Psalmet 73

1 Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

Žalm Azafovi. Jistě žeť jest Bůh dobrý Izraelovi, těm, kteříž jsou čistého srdce.

2 Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

Ale nohy mé téměř se byly ušinuly, o málo, že by byli sklouzli krokové moji,

3 Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

Když jsem horlil proti bláznivým, vida štěstí nešlechetných.

4 Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

Nebo nebývají vázáni až k smrti, ale zůstává v cele síla jejich.

5 Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

V práci lidské nejsou, a s lidmi trestáni nebývají.

6 Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

Protož otočeni jsou pýchou jako halží, a ukrutností jako rouchem ozdobným přiodíni.

7 Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

Vysedlo tukem oko jejich; majíce hojnost nad pomyšlení srdce,

8 Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

Rozpustilí jsou, a mluví zlostně, o nátisku velmi pyšně mluví.

9 E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

Stavějí proti nebi ústa svá, a jazyk jejich po zemi se vozí.

10 Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

A protož na to přichází lid jeho, když se jim vody až do vrchu nalívá,

11 dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

Že říkají: Jakť má o tom věděti Bůh silný? Aneb zdaž jest to známé Nejvyššímu?

12 Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

Nebo aj, ti bezbožní jsouce, mají pokoj v světě, a dosahují zboží.

13 Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

Nadarmo tedy v čistotě chovám srdce své, a v nevinnosti ruce své umývám.

14 Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

Poněvadž každý den trestán bývám, a kázeň přichází na mne každého jitra.

15 Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

Řeknu-li: Vypravovati budu věci takové, hle, rodina synů tvých dí, že jsem jim křiv.

16 Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

Chtěl jsem to rozumem vystihnouti, ale vidělo mi se pracno.

17 Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

Až jsem všel do svatyní Boha silného, tu jsem srozuměl poslední věci jejich.

18 Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

Jistě že jsi je na místech plzkých postavil, a uvržeš je v spustliny.

19 Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

Aj, jakť přicházejí na spuštění jako v okamžení! Mizejí a hynou hrůzami,

20 Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

Jako snové tomu, kdož procítí; Pane, když je probudíš, obraz ten jejich za nic položíš.

21 Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

Když zhořklo srdce mé, a ledví má bodena byla,

22 unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

Nesmyslný jsem byl, aniž jsem co znal, jako hovádko byl jsem před tebou.

23 Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

A však vždycky jsem byl s tebou, nebo jsi mne ujal za mou pravici.

24 Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

Podlé rady své veď mne, a potom v slávu přijmeš mne.

25 Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

Kohož bych měl na nebi? A mimo tebe v žádném líbosti nemám na zemi.

26 Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

Ač tělo i srdce mé hyne, skála srdce mého, a díl můj Bůh jest na věky.

27 Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

Nebo aj, ti, kteříž se vzdalují tebe, zahynou; vytínáš ty, kteříž cizoloží odcházením od tebe.

28 Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.

Ale mně nejlépe jest přídržeti se Boha; pročež skládám v Panovníku Hospodinu doufání své, abych vypravoval všecky skutky jeho.