Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert;

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.