwe ruht mein Vertraun: / So will ich verkündigen all dein Tun.